Om kwart voor zeven stond ik klaar op het gezondheidscentrum. Dit keer in half tenue, lange broeg van de marine met mijn zware kisten maar daarop mijn sport shirt. Samen emt Marcel en een Marinier reden we naar het startpunt. Ik opnieuw tussen twee mannen ingeklemd. I Het enige wat ik wist over deze hike was dat ik drie bergjes op zou gaan en een stukje moest zwemmen. De groep met wie ik mee ging stelde mij wel gerust dat ik het aan kon, namelijk een veva groep. Dat is een soort vooropleiding voordat je bij defensie start. Ooit opgericht om mensen die na het vmbo nog te jong zijn (<18 jaar) een militaire vooropleiding te bieden. Deze groep bestond uit jongen van 17 - 20 jaar.
Aangekomen bi j het startpunt schudde ik met iedereeen een hand, er waren nog twee vrouwen bij dus ik was dit keer niet helemaal alleen met de mannen. Twee bgeleiders waarvan een een meisje was dat verpleegkunde deed. beide vrouwen van die typische vrouwen die bij defensie op hun plek zijn, lekker grof, wat lomp en mannelijker dan menig man dat ik ken. We startten de hike, die meteen flink naar boven liep. Maar die jongens waren niet zo getrained dus in het begin was het vooral veel stil staan. Het was een leuke hike, met wat klauteren erbij. Wel leuk om te zien hoe erg defensie gericht is het met elkaar doen, want bij elk lastig stuk wordt een handje aangeboden en iedereen let op elkaar.
Wat ik ook bijzonder vond om te zien is dat de mensen die bij de jonge gasten een voorbeeldfunctie hebben, dat eigenlijk totaal niet kunnen geven. We kwamen bij de eerste 'berg top' aan en de begeleider redde het al bijna niet meer, stak daarna een peuk op om daar een profielfoto van whatsapp te laten maken. Daarbij was zijn benadering naar vrouwen toe vrij grof. Natuurlijk begrijp ik dat het anders is dan het universitaire milieu waar ik uit kom, maar dat is geen reden om een asociaal voorbeeld te zijn. Wat biedt je die gasten dan en hoe kan je dan verwachten dat zij het anders doen?

Afijn tot zo ver mijn kritische blik op de docenten van het ROC, gelukkig zaten er ook wat Mariniers bij. Heel ander type mens, veel beschaafder en zij konden wel het goede voorbeeld geven. De rest van de tocht liep ik dus ook met hen, twee mannen van een jaar of 40 die ook een beetje uit hetzelfde hout gesneden waren als ik. We vulden de tocht op met uitwisseleingen over defensie, reizen, verschillende hikes die ze gemaakt hadden en over de benadering van de militairen naar de lokale bevolking. Het was mij namelijk opgevallen hoe de racistische opmerkingen mij hier om de oren vlogen, zo oordelend zonder dat ze volgens mij ook maar een persoon hier werkelijk hebben gesproken.
Na de tweede berg top daalden we weer af naar beneden en om bij de volgende te komen moesten we een stuk zwemmen. Gelukkig stond er een verlaten appartementen complex (wat nog afgemaakt moest worden denk ik) dus ik kleedde mij daar even om in mijn zwem tenue. Samen met de marinier zwom ik naar de overkant, een heerlijke verfrissing na in die alles doordringende hitte te hebben geklauterd. We kwamen aan op het strand en terwijl ik mijn voeten op het zand zetten voelde ik een stekende pijn. Het bleef aanhouden dus ik keek maar even. Daar hing een bij aan mijn voet. Ik sloeg hem eraf en haalde de angel eruit. Nou dan maar even in het zoute water blijven staan, dat werkt immers het beste.
Half droog trok ik mijn broek en kisten weer aan voor de laatste klim en afdaling. Naar beneden was een iets uitdagendere klim, maar met de touwen die waren neer gehangen was het een eitje. Al waren ze niet echt nodig, want al die koraal rotsen lenen zich uitstekend om te klimmen.

Een fantastische ochtend was dit! Terug op de kazerne dook ik snel onder de douche voor ik naar het gezondheidscentrum ging waar het rustig was. Ik ging alleen nog mee met Stef voor een Hielprik bij hetzelfde kindje als waar we geweest waren. Beide gingen we er met tegenzin heen maar we konden er gelukkig ook wel om lachen. Een rustige middag die vroeg was afgelopen dus kon ik ook al vroeg worden opgehaald door Sandra. We kookten samen bij haar thuis en ik bleef daar slapen gezien we de volgende ochtend samen een hike zouden maken.

Geschreven door Nancy.op.reis