Deze ochtend kon ik heerlijk uitslapen en natuurlijk werd ik vroeg wakker. De zon begon al de lucht wat op te warmen. Het perfecte moment om je tentje open te ritsen en met je hoofd bij de rits te liggen terwijl de wind door je haren strijkt en de zon je een fijne gloed geeft. Zo dommelde ik nog even, terwijl ik het water rustgevend hoorde klotsen tegen de kant. Een fijn begin van mijn laatste dag in het tropische Yucatan. Even later pakte ik mijn ontbijt en at het rustgevend op aan de kant van het meer. Terwijl ik mezelf helemaal ontspannen en zen voelde, besloot ik dat ook zo te laten. Ik begon mijn tas in te pakken en raakte nog even in gesprek met een man uit Lichtenstein. Ik haalde al mijn spullen uit mijn tent en bracht het naar de receptie waar ik melde dat ik uit mijn tent was. De man bij de receptie keek verbaasd op en vroeg waarom ik niet mee was gegaan naar de strandschoonmaak. Ik rees mijn wenkbrauw op en zei dat het gisteren niet door ging vanwege de wind. Hij vertelde mij dat ze later die middag waren gegaan met de schoolbus ( die tot dorm is omgebouwd) . Ik keek hem verbaasd aan en vertelde dat niemand mij dat had verteld. Wat jammer! De man van gisteren was mij vast vergeten, dus wat een pech ik had het gemist.

Niks meer aan te doen en ik nam plaats in een hangmat en knoopte verder aan mijn bandje. Er is iets heel relaxend aan werk dat concentratie vraagt maar eigenlijk geen hersenactiviteit verreist. Ik spendeerde de dag vooral door te zwemmen, te lezen en ik kocht nog een ijs schrapsel ijsje. Ik vroeg hem of ik een foto van hem een foto kon maken. Dat mocht maar hij wilde dan ook een foto met mij. Fair enough. De man was niet helemaal zoals een ander, en natuurlijk vroeg hij ook meteen om een kus. Ik antwoordde dat mijn man dat niet zou kunnen waarderen. Hij deed gelijk een stap achteruit en ze dat hij het enkel vriendelijk bedoelde. Ik moest grinniken in mijzelf. Aangezien ik al een kop groter was dan het mannetje dacht hij waarschijnlijk dat mijn ‘man’ een reus was. Opgetogen liep ik weer naar het hostel, waar ik genoot van mijn laatste uurtjes aan het perfecte blauwe water van het weer. Wat zou ik het toch gaan missen.
Terwijl de zon onder was gegaan, nam ik een uitgebreide douche, maakte eten klaar. Natuurlijk de eeuwig avocado, met ui, tomaat, tortilla’s, bonen en rijst. Simpel maar gewoon zo lekker. Ik at het op aan de oever van de meer. Daarna begon ik mijn kastje uit te ruimen en begon een jongen opeens tegen mij te praten. Al de dagen aan het meer, had ik mij redelijk afstandelijk gehouden, ik wilde genieten van stilte. Hij vroeg een paar standaard vragen en daarna vroeg hij meteen of ik ook een ritueel met een Sjamaan had gedaan in Peru. Iet wat overrompeld door de directe vraag, antwoordde ik positief. Hij zei dat hij het kon voelen en wilde dat ik mijn ervaring met hem deelde. Ik zal hem even omschrijven. Hij komt ui Australië, lang blond haar dat nodig een wasbeurt nodig heeft, om zijn nek hingen verschillende kettingen die ik herkende uit Peru. Zijn broek was een typische hippie broek met daarop een soort giletje dat open was waardoor zijn borst en buik zichtbaar was. Oh en zijn kleding was vuil, een diehard reiziger dus. Dus we deelden onze ervaringen en hoewel ik een beetje droevig was door het afscheid, maakte hij mij helemaal blij. Terwijl ik met hem praatte, voelde ik mijzelf vrolijk worden. Hij had een maand lang doorgebracht met een sjamaan in Peru om van hem te leren. Hij bood aan om tabak te roken die hij had meegenomen uit de jungle van Peru, het was dezelfde tabak die werd gebruikt met mijn ceremonie. Ik ben niet zo een fan van roken, maar voor dit maakte ik een uitzondering. Hij wilde mij namelijk een kleine spirituele ervaring geven. Dus we rookte de sterke tabak, die hij afsneed van dit grote stuk hout leek het wel. Noot geweten dat tabak er zo uitzag. Hij leerde mij nog een speciale meditatie techniek en daarna zeiden we gedag. Een speciale eindiging van mijn laatste plek. Ik weet dat ik Mexico stad nog heb, maar voor mij voelde dit als mijn laatste reis. Hierna was de volgende reis die ik zou ondernemen, naar huis. De taxi haalde mij op en niet veel later zat ik in mijn bus naar Cancún.

Geschreven door Nancy.op.reis