Na een diepe slaap werd ik gewekt door mijn wekker. Ik sprong de douche in om wakker te worden en liep daarna naar het ontbijt waar ik mijn twee kers verse vrienden aan elkaar voorstelden. Bij het ontbijt moest ik mij voor het eerst bezwaard voelen over het feit dat ik geen vlees eet. Maar de man vond het geen probleem om ei voor mij te maken zonder vlees. Niet veel later vertrokken we naar de metro, met de aanwijzingen van de receptie van het hostel. De metro was zo ongelooflijk druk, dat er werkelijk mensen eruit vielen wanneer de deuren opengingen. Echt waanzinnig. Helemaal gezien het feit dat ze elke twee minuten gaan. Maar goed er zijn dan ook twintig miljoen inwoners in Mexico Stad. Gelukkig zijn er aparte coupés voor vrouwen en kinderen. Dus Amber en ik sloten daarbij aan. Grappig was dat bij de mannen iedereen aan het duwen en trekken was om de al overvolle metro in te komen, waar bij de vrouwen iedereen netjes in een rijtje stond. Degene vooraan konden instappen en zo schoof het op. Perfect! Wat overigens niet inhield dat het niet volgepropt was in de metro, het was enkel iets meer geciviliseerd bij het instappen. We kwamen aan bij de halte die ons was aangeraden. Niemand wist echter iets af van de bussen naar de ruïnes. Blijkbaar moesten we helemaal de andere kant op. Afijn we hadden de hele dag, dus we stapten weer de metro in en gingen naar de andere kant van de stad toe. We kwamen bij de grote bushalten aan, waar we kaartjes kochten voor de bus. Uiteindelijk kwamen we om elf uur aan bij de ruïnes. Opnieuw een enorm complex maar ik kon nu duidelijk de verschillen zien met de Maya ruïnes.

We liepen rond, namen het imposante complex in ons op, kropen door een smal tunneltje op onze handen en voeten en lazen natuurlijk alle bordjes. We klommen de enorme tempel op van de zon, wat een fantastisch uitzicht gaf over de hele archeologische plek. Aangezien ik mijn tattoo overeenstemt met deze tempels, moest dat natuurlijk op de foto. Vanaf de zonnetempel was de maantempel te zien. Daarna deed ik natuurlijk hetzelfde op de top van de maantempel.


Ondertussen was het al verder in het middaguur en begonnen onze maagjes hongerig te rommelen. We liepen terug en namen al het openbaar vervoer terug naar ons hostel. Waar we nog wat andere mensen ontmoette, maar vrij snel haasten we naar een vegetarisch restaurant. Natuurlijk dacht ik te weten waar het was, dus liet ik mijn kaart thuis. Natuurlijk konden we het niet vinden, waardoor we terug moesten naar het hostel. Uiteindelijk vonden we het en het was de moeite waard, maar we waren ook uitgehongerd. Na het eten was er nog behoefte naar een ijsje. Toen kwam ik erachter dat schepijs enorm goedkoop is in Nederland in vergelijking met Australië en de VS. War wij ongeveer een euro betalen voor een bolletje schepijs in een hoorntje, betalen zij zes of zeven euro. Is Nederland toch ergens goedkoop in. Verklaard misschien waarom al het ijs in Mexico de naam “Hollandesa” heeft. Grappig hè, alle Mexicanen denken dat Nederland bekend is om het ijs. Is weer eens iets anders dan Amsterdam en marihuana.
Die avond gingen we met z’n drieën en nog een andere jongen naar de Mexicaanse Mariachi. Er is een plein waar allemaal Mexicaanse mannen met pak aan en instrumenten staan. Je betaald ze ongeveer een honderd pesos en dan spelen ze een nummer dat je aanvraagt. En nu hoor ik je denken dat is vast super toeristisch. Nee absoluut niet, wij waren de enige niet latino’s. Echt prachtig om te zien, hier zie je de echte passie en het fiesta gevoel van Mexico. Een vrouw ten midden van een hele groep Mariachi’s terwijl de groep haar nummer speelt en huilend zingt ze mee. We keken een beetje rond en gingen daarna één van de restaurants in om een drankje te drinken. Hier ging het helemaal los, er was een groep mensen aan het eten en er stond een nog grotere groep Mariachi om hen heen luid te spelen. Iedereen aan de tafel zong in volle borst mee en ze hadden echt de tijd van hun leven. Even later stond een groep van zo een twintig Mariachi’s om een koppeltje heen terwijl de trompetten tetterden en de gitaren luid klonken, hielden ze handen vast. Zo schattig en ongemakkelijk met dat hele orkest om je heen.

Na een drankje verlieten we het restaurantje en liepen terug naar het hostel, iedereen was hondsmoe. Maar zeker een geslaagd dagje. Voor we gingen slapen zeiden Amber en ik gedag, we hadden een korte tijd samen gehad maar zeker een hele leuke tijd.
https://youtu.be/YtRDTzcIXsw

Geschreven door Nancy.op.reis