Natuurlijk was ik vergeten te vragen of ik een extra deken mocht, dus opnieuw werd ik bibberend wakker. Na het ontbijt en mijn douche, pakte ik mijn spullen. Deze kon ik in de keuken kwijt en daarna besloot ik nog de laatste dingetjes te zoeken in Puebla. Één daarvan was een oud huis, waarvan ik al heel veel foto’s had gezien maar dat ik nog niet had gevonden. Daarna liep ik door naar de ondergrondse tunnels van de stad. Dat was nog wel een beetje vreemd. Toen ik naar binnen liep, de tunnels in, was ik alleen. Het was een donkere hal, met allemaal geluiden. Ik was echt al de dood dat het opeens iets was als de Dungeon dingen die nu door heel Europa zijn verspreid. Maar het viel gelukkig mee, ze hadden het ingericht zoals het vroeger was en er waren allemaal films en geluiden van gevechten. Toen ik weer het daglicht in liep, stond er een andere verassing op mij te wachten, de hele straat was versierd met street art. Ik ging er helemaal in op dat ik op een gegeven moment keek in wat voor buurt ik terecht was gekomen. Het zag er een beetje sketchie uit, dus besloot ik dat ik misschien wel genoeg van de street art had gezien en ik beter veilig terug kon keren. Ik liep een beetje rond in de stad op zoek naar een eettentje maar doordat het zondag was viel dat nog niet mee. Daarbij waren er zo ongelooflijk veel mensen op straat dat ik daar een beetje in op ging. Ik kwam ook toevallig langs een oud ziekenhuis dat nu als museum werd gebruikt.

Aangezien de musea gratis zijn op zondag besloot ik een kijkje te nemen. Helaas was het merendeel gewoon kunst. Vreemde kunt kun je wel zeggen. Zo hing er een tv waarop he achterhoofd van een vrouw te zien was, en het leek erop alsof ze een man zoende. Het zag er heel raar uit. En er was een andere kamer afgeschermd met een zwart gordijn en ik was opnieuw alleen. Toen ik het gordjn passeerde zag ik allemaal bankjes ingepakt in zwarte containerzakken en op één bankje zat een man. En ik kon niet bepalen of het nu een pop was of een echt mens. Dus ik liep behoedzaam dichterbij want ik dacht echt dat mijn hart zou stoppen als hij mij liet schrikken. Maar het was een pop. In het midden van de bankjes stond een glazen kast met daarin een pot waar een foetus in zat. Het gaf een hele vreemde sfeer en ik verliet maar al te graag de kamer.
Uiteindelijk vond ik wel een tentje en ik heb nog iets geleerd ook en die wijsheid zal ik nu met jullie delen.

Want wist je dat, taco’s die wij in Nedeland verkopen, die harde grote soort van tortilla chips, helemaal niet de taco’s zijn? De Taco’s is het vlees! Het ziet eruit als doner kebab maar is dan veel lekkerder!
Daarna had ik he eigenlijk wel een beetje gehad ik was ook moe. Dus ik liep weer terug naar het hostel. De gekke vrouw was weer in de straat bezig en er waren nu ook een paar mannen met zeemanspakken aan die op een trommel aam het slaan waren.
Ik relaxte de rest van de middag en avond in het hostel. Ging nog even naar buiten om eten te scoren, het werd een gekookte mais van een straat tentje. Terug in het hostel ontmoette ik nog een heel aardig meisje die niet was aangekomen. Ze gaat misschien wel dezelfde kant op reizen dus misschien zie ik haar nog op mijn verdere reis.
Om tien uur ging ik met de taxi naar het busstation. Daar moest ik best wel langer wakker en het was een stuk chaotischer dan vorige keer. Maar uiteindelijk zat ik in de bus en kon ik slapen. Helaas was het in de bus ook koud.

Geschreven door Nancy.op.reis