Die ochtend werden we ontspannen wakker in ons schone bed. Geen nieuwe beten, oftewel het was een goede ochtend. We gingen op pad voor een ontbijtje, helaas was de choco banaan crêpe plek dicht en moest ik heb met de B keuze doen, die ook nog eens koud was. Dat was niet het enige dat koud was, het begon warempel te regenen. Het was tijd om naar huis te gaan.

We pakten onze spulletjes in, en shopten voor nog wat souveniers en daarna was het eigenlijk al tijd om richting het busstation te vertrekken. Zonder enkele problemen hadden we een taxi voor 70 cent, Thomas had duidelijk zijn onderhandel vaardigheden ontwikkeld. Terwijl we op de bus zaten te wachten kwam er een meisje/ vrouw naar mij toe die met mij begon te praten. Eerst dacht ik dat ze gewoon vriendelijk en geïnteresseerd was, maar het bleek een beetje een raar persoon. Ze had het over vreemde dingen als vogels met 6 vleugels en heel veel over katten. Aangezien ik aardig tegen haar bleef doen, bleef ze ook de hele busrit naar mij toe komen om te praten. Thomas werd er helemaal ongemakkelijk van, maar ik dacht eigenlijk alleen maar: iedereen is anders.
De busrit naar Casablanca duurde zes uur, tot nu toe waren de bussen altijd regelmatig gestopt voor toilet pauze en eten. Deze buschauffeur zag het echter niet zitten, waardoor we hongerig de lange busrit uit zaten. Toen ik bij een stop snel naar de wc rende hoorde ik, toen ik boven het plasgat hing, de bus toeteren dat hij wegging. Zo snel als ik kan hees jk mijn broek weer op en rende het hokje uit. De was inderdaad al aan het rijden maar wel op to een tempo dat ik nog door de opendeur naar binnen kon springen. Het vreemde meisje was voor mij helemaal aan het los gaan op de buschauffeur in het arrabisch, omdat hij niet wilde wachten op mij. Zo zie je maar, je kan het beste aardig doen tegen iedereen hoe gek ze ook lijken/zijn.

Om tien uur in de avond kwamen we aan in Casablanca. We hadden nog niks gereserveerd omdat we eerst de situatie rond bedwantsen wilden bekijken. Aangezien het allemaal redelijk aan te lopen was gingen we de twee adressen af. Toch voel je je kwetsbaar in het donker in een vreemde stad met alleen je backpack (Oké ik had mijn zakmes eerlijk gezegd ook in de aanslag). We kwamen aan bij het jeugd hostel, waar een chagrijnige man ons 'ontving'. We maakten hem duidelijk dat we eerst de bedden wilden controleren. Ik trok de lakens er vanaf en vond een dode bedwants.

Ik schudde mijn hoofd, daar ging ik dus niet in slapen. De man vroeg nog of we de kamer wilden, waarop we negatief antwoordden en zeiden dat er een dode bedwants lag. Het leek hem niet te interesseren en vroeg of we de lakens dan weer om het matras wilden doen. Oké, dit hostel vond de parasieten dus geen probleem. We liepen na het opmaken van het bed snel weg naar het hotel dat we hadden uitgezocht dat aan de overkant zat. Die waren vol geboekt. De man was wel zo vriendelijk om ons naar een ander hotel door te verwijzen, dus daar gingen we weer op pad. We hadden echter allebei de weg beschrijving niet onthouden, maar met wat rondvragen kwamen we aan. Het zat naast het busstation! Alleen dit hotel zat ook vol en de paniek begon toe te slaan. Ook deze man hielp ons verder en verwees naar de andere hotels die verderop in de straat zaten. Elke keer als we zeiden dat we uit Nederland kwamen veranderen hun houding en wilden ze ons graag helpen. De man zei ook dat het zo vol zat vanwege een voetbalwedstrijd.

We liepen naar de volgende twee hotels die allebei vol zaten en ik begon al voor te stellen een nacht op het vliegveld door te brengen met mijn paspoort tegen mijn borst gedrukt. Maar het derde hotel in de straat had een kamer voor ons. Het was heel goedkoop, omdat we de douche en toilet niet in de kamer hoefden. Voor die ene nacht. We controleerde het matras en het was wat stoffig maar geen bed wantsen. Poeh wat een opluchting. Toen ik daarna naar het toilet ging, begreep ik waarom het zo goedkoop was. Ik heb een hoop toiletten gezien, maar dit was ronduit smerig, ik heb boven gaten in de grond gehanden die hygiënischer waren. Er lag een hele laag urine met water vermengd op de grond en dat er een man naast mij met diarree met de deur open zat te spetteren hielp ook niet mee.

In schok liep ik terug naar de kamer en zei tegen Thomas dat ik naar de wc nooit meer zou terug gaan. Ondertussen was het na elven maar we wilden nog wel erg graag wat eten. We liepen door de straten heen, wanhopig op zoek naar een plekje om te eten. Hoewel ik ondertussen bij elke zaak zou aanschuiven, vonden we zowaar een ontzettend schoon en goed uitziend restaurant dat ook nog eens goedkoop was. En ze hadden er vegetarische hamburger en het is de lekkerste die ik ooit op had!

Helemaal blij met onze overwinningen liepen we terug naar het hotel waar we gingen slapen.

Geschreven door Nancy.op.reis