Aangezien ik zondag naar het ziekenhuis was gegaan, had ik vandaag vrij. Dus mijn plan was om heerlijk uit te slapen, aangezien het mijn verjaardag was. Helaas lukt dat nog altijd niet dus besloot ik maar om 7uur naar het ontbijt te gaan.

Natuurlijk stond er weer een heerlijk ontbijt klaar, iedereen was al weg naar het ziekenhuis, dus ik had een fijne rustige ochtend. Ik besloot mijzelf te trakteren op een olijfoliemasker voor mijn haar, want het is zo droog in Arequipa dat het erg nodig was. Serieus mijn haar lijkt hier wel van stro. Terwijl ik het masker liet inwerken had ik een lang telefoon gesprek met Thomas. Dat was wel even lastig! Zo lang ik bezig ben en met andere mensen, is het eenvoudig om zonder hem te zijn. Maar een telefoon gesprek kan toch veel los maken in een mens. Helemaal op een dag als je verjaardag waarbij je gewend bent om omringd te zijn met mensen van wie je houd.

Daarna volgende natuurlijk nog een telefoongesprek met mama en papa, wat erg leuk was. Natuurlijk kwamen de nodige Skype moeilijkheden daarbij kijken. Waardoor ik enkel de vloer zag en pap en mam beide dachten het wel te weten. Vermakelijk!

Daarna trok ik mijn zwart met witte jurk aan, zodat ik mij ook eindelijk eens mooi kon voelen hier. Ik kreeg er ook gelijk complimenten over van iedereen van de Work the World mensen en op straat werd ik angstvallig ve na gestaard. Terwijl ik naar het ziekenhuis liep op David op te halen was er één gek die zijn armen om mijn middel sloeg. Gelukkig was ik sterk genoeg om hem van mij af te duwen en ik besloot niet meer alleen in deze jurk over straat te gaan.

Vervolgens liepen David en ik samen naar de stad om te lunchen. Eigeijk wilden we lunchen op het bekende dakterras van Plaza de Armes maar toen we naar de kaart keken besloten we dat het niet voor ons was. Het was veel te duur en niet echt bijzonder. Dus even maakten we de overweging of we het konden maken om weg te lopen. Mijn antwoord daarop was, ja dat kan. Dus we stonden op en liepen weg. We vervolgde onze weg nasr de wijn bar, waar we vorige week waren geweest. De ober wist onze namen nog wat mij enorm verbaasde. Helaas was de keuken pas open na vier uur, wat inhield dat we twee uur moesten wachten. Dat vooruitzicht maakten ons beide niet bijzonder gelukkig. De ober vertelde dat hij wel een goed restaurant wist en dat was zeker niet gelogen!

Het restaurant had pre Inca eten en was ook bovenop Plaza de Armas. Oftewel het uitzicht was ontzettend mooi!
Het was echter rustig op het terras en de chef kwam bij ons aan tafel staan. Hij hielt een praatje met ons en hielp ons vervolgend bij het uitzoeken van het juiste gerecht. En daarbij een heerlijke Pisco Sour met passion fruit en honing. Echt voortreffelijk vooral aangezien het in een stenen kannetje werd gebracht en we stenen kopjes kregen. Het was erg veel en hij was vrij sterk. Gelukkig kwam het eten eraan en zoals je ziet op de foto was het erg uitgebreid.
De chef kwam bij ons tafeltje staan om ons tips te geven over wat er moesten proberen en of mijn alpaca vlees goed was. Het was echt voortreffelijk!

Nadat we onze buikjes hadden rond gegeten kwam de chef nog maals langs. Ik kreeg een dessert van het huis met pure chocolade en vers fruit. Het was geweldig! Daarna kregen we ook nog een shotje Pisco Sour en vermaakt de chef ons nogmaals met een verhaal. Hij ving ons gesprek op over de zonsondergang op het dak en hij bood aan dat er wel op zijn privé dakterras van bet restaurant mochten kijken.
We moesten nog wel eventjes de andere de ophalen. Afgelopen zondag waren er drie nieuwe mensen gearriveerd en ze wilden ons graag vergezellen. Dus zo gezegd zo gedaan we gingen met ze naar het dak van net restaurant. De chef liet stoelen en tafels naar boven slepen voor ons zodat we een prove teras hadden met een lekkere rode wijn.

De chef vertelde ons wat feitjes over Arequipa, sommige waarschijnlijk waar andere zeker niet waar. Vervolgens volgde er nog wat tijd om foto's te maken.

Er volgende daarna een wat aangeschoten rit in de bus naar huis. Julia had anticuchos gemaakt, oftewel de hart van een rund. Een traditioneel Peruaans gerecht!
Na het eten kwam Sonia met een schitterende taart aan zetten met kaarsjes erop. Iedereen werd gedwongen om ongemakkelijk in het Spaans Happy Birthday te zingen.
Kortom een geweldige verjaardag :)

Geschreven door Nancy.op.reis