Vanochtend werd ik al vroeg wakker door de honden in de buurt die een heerlijk blaffende concert hielden.
Wat inhield dat ik om 4 uur al klaar wakker was. In plaats van opnieuw in slaap te vallen, vonden mijn hersenen het nodig om de Spaanse les van gisteren te herhalen en te controleren of ik alles nog wist.

Uiteindelijk viel ik weer in slaap maar twee uurtjes later werd ik alweer wakker door de heerlijke geur van pannenkoeken. Mijn maag begon te knorren, dus besloot ik toch maar op te staan. De lieve kokkin : cochina Julia ( uitgesproken Gulia) had het meest heerlijke ontbijt ooit gemaakt. Heerlijke broodjes, allerlei soorten fruit die niet te vergelijken zijn met de stukken plant die ze ons in Nederland voorschotelen en verrukkelijke pannenkoeken. Al zou het onrechtvaardig zijn ze te vergelijken met de melk en meel papiertjes die wij uit de pan schrapen en pannenkoeken noemen. Het waren meer soort pannenkoek cakejes, heerlijk met fruit en honing uit Arequipa.

Om half negen namen we de bus naar de Spaanse school, deze keer de volledige Peru ervaring. De bus was namelijk helemaal vol, waardoor ik op het opstapje stond bij de open deur. Ik moest mezelf vastklemmen aan een paal om maar niet uit de bus te vallen, terwijlnopnde achtergrond vrolijke Peruaanse muziek te horen was. Dat geeft zo een busreis dan eigenlijk wel weer iets heel erg leuks.

Er volgde na de spannende busrit een intense Spaanse les van 6 uur. Ik heb veel geleerd, het is ongelooflijk hoe snel je de taal oppakt als je er 6 uur zoveel aandacht aan schenkt. Daarbij heb ik geleerd dat Nancy een veel voorkomende naam is in Peru. Daar ben ik erg blij mee omdat ik persoonlijk de naam Nancy meestal associeer met dikke Amerikaanse vrouwen.

Na de Spaanse klas moesten India en ik het voor het eerst alleen stellen in de bus. En dat in een toestand die niet al te goed is, want 6 uur Spaanse les geeft je het gevoel dat je hoofd explodeerd en je hersenen een soort pap zijn geworden. Dus we schuifelden wat onwennig naar een hoekje van de straat en wachtte tot we de juiste bus zagen. Wonder boven wonder ging het in één keer goed. We hadden afgesproken met Eva een Nederlandse geneeskunde studente uit Rotterdam die in een super schattige barretje genaamd : Chaqchao op ons wachtte. In Chaqchao makennze zelf chocolade en je kan een cursus chocola maken volgen, dus als ik genoeg tijd heb ga ik dat zeker doen. Maar je begrijpt dat je in het cafeetje ook heerlijke warme chocolademelk kunt krijgen. Nu hoor ik je denken, waarom drink je warme chocolade melk als je in zo een warm land bent. Dat zal ik eventjes toelichten:
Arequipa ligt op zo een 2300 meter, wat inhoudt dat de lucht erg droog is en dus koel aanvoelt. En dat je bij aankomst wat ademhalingsproblemen kan hebben of hartkloppingen. Overdag is het rond de 22 tot 24 graden maar dat komt enkel door de zon die enorm vel is. De lucjt zelf blijft koel. Oftewel het is niet zoals in Nederland dat alles warm is en je niet weet waar je het zoeken moet. Maar na vier uur is het al behoorlijk afgekoeld in Arequipa, dus ik had het vrij koud toen ik in de middag aankwam in de oude stad. Waardoor die warme chocolade melk meer dan welkom was.

Met zijn drieën zijn we naar een reisbureautje gelopen, aangezien ik komend weekend graag mee wil op tour naar Colca Canyon met de andere mensen van het huis. Ik zal er meer over vertellen als ik terug ben, maar voor nu is het misschien leuk om te weten dat de Colca Canyon twee keer zo diep als de Grand Canyon. Daarmee is Colca Canyon de op één na diepste canyon ter wereld. En ik ga er doorheen trekken, oftewel mijn ongelooflijk sexy bergschoenen en mijn groene Backpack komen enorm van pas.

Het is alweer avond en ik ben vrij uitgeput, maar als ik eerlijk ben is iedereen hier elke avond uitgeput. We staan ook allemaal vroeg op natuurlijk. Ik ga nog wat Spaanse woorden herhalen en dan heerlijk naar dromenland!

Geschreven door Nancy.op.reis