Ik had besloten om vandaag de lage tarra te verkennen. Gisteren had ik al gevraagd naar de bus tijden, ik ging om half acht alweer op pad richting het busstation. Daar aangekomen bleek de bus helemaal niet te gaan, althans ruim twee uur later pas. Daar stond ik dan, helemaal klaar om te gaan lunch pakketje bij mij. Nu moest ik terug naar het hostel (weer 20 min lopen!) om daar de andere kaart op te halen van de hoge tatras, die ik van Josh mocht lenen. Onderweg naar het hostel kwam ik Josh tegen die naar een atm opzoek was, hij keek mij vragend aan. Ik vertelde de situatie en ging vast naar het hostel om een nieuw plan uit te stippelen voor vandaag.

In het hostel lag ik peizend over de kaart gebogen, niet goed wetend waar ik moest beginnen. Josh opperde dat ik met hem mee kon, alleen zou hij naar een chata gaan om uien te snijden en zou ik ergens afslaan naar Slavkovsky stit (2452), wat ik mooi zou redden in een dag. We gingen samen naar Stary Smokovec (1010) waar we onze hike startte. Nou daar ging ik dan, toch ergens wel prettig om in ieder geval het eerste stuk met een hike buddy te kunnen doen. Het weer was ontzettend slecht, het miezerde dus alles werd nat. Gelukkig had ik wel een regenhoes voor mijn tas, maar het was zo benauwd en vochtig dat het mij niet waard was om het nog onaangenamer te maken met een regenjas aan. Na ongeveer een uur scheidden de wegen van mij en Josh, ik mocht zijn kaart van het gebied lezen en we zouden elkaar maandag weer zien in Poprad.

Daar ging ik gestaagd verder nu alleen, ergens toch wel fijn. Lekker je eigen tempo aanhouden en wegvaren in je eigen gedachten. Al was de weg wel zodanig dat er heel wat concentratie voor nodig was om naar boven te lopen. Grote rotsblokken, gladde rotsblokken, overal boomstammen op precies zo een manier dat ze je gevaarlijk kunnen vloeren. Ja dan weet je dat hiken anders is dan wandelen. Het pad was soms best lastig te vinden, omdat het vaak allemaal rotsblokken waren waarover je zelf moest heen klauteren waar je denkt dat het kan. Achter je is er dan een gevaarlijke helling naar beneden toe. Hoe ver die precies reikte kan ik niet zeggen, door de wolk waarin ik liep. Na ongeveer twee uur was ik een heel eind op weg en begon het uitzicht zich voorzichtig en verlegen prijs te geven. Magnifieke rotstoppen doemden op tussen de wolkenmist. Ik stopte even om wat te eten toen iemand naar mij floot. Ik keek om en zag dst Josh mij aankeek met een grijns. Hijgend klauterde hij het laatste stuk naar boven toe. Hij zei 'I had a change of heart' Oftewel hij had besloten toch deze piek te doen en was dus achter mij aangerend. Buiten adem liet hij zich neervallen, terwijl hij betuigde dat ik lastig was in te halen en hij eigenlijk naar boven had gejoged.

We gingen samen verder met onze klim en het klaarde steeds meer op, of we kwamen eigenlijk boven de wolk uit, waarachter uiteraard de zon scheen. Het uizicht was werkelijk grandioos met elke meter dat we verder naar boven liepen. Het was een behoorlijke klim met veel geklauter over de rotsblokken. Maar dan heb je ook wel dat duizelingwekkende uitzicht over de tatra bergen. Na een korte pauze gingen we naar beneden. Josh had nogal een talent voor down hilling dus ik zei dat hij maar vast moest gaan en we elkaar bij de chata beneden zagen voor een knoflook soep. Het duurde bij mij inderdaad wat langer, maar nu had ik wel het uitzicht dat mij aan het begin ontzegt was door die regenwolken. Vermoeid kwam ik aan bij de Chata waar Josh al een tijdje zat te wachten, hij had in de tussentijd al twee kommen knoflooksoep op. Ik haalde ook wat en allebei natuurlijk een biertje erbij terwijl we Engeland Zweden keken op zijn telefoon.

Dat biertje hakte er behoorlijk in, maar daardoor ging dat laatste uurtje wel snel. We aten samen wat in een pizzeria met nog een biertje waardoor we de grootste lol hadden en weer hele leuke gesprekken. Hij besloot echter alsnog naar de hut te gaan door een treintje te nemen en nog een uurtje wandelen. Ik had het nu erg zwaar met mijn twee bier en was blij dat hij mij bij de trein afzette die mij terug bracht naar Poprad. Ik liep vandaar nog twintig minuten naar huis, nam een douche, maakten mijn broodjes klaar voor morgen en viel meteen in slaap.

Geschreven door Nancy.op.reis