Die middag werd ik wakker en één van mijn mede reizigers verkondigden “Wauw jij ziet eruit, wel een leuke nacht gehad”. Ik glimlachte en vond eigenlijk de hele situatie toch best wel hilarisch, wat een nacht! Zoveel vreemde rare dingen. Terwijl ik ontbijt voor mezelf maakte, zag ik dat ik en spraak bericht had van Maarten. Andreas was helemaal door het lint gegaan, hij was WOEDEND. Op Yao en mij, maar vooral op Fin. Waarom? Geen idee, hij weet het aan hem dat wij weg waren gegaan. Daarbij beschuldigde hij Fin er ook van dat hij Hector naar binnen had gelaten. Hector is straathond die zijn naam aan mij te danken heeft en die ik misschien ook wel een paar keer geaaid heb. Maar hij is zo grappig ui proportie, zijn benen zijn veel te kort zijn voor zijn lichaam. Daarbij kwispelt hij altijd zelfs als de psycho straathond Negrita, die nu in de surfschool woont, met ontblote tanden naar hem gromt. Ik begrijp nog steeds niet hoe dat werkt om een hond als Negrita bij een surfschool te hebben, ze valt iedereen aan die binnen komt. Nja wij waren veilig maar iedereen die te dicht bij ons kwam, zou het weten.

Afijn Andreas kon het niet waarderen. Vooral niet omdat Nigrita daar ook alleen maar woont omdat een vorige vrijwilliger haar een keer had meengenomen en haar aandacht had gegeven. Vervolgens ruïneerde ze elke keer de deur als ze haar niet binnen lieten, waardoor de goedkoopste optie was haar te adopteren. Ondanks dat de stad Huanchaco wilt dat ze wordt ingeslapen omdat ze kinderen bijt. Kortom ik snap Andreas in dat aspect wel. Maar dat hij hierom Fin in elkaar wilde slaan gaat wel een beetje ver! Dus Maarten die zo een 45 minuten had geslapen moest ook Fin zijn dagdeel draaien om een moord te voorkomen. Gelukkig had ik nog Coca bladeren dus hopelijk ging hij het daarop overleven.
Ik ben erachter gekomen dat surfen echte de beste manier is om van je kater af te komen met het koele water. Heerlijk! De rest van de dag was rustig. We kwamen er wel achter dat zomaar naar Trujillo gaan niet het slimste plan was. Zoals het verwoord werd door John “Wat? Wie nam je daarmee naar toe? Mensen gaan ’s nachts naar Trujillo en komen nooit meer terug.” Blijkbaar is die stad iets gevaarlijker dan we dachten. Oeps, volgende keer toch maar niet meer doen.

Geschreven door Nancy.op.reis