Bij het ontbijt zag ik de guy weer van het hostel. We praatten een beetje terwijl ik mijn ontbijt opat. Daarna verlengde ik mijn verblijf in het hostel en boekte mijn tour voor die dag. Ik pakte al mijn spullen en opnieuw werd ik opgehaald door het busje. Deze keer gingen er een stuk meer mensen mee. Ik raakte meteen aan de praat met meisje dat ik de eerste dag in Oaxaca had leren kennen. Ze lag in het bed naast mij. Afgelopen nacht echter dacht ik, jeetje die kan snurken voor een meisje. In de ochtend zag ik echter dat zij niet in het bed lag maar een jongen van twee meter met een baard. Maar Bell ( zo heet ze), vertelde dat ze naar een andere dorm geruild was die kleiner was. Terwijl we naar de eerste stop reden, waren we vrolijk aan het praten. De eerste stopwas niks minder dan de wijdste boom van de wereld. Tot op heden lijkt deze claim juist te zijn. Maar dan vraag je jezelf natuurlijk af, heeft iemand dan alle bomen in het regenwoud nagemeten?

We kwamen daaraan en de omgeving van de boom was anders dan verwacht. Ik dacht de boom aan te treffen in een groot veld waar die als een soort mysterieus wezen als enige groeide. Maar nee, de boom stond ik een klein dorp. Om de boom stond een hek en natuurlijk moest je betalen om erin te mogen. Één ding dat zeker is, op reis betaal je echt voor de raarste dingen. Afijn de boom is 2000 jaar oud, dus om hem te onderhouden, betaalde ik maar. Want het was niet alsof je de boom niet kon zien van buien het hek. Het is immers de wijdste boom van de wereld. Persoonlijk vond ik het wel tegenvallen dat de boom niet precies 2017 jaar oud was, dat zou toch gaaf zijn. Maar aan de andere kant is 2000 jaar ook wel indrukwekkend. Waarschijnlijk is het lastig om te zien op de foto, maar het is echt een hele dikke boom. Naast de vrolijke kerk stond nog een jong boompje van zo een 1000 jaar oud. Een beetje de underdog boom.
Na de boom gingen we weer verder, de volgende stop was een weefplaats. Ze weven hier met schapenwol, tapijten. Ze waren schitterend. We kregen een demonstratie over het natuurlijk kleuren van de wol, die precies hetzelfde was als in Peru. Opvallend.

Hierna kregen we ook een weef demonstatie, was dan wel weer een beetje anders was. De man vertelde ook dat je hier als volunteer aan de slag kon, dan leer je weven en alles over het proces. Echt super gaaf, als ik in de toekomst rust nodig heb ga ik gewoon naar de community toe en leer weven. Uiteraard was er daarna de gelegenheid om dingen te kopen en ik kocht een handgeweven tas. Ik ben er helemaal blij mee.

Maar ik zou nog veel blijer worden, de volgende stop was namelijk een mescal destilleerderij. Een drankje die net als tequila van Agrave wordt gemaakt. We kregen uitleg over het proces , het grootste verschil met tequila is dat de plant voor mescal een soort van gerookt wordt. Daarna kwam het leukste deel : proeven. Ook deze guide was erg fanatiek met de glazen vol schenken, en ik werd gedoopt met mezcal. Wat voornamelijk inhield dat ik vanaf nu alleen nog maar leugens vertel in plaats van de waarheid. Want goede en brave meisjes gaan naar de hemel maar slechte meisjes blijven Oaxaca. De man deed een ketting om mij nek, die werd vol geschonken met een vijf jar oude mescal en shotten maar.
Bell en ik, veel te dronken voor dit uur van de dag liepen terug naar de bus die ons naar de lunchplek bracht. Ondanks dat ik geen honger had, alcohol, besloot ik tot wat eten. Aangezien ik niet helemaal meer helder nadacht at ik ook maar sprinkhanen. Ze waren best lekker eigenlijk. Veel voor het weer nuchter worden hielp het echter niet, de man van de tour gaf ons namelijk opnieuw een shot mescal. Waardoor we nog steeds zwaar onder invloed waren toen we bij d archeologische site waren. Het was een andere Zapotec ruïne. Ik heb niet heel veel van de tour meegekregen maar de guide was ook volgens mij aan de mescal geslagen. Op een gegeven moment liet hij zijn hand prikken door een cactus. Hij vertelde dat als het liet zitten, en je zou wachten je een enorme trip zou krijgen. Het was dus een soort drug.

Hierna gingen we naar het beste van de tour de gepurifieerde waterval. Er waren soort van natuurlijke zwempoelen ontstaan. Ondanks dat het best fris was hoor in de bergen en het water koud was, sprong ik er toch in. Heerlijk! Zo verfrissend en met die prachtige bergen op de achtergrond. Een schitterend plek, magisch gewoon. Na een half uurtje te hebben rond gezwommen, liep ik een stukje verder. Aangezien Bell op haar slippers was, kon ze niet mee. Dus ik hikte een stukje naar boven en naar beneden om uit te komen bij een schitterend uitkijkpunt.

Het was een hele geslaagde dag en rond acht uur waren we terug in hostel. Aangezien de chocolade melk uit Oaxaca echt een ding zijn, gingen we daarnaar op jacht. Het was immers ook flink afgekoeld in de avond, dus een warme chocolademelk ging er wel in. Zoals het traditie getrouw hoort, namen we er Pan Dulce bij die je in de chocolademelk doopt. Mmm, een echte aanrader voor als je hier bent. Bell was nog honger dus we gingen op zoek voor haar om wat te eten. Ik maakte haar een beetje wijs in de wondere wereld van street food in Mexico. Terug in het hostel gingen we nog even op het dakterras zitten. Waar we in gesprek raakten met twee jongens uit Frans Canada. Een geslaagd leuke avond en een bijzonder leuke dag!

Geschreven door Nancy.op.reis