Toen ik aankwam bij de ziekenboeg iets voor 0700, kon ik meteen mee met een collega naar de keuring van de Curaçaose Mariniers bij kazerne sufisant. Tijdens de autorit kwam ik erachter dat er per dag 60 auto ongelukken op dit kleine eilandje zijn. Leuke fun fact over Curaçao dus.

Aangekomen op de andere kazerne liepen we naar binnen bij de sporthal. Een aantal Mariniers begroette ons vriendelijk en met een kop koffie in de hand liepen we naar buiten om de nieuwe lichting te ontvangen. Een stuk of 16 jongens tussen de 18 en 25 van Curaçaose afkomst stonden klaar om de test te volbrengen. Ondertussen was het rond acht uur, maar de denderende hitte was al duidelijk merkbaar. De mannen moesten 12 minuten gaan rennen en een minimum halen van 2400 m. Ze moesten om een gebouwtje heen rennen en na een paar rondjes werd al duidelijk dat deze jongens toch iets anders in elkaar steken dan de Nederlandse mannen die de test afleggen. Zo gauw de lopers namelijk achter het gebouwtje waren en dus uit het zicht van de mariniers die de test afnamen, stopten ze met hardlopen en liepen verder. Blijkbaar niet helemaal beseffend dat het niet uitmaakte voor die totale hoeveelheid meters die ze moesten lopen.

Wat wel interessant is, is dat Curaçao in principe onafhankelijk is van Nederland. Er zijn verschillende voorwaarde om helemaal onafhankelijk te zijn als land zoals een eigen regering hebben, een eigen landelijke bank en ook je eigen krijgsmacht. Dat laatste heeft Curaçao nog niet en daardoor vallen ze nog onder het Koninkrijk der Nederlanden. Nederland helpt daarbij bij het vormen van een eigen krijgsmacht oftewel ze werken samen met de reeds opgeleide Mariniers van Curaçaose afkomst. De mannen of sufisant kwamen allemaal apart naar mij toe voor een praatje (typisch mariniers) maar daardoor ben ik dus wel het één en ander te weten gekomen!

Na het hardlopen, zonder uitvallers dus geen werk voor ons, gingen we naar de sporthal. Daar moesten de mannen opdrukken, pull ups en buikspieren trainen. Buiten een paar brakers verliep alles rustig. Ik werd uitgenodigd om ook bij het zwemtest te komen kijken, dat was weer op mijn eigen kazerne Parera. De verpleegkundige ging terug naar de ziekenboeg maar ik vond het wel leuk om nog even te blijven kijken. Dus in de grote bus bomvol met Mariniers ging ik mee terug. Vooraf aan de zwemtest werd gevraagd of er iemand was die nog nooit had gezwommen. Zowaar stak er één iemand zijn hand op. Dat kun je bijna niet voorstellen, dan woon je op een eiland omgeven door water! En daarbij was van te voren bekend dat er een zwemtest moest worden gedaan. Deze jongen dacht het dus wel eventjes soepel uit zijn mouw te schudden, maar dat viel tegen.
Daarna kwam er nog een jongen naar de sergeant met de mededeling dat hij wel kon zwemmen maar alleen met zo een kurk gordel op. De sergeant besloot de man in kwestie een kans te geven en liet hem in het ondiepe staan. Vervolgens moest hij schoolslag doen, maar de arme jongen zakte vrijwel meteen naar de bodem. Ook hij kon zich omkleden en kreeg de stempel: Ongeschikt.
Ik keek de rest van de zwemtest toe en had een uitgebreid gesprek met een Marinier die ook Medic is en die mij adviseerde om geen Algemeen Militair Arts te worden, hij gaf aan dat er veel vettere zaken in mijn vakgebied zijn dan De Baas (term voor Defensie) te beiden heeft. Buiten een jongen die een beetje vagaal werd (bijna flauw viel) was er weinig te doen en rond de koffie pauze was ik weer terug in de ziekenboeg en vervolgde zich de dag met het normale spreekuur.

In de avond nodigde Stefan mij uit om mee te gaan badmintonnen om 7 uur. Gezien de spierpijn over mijn gehele lichaam nam ik het aanbod graag aan. Ik ken het natuurlijk alleen als campingsport, maar na twee te hebben gebeukt moet ik toegeven dat het intensiever is dan ik dacht. En er was zowaar groei te zien. Na afloop deden we nog een drankje met zijn alle en het was wel echt een leuke club mannen. Zo zie je maar dat je gewoon een beetje je eigen mensen moet leren kennen bij wie je het beste past!

Geschreven door Nancy.op.reis