Ik werd vroeg wakker en had werkelijk heerlijk geslapen. Vandaag zou ik naar één van de cenotes bezoeken, want als het goed is kon ik er gewoon naar toe fietsen. Sina wilde niet naar de cenote omdat ze al in ééntje zou gaan duiken. Alleen op pad gaan was ook niet erg, daar ben ik ondertussen natuurlijk ook al gewend. Om acht uur had ik al mijn spullen al gepakt en zat te wachten op het ontbijt. Natuurlijk raakte ik in gesprek met mensen, wat nu eenmaal gebeurd met een grote ronde tafel. Samen met een jongen was ik in gesprek met een Mexicaanse dame die haar tante het land door nam. De jongen vroeg aan haar wat er te doen was in Tulum. Ze gaf hem de opties en hij leek geïnteresseerd te zijn in de cenotes, waar ik natuurlijk meteen op inhaakte. Ik stelde voor dat hij met mij kon naar een cenote. Hij haakte enthusiast in en de rest van het ontbijt raakten we in gesprek over studies en reizen. Interessant hij was een PhD student natuurkunde in de VS maar kwam oorspronkelijk uit Duitsland. Zijn specialisatie zouden de zwarten gaten in het heelal worden.
Het was zo iemand met wie ik kon blijven praten, wat we dus ook gedeeltelijk deden. Er was ondertussen niks meer over van mijn plan om vroeg te vertrekken, maar wat maakt het ook uit. Als ik één ding geleerd heb is het dat plannen gemaakt worden om gebroken te worden. In plaats van meteen naar de cenotes te gaan besloten we eerst een goede koffie te drinken. Dat was alweer zo lang geleden dat ik echte koffie op had. Oké het hostel serveerde koffie, maar dat was niet echt de hoogste kwaliteit (Nescafé) , geserveerd in een enorme pan met een soeplepel. Ik zei gedag tegen Sina , die zou later die ochtend richting playa del Carmen vertrekken en ging er vandoor op de fiets met mijn nieuwe vriend. Hij bracht mij naar een knus koffie tentje en beide bestelden we een dubbele espresso. Het was bizar hoe comfortabel het was om met hem te praten, niet over oppervlakkige onzin maar echte gesprekken. Over onze levens, onze passies en over de wereld. Nadat de espressokopjes allang leeg waren, betaalden we de rekening en gingen weer op pad met onze fietsen. Na een korte rit kwamen we aan bij de Grande Cenote van Tulum.


De entree leek eerder op een resort dat een natuurlijke verschijning. Een cenote is trouwens een grot waarin een ondergrondse rivier loop, maar waarvan een deel is open gevallen waardoor je erin kan. Ik kleedde mij om in de luxe toiletten en nam dankbaar een douche voor ik de cenote insprong. Natuurlijk moest er een snorkel uitrusting worden gehuurd en niet veel later sprong ik het koele water van de cenote in. Mmm zoetwater, dat voelt altijd zo verfrissend. Ik zette mijn snorkel op en was verbaasd over wat ik daar zag onder water. Een compleet andere wereld! De grot onder water was enorm en schitterend! De stalagmieten en stalactieten waren enorm. Kleine zoetwater visjes waren overal. Enthousiast zwom en dook ik rond. Natuurlijk bleef ik in het open gedeelte van de grot. Maar met de duiken die ik nam zag ik hoever de grot reikte, het was enorm en het was diep! Wauw.

Hier en daar kruisten de zoetwater schildpadden mij weg, je kent ze wel degene die mensen vaak ook thuis houden, met die rode wangetjes. Behoedzaam om ze niet te verstoren observeerde ik ze. Na een flinke tijd te hebben rond gezwommen in de cenote, begon ik het koud te krijgen. Gelukkig was mijn nieuw vriend ook niet geweldig met kou en ook hij wilde even opwarmen. We pakten onze spullen en confisqueerden de enige plek met zand en een palmboom! Opnieuw raakten we verwikkeld in een interessant gesprek. Op een gegeven moment noemde ik het feit dat we elkaar helemaal niet hadden voorgesteld. In plaats van meteen de namen te noemen besloten we namen voor elkaar te bedenken die wij bij elkaar vonden passen. Ik vond hem een echte Lucas en ik werd Johanna. Beide content met deze namen, besloten we ze te behouden.

Na een hele tijd besloten we nog een keer de cenote in te duiken. Waarbij we nog een schildpadgevecht waarnamen en ik in gesprek raakte met een man uit Moskou. Hij had namelijk die dag ervoor gedoken in de cenotes en vertelde dat het werkelijk waar fantastisch was! Na een hele tijd te hebben staan praten, was ik koud geworden en enthousiast over de duik. Ik zou morgen eigenlijk met Sina gaan duiken en haar vriend maar dat was twintig dollar duurder voor een duik minder. Afijn ik zou het er nog even met haar over hebben als ik terug was. We klommen de cenote weer uit, in verband met de kou en de honger die op kwam zetten.
We verlieten de cenote en fietsten terug naar Tulum, ik kan je vertellen dat mijn benen ondertussen behoorlijk zwaar aanvoelden, ze waren het echt niet meer gewend om zo veel te fietsen. Na een korte zoektocht vonden we een comedor en hongerig vielen we aan. Het was ondertussen al na vieren, ongelooflijk hoe snel de dag voorbij was gegaan. Nu onze buikjes gevuld waren, hadden we weer nieuwe energie. Dus we besloten dat een ritje naar het strand er nog wel in zat. Het strand van Tulum, net zo magisch als het gisteren was. We doken de zee in en keken naar de zonsondergang, die helaas op het land was en niet in de zee. We hadden lol en nog steeds goede gesprekken. Beide waren we verbaasd over de fantastische klik die we hadden, dat is toch iets unieks als je elkaar pas twaalf uur kent. Wat houd ik toch van reizen.
Nadat de laatste roze gloed verdwenen was, keerden we terug naar Tulum. Kochten was fruit en avocado als avondeten en aten nog een paleta agua. Terug in het hostel, was zijn vriend al aangekomen en ook Sina was nog niet weg. Het duiken zou echter niet door gaan de volgende dag en ik vertelde haar ook wat ik te weten was gekomen. We besloten dat we morgen dus niet gingen duiken. Dus we kochten wat bier en een tequilla om de avond te vieren. We deden een leuk drankspelletje en daarna zat de sfeer er goed in en trokken we met zijn vijven richting de stad. Soms heb je gewoon de perfecte dag.

Geschreven door Nancy.op.reis