Aangezien ik al vroeg was gaan slapen, werd ik ook vroeg wakker. Gisteren had ik geprobeerd mijn bus ticket van te voren te kopen, maar dar was niet gelukt aangezien ze mijn credit card niet accepteerde. Aangezien ik de vorige keer geen plek had in de bus en moest wachten, was ik nu een beetje zenuwachtig. Want na de bus van 12:50, die ik wilde hebben, ging er voorlopig niks meer. En om nou tot half vier te wachten op de volgende bus en daarna nog 6 uur in de bus te zitten, vond ik persoonlijk niet het beste plan. Maar nu ik toch al wakker was, kon ik net zo goed voor een bus eerder gaan. Ik pakte mijn tas in, ontbeet en bestelde mijn Uber. Ik kon Dave helaas geen gedag zeggen aangezien die nog heerlijk in dromenland was. Mijn Uber chauffeur zette mij voor een prikkie af bij de busterminal, waar ik zonder problemen mijn kaartje kon kopen. Niet veel later stapte ik de bus in. De lange rit werd na anderhalf uur onderbroken door mijn zus die mij opbelde. Ze had een vraag voor mij, namelijk of ik haar getuigen wilde zijn voor haar bruiloft. Een ongelooflijke eer! Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik bedankte haar dat ik zo een unieke rol in haar huwelijk mocht spelen. Helaas was de verbinding te slecht om een lang gesprek te houden.
Uiteindelijk ging de busrit redelijk snel voorbij, een beetje Spaans leren en wegdromen uit het raam doen het altijd wel goed voor mij. Een positief punt aan zulke lange busritten is dat je niks anders kan doen, waardoor je automatisch over je leven gaat nadenken. Waardoor je nog wel eens tot belangrijke conclusies kan komen voor jezelf, en je kritisch he kanttekeningen maakt aan je eigen leven. Ik denk ook dat dit het grote verschil is van reizen en vakantie hebben. Reizigers zitten nu eenmaal vaak alleen in een bus of der vervoersmiddel en hebben tijd om na te denken. Over zichzelf, hun ervaringen op reis, het leven en de wereld.

Aangekomen in Guadalajara werd ik natuurlijk afgezet door de taxi, 127 pesos, helemaal gek. Voor de volgende keer moet ik echt zorgen dat ik Uber heb, want het wordt nu wel een heel duur grapje. Mijn hostel had ik aangeraden gekregen door Dave en het zag er heel netjes uit met fijne bedden. Het enige jammere was dat er niet zoveel mensen waren. Maar om helemaal eerlijk te zijn, had ik daar ook even geen behoefte aan. Aangezien het al na vieren was en ik enkel had ontbeten, deed ik wat boodschappen en kookte een maaltijd voor mezelf. Ik liep even richting het centrum om een kaart te krijgen van de stad en daarna ging ik terug naar het hostel.

Geschreven door Nancy.op.reis