Ik werd opnieuw vroeg wakker door Matthew, hij heeft namelijk de gewoonte om zijn wekker om zes uur te zetten en dan vervolgens in zijn bed te blijven liggen. En hoewel ik er wat van zei of dat nodig was zei hij dat zeven uur slaap genoeg was voor mij. Hmm, vind toch eigenlijk wel dat ik het zelf mag bepalen. Natuurlijk kon ik niet meer in slaap vallen dus besloot ik maar op te staan. De hele ochtend was ik zo moe en uitgeput dat ik de beslissing maakten om niet drie keer te duiken vandaag. Dat zou ik simpelweg niet overleven. Dus ik veranderde het naar enkel de nachtduik en de andere twee duiken werden verschoven naar maandag. Daarna regelde ik nog met Cynthia mijn bus van La Ceiba naar Antigua, waardoor nu alles geregeld was. Dat geeft mij toch altijd een fijne gevoel.

Ik ging terug naar het balkon en hing wat rond met Callie en de twee Nederlandse jongens. Daarna gingen zij uit voor de duik en gingen Callie en ik peddle boarden. Wat meer inhield dat we met moeite de grote onhandige dingen in het water legden en vervolgens fanatiek staand gingen peddle boarden. Wat prima was in het begin, maar toen we de zee op gingen en de stroming sterker werd, we voor veel plezier voor andere zorgden, een stuk lastig werd. Op de weg terug, gingen we dan ook zitten. Terwijl we aan het einde gewoon op onze rug lagen op het peddle board terwijl we op de zee dobberde. Terug bij ons thuis relaxten we een beetje en kwamen de jongens terug van hun duik. Blijkbaar was het geweldig geweest en hadden ze gezwommen met dolfijnen. Wat zonde dat ik te moe was om mee te gaan, maar aan de andere kant zo is het leven nu eenmaal. Niet alles is zoals je verwacht en daar zit waarschijnlijk ook de plezier van het leven in.


Om half zes gingen we met een groot deel van de groep naar de loods om alles klaar te maken voor de nachtduik. De zon begon onder te gaan toen we het water op voeren naar de duikplek. Bij de tijd dat we in het water in plonsden was het hartstikke donker. Jammer genoeg schoot mijn gewichtsgordel los en verdween die in de diepte. Hmm dat begon niet zo lekker mijn eerste duik van de gevorderde cursus. Nico dook mijn gordel op en daarna kon ook ik mij naar beneden laten zakken. De duisternis omhulde mij compleet, maar gelukkig had ik een zaklamp. Het was wel even gek omdat ik nu voor het eerst als Open Water gecertificeerde duiker dook. Wat inhield dat ik eigenlijk alles alleen deed, als in alles zelf onder controle moest houden. We zwommen rond en het was vredige en rustig in het water. De vissen hingen slapend in het water en de grotere exemplaren lagen op he rif te slapen. Nico had ons al gewaarschuwd dat we ze niet wakker mochten maken want ze konden hun slaap bescherming maar één keer aanmaken. Na een tijdje te hebben rond gezwommen deed Nico zijn lamp uit en wij volgden. Het was compleet donker en het enige dat ik hoorde waren de bubbel van mijn inflator. En toen zag ik het, alle lichtgevende bolletjes die verschenen wanneer je handen door het water bewogen. De bioluminescene! Met veel plezier bewogen we door het water terwijl ze allemaal oplichten. Zo gaaf! Ik wilde ze sinds de pasific coast van Mexico al zien en nu waren ze hier. Maar het werd nog beter, Nico zwom een stukje voor ons uit naar een ander deel van de rif. En terwijl we daar in zwommen opende een geweldig magische wereld zich naar mij toe. In het water hingen overal de zogenaamde String of Pearls. De Bioluminescene in kettingen onder elkaar die een voor een oplichten en daardoor net een parelketting leken. Het was zo mooi en zo bijzonder het voelden alsof ik in de sterren zwom. Wat een natuurwonder!
Na een tijdje moesten we helaas uit deze magnifieke sprookjesachtige wereld treden. Terwijl we boven waren keken we naar de sterren, voor het eerst was het een heldere nacht en konden we de sterren zien. Opgelaten en blij klom iedereen de boot in en gingen we weer terug. Wat een duik! Nico gaf toe dat hij het nog niet eerder zo goed had gezien, wat kwam door onder andere de goede visibility maar ook de week van de nieuwe maan.
Na alles te hebben opgeruimd en warme douche, gingen we met een groot deel van de groep uiteten. Deze keer niet de goedkope baleada’s maar een vis restaurant dat volgens Nico de beste van het eiland is. Het was een heel stuk lopen en we hadden ook een beetje pech omdat he begon te regenen, maar niks kon deze avond nog verpesten. Het tentje zat naast en schitterend strand en was in het water gebouwd. Het was schitterend! ( Zeker toen de regen stopten). We genoten van de heerlijke vis en liepen daarna voldaan terug. Onderweg kwamen we Cinthia en Nico tegen. Dus we bleven nog even met hen hangen in hun huis voordat ik terug ging en mijn bedje in kroop. Duiken blijft echt zo vermoeiend!

Geschreven door Nancy.op.reis