Na gisteravond te hebben gevochten tegen mijn slaap heb ik zowaar door geslapen en werd ik om kwart over 6 semi uitgerust wakker. Terwijl ik daar lag in mijn bed merkte ik op hoe oncomfortabel het mij maakte, dat ik hier alleen was. Zeker gezien het feit dat de andere stagiaires wel het één en ander hadden geregeld voor de dag maar ik helaas niet kon aanhaken.
Blijkbaar moest ik weer even eraan wennen om alleen te zijn, niet raar als je bedenkt dat mijn laatste reis alweer een jaar geleden is. Ik stelde mezelf gerust, het vertrouwen met alleen zijn moet weer even indalen. Omdat de eetzaal pas om 8 uur open ging, besteedde ik de resterende tijd van de ochtend aan een planning maken. Eerst straks eventjes lekker sporten en daarna nog een wandeling maken naar een uitkijkpunt. Prima eerste dag, zou ik zo zeggen.

Wat onwennig liep ik naar de eetzaal, even zoeken hoe het zat en waar het buffet begint. Ik pakte mijn ontbijt - ondertussen had ik flink honger- en liep met mijn yoghurt en eitjes de eetzaal in. Er zaten maar drie groepjes en eventjes voelde ik mij een tiener in zo een Amerikaanse drama film, dat je dan maar alleen aan een tafel moet zitten. Echter met mijn koffie in de hand, besloot ik al snel dat het ongelooflijk fijn is om alleen te zijn. Veel meer ruimte voor mezelf en meer rust. Na het ontbijt deed ik een kleine verkenningstocht op de verlaten kazerne. Er was niemand te bekennen.

Ik pakte mijn sport spullen en liep naar de sportschool toe, het was er rustig en koel en ik begon aan een kleine work-out. Na ongeveer 20 minuutjes kwam er een man naar mij toe die vroeg of ik mee wilde doen met het buikspier kwartier. Natuurlijk haakte ik aan, ik stelde mij voor aan de andere drie gewillige en daar begon een vrij intense training. Uiteraard alles netjes vol gehouden en meegedaan, opgeven is immers nooit echt een optie en de mannen waren onder de indruk. In deze setting wil je jezelf als vrouw immers drie dubbel bewijzen. Na twee uur te hebben doorgebracht in de sportschool liet ik mij dankbaar onder een koude douche afspoelen. Wel echt een uitgelezen kans om hier super fit te worden dacht ik grijzend, high op de endorfine van het sporten.

Met mijn dagzakje gepakt voor de middag wandeling ging ik naar de eetzaal om een warme hap te halen. Ditmaal sloot ik bij een groep mannen aan, om niet zo defensief alleen te gaan zitten zoals in de ochtend. Plus stil zijn in een groep brengt een bepaald soort rust smt zich mee. De mannen verdwenen al snel en daar kwamen de twee mannen van de sportschool aan ( Bob en Bert) die zich bij mij voegde. We raakte wat aan de babbel en aan het eind van de lunch nodigde ze mij uit om mee te gaan naar het strand met hen. Dat klonk ook wel erg goed dus om één uur kwam er een busje aan rijden volgepropt met 8 landmachters en ik zat er al enige vrouw tussen. Ik werd warm onthaald en ik kon eigenlijk wel lachen om de situatie. Toch wel fijn dat als je alleen bent je ook zo lekker flexibel kan zijn in wat je doet. Oohja daarom was het ook zo lekker om alleen te reizen.

We stapte uit bij Zanzibar strand en het leek net of ik een reisgids ingestapt was. De zomerse deuntjes klonken uit de speakers, er waren mooie fitte mensen aan het volleyballen, de palmbomen lieten hun bladeren ritselen in de wind en de zee schitterend in al haar blauwheid klotste tegen het land op. Enthousiast keek ik rond en liet het prachtige beeld in mij opnemen terwijl mijn voeten wegzakte in het warme witte zand. Wauw! Een impressie video is toegevoegd - disclaimer ik sta niet in voor de jaloersmakend gevoelens die erbij los komen -

De middag werd doorgebracht in de warme Caribische zon en uiteraard heb ik heerlijk gezwommen in de zee. Er gaat toch niets boven de verkoeling van het zoute zeewater datbaangenaam aan je huid aanvoelt terwijl je uitkijkt op een paradijsje! Ik liet mij wegdrijven in het zilte water en spreide mijn armen. Ooh mooie warme zee wat heb ik jou gemist! Twee lange jaren heb ik niet zo kunnen genieten van haar. Wat voelt het goed om hier weer terug te zijn!

Natuurlijk werd er niet alleen maar gelegen een goed uur hebben we fanatiek Zanzibal gespeeld (volleybal maar dan dat als de bal via de palen van het net of het omringende hek weer het veld in komt, het nog telt). Ik heb een ontzettend goede tijd gehad en fanatiek was ik zeker, aan het einde was ik, zoals zij het noemde : een lekker kroketje. Gelukkig heb ik nog 5 weken om aan mijn volleybal skills te werken. Vervolgens werden we weer opgehaald door het busje, één jongen van het peloton had iets niet goed gedaan waardoor die het hele weekend dienst heeft, wat inhoud iedereen overal naar toe brengen, ook s avonds. Blijkbaar rouleren ze dat elke keer. Hebben ze wel goed geregeld die twee nieuwe vrienden van mij van de sportschool Bob en Bert de peletons commedanten. Om 5 uur werd de avond broodmaaltijd geserveerd waarna ik voldaan en moe naar een plekje zocht om te schrijven. Wat een ontzettend perfecte eerste dag, het vakantie gevoel slaat toe! En het houdt nog niet op want morgen is mijn eerste stage dag, ik ben benieuwd. https://youtu.be/otc6J1NtHEE

Geschreven door Nancy.op.reis