Na een lange en diepe nachtrust ontwaakte ik met aanzienlijk meer energie! De hele ochtend besteedde ik opnieuw aan huiswerk en opgewekt ging ik weer op weg naar school. Na mijn les ging ik op jacht naar een comedor die mij was aangeraden door Marissa. Het zag er onwijs schattig uit! Een klein oud mannetje begroette mij meteen met “Adelante, adelante” en ik nam plaats aan het tafeltje bij de opening. Natuurlijk met de eeuwige kleurrijke tafelkleedjes. Ik nam het menu van de dag omdat het meestal goed, goedkoop en gezond is. Ik werd opnieuw niet teleurgesteld en was uiterst content met mijn keuze. Ik was de enige blanke en keek naar de lokale bevolking die hier duidelijk vaste klanten waren. Terwijl er heerlijke rustige Spaanstalige muziek op de achtergrond, keek ik naar de mensen. Heerlijk is dat naar de mensen kijken, hun gewoontes , hun gesprekken. Hoe anders het leven hier toch is van thuis. En hoewel de levenstandaart hier zoveel lager ligt, lijken de mensen zoveel gelukkiger. Zoveel meer betrokken met elkaar. Misschien zijn wij westerlingen toch iets teveel doorgeslagen in het individualisme en vergeten dat we met zijn alle de maatschappij vormen en dus ook iedereen nodig hebben. En dat andere mensen die misschien niet tot je directe vrienden of familie behoren, nog steeds wel jouw vriendelijkheid of hulp nodig hebben . En die liefde zit eigenlijk in de hele kleine dingen! Zoals het oude mannetje bij een van zijn klanten aan de tafel ging zitten en een gesprekje met hem voerde. Het resultaat: beide mannen hadden een fijne tijd, ze genoten van het gesprek en gingen beide met een fijn gevoel weer verder waarmee ze bezig waren.
Na het eten liep ik opgewekt terug naar Maximo Nivel, wat is het leven toch mooi als een reiziger! De rest van mijn break besteedde ik grotendeels aan het boeken van mijn vlucht vanuit Tulum naar Mexico stad, omdat het boeken altijd zo heerlijk eenvoudig is via Mexicaanse websites. Maar het is mij uiteindelijk gelukt!

De les van vier uur was nu vooral gericht op conversatie, dat we voortzetten in een café. Het was een goede oefening voor een keer, maar ik hoopte wel dat we morgen weer grammatica zouden doen. Claudio is namelijk ongelooflijk lui en wil volgens mij helemaal niks leren. Daarom begrijp ik ook niet helemaal wat hij hier eigenlijk doet. Hij maakt de opdrachten niet, doet zijn huiswerk niet en onderbreekt continue de klas. Met de verklaring dat het voor hem niet nodig is. Terwijl ze Spaans verschrikkelijk is. Daarbij heeft hij ook een Spaans accent, wat nergens op slaat als je amper Spaans spreekt. Hij is het echte pijnlijke voorbeeld van een typisch blanke man. Alles vergelijkt hij op een negatieve manier met Duitsland en hij vindt dat iedereen maar Duits moet praten. Afijn, de irritaties liepen een beetje op, maar aangezien hij zaterdag al weg ging besloot ik het naast mij neer te leggen. Hij zou zichzelf nog wel tegen komen, hoewel hij meer een persoon is om het probleem buiten zichzelf te zoeken.

Na de les nodigde Heather mij uit om met haar mee te gaan die avond naar een feestje. Natuurlijk Ladies Night. Er is hier elke dag van de week Ladies Night bij een andere club. Aangezien ik mij beter voelde, vond ik het wel leuk om mee te gaan. We zouden eerst naar een bar gaan waar ze Maya Moonlight shots hadden. De enige bar in de hele wereld die het officiële recept heeft. We vonden de bar, maar zagen haar vrienden niet. Heather was echter net begonnen over haar irritaties over Claudio, waardoor we de tijd doden met voorbeelden van zijn abnormale gedrag. Op een gegeven moment hadden we zo lang zitten wachten, dat we besloten dan maar een shot te halen en naar de volgende plek te gaan.

Pas nadat we dit besluit hadden genomen kwamen we erachter dat de daadwerkelijke bar verder in het pand zat. Dus toen we daar in liepen, zaten daar haar vrienden al uitgebreid aan cocktails. Dat verklaarde een hoop. Na een kort voorstel rondje, bestelden we onze Maya Moonshine shots. Ze legde uit dat we eerst een beetje moesten geven aan Maximo, terwijl ze wezen naar een pop in de hoek. Blijkbaar een soort van heilige.
De rest van de avond brachten we door in de Crazy Rabbit, dezelfde bar als zaterdag waar we vandaan vertrokken naar het zwembad feestje. We hadden het leuk maar ik besloot niet zoveel te drinken omdat ik de volgende dag weer les had. Vlak voor we naar huis gingen sprak een oudere man een gesprek met mij aan. Opeens begon hij aan de hand van mijn gezicht te vertellen wat voor persoon ik was. Maar eng adequaat. Hij zei zelfs dat hij in mijn ogen zag dat ik een grote liefde had thuis en ik degene op het moment enorm erg miste. Wat vreemd genoeg heel erg waar was, terwijl deze man verder niks over mij wist, kon hij precies vertellen wat voor persoon ik was. Afijn hierna liepen Heather en ik samen naar huis toe. Ik had nog vijf Quetazales over dus liepen we een minimarkt in en vroeg ik wat ik voor dat geld kon kopen. Waar we de grootste lol om hadden. Eenmaal terug thuis, viel ik tevreden in slaap.

Geschreven door Nancy.op.reis