Ruw werd ik weggerukt uit mijn droom door mijn wekker. Mijn hand zocht automatisch naar mijn alarm en gedesoriënteerd zette ik het af. 06:30. Het was nog donker in mijn kamer wat ook kon komen doordat er maar een klein raampje in de kamer was en dat raampje was afgeschermd door de gordijnen. Ik stommelde mijn bed uit, deed het licht aan en begon mij om te kleden. Toen ik d deur opende zag ik dat de zon voorzichtig het aardoppervlak aan het aftasten was. De lucht was fris en een beetje vochtig. Het deed mij heel sterk denken aan Heiloo waar ik als kind de meeste zomervakanties had doorgebracht. Die frisse lucht, fluitende vogels en een overvloed aan groen. Ik liet vol genoegen mijn longen volzuigen met frisse lucht en liep richting de zaal waar de Yoga les zou worden gegeven. Er waren al mensen en we begonnen meteen. Het was enorm rustgevend om wat oefeningen te doen en na een uur gingen we over op een uur yoga met meditatie. De zaal bestond voornamelijk uit glas waardoor een schitterend uitzicht op het regenwoud en een vulkaan met een witte top, werd tentoongesteld.
Iets over negenen was het afgelopen en na de douche maakte ik mijn ontbijt klaar. De lucht was blauw en de zon was aangenaam warm. Heel erg kon ik echter niet genieten van mijn ontbijt buiten omdat twee enorm grote herdershonden om mij heen cirkelden. Eentje was volgens mij nog jong en beet speels in mijn enkel. Alleen ik kon dat niet heel erg waarderen.
In mijn reisgids had ik gelezen dat de waterval erg mooi was dus ik besloot naar het centrum van Coatepec te lopen en daar een kaart te vragen om naar de waterval te wandelen. Mijn goede moed verscheen echter al sneeuw voor de zon toen ik te horen kreeg dat het te gevaarlijk was om er alleen naar toe te hiken. De jongen gaf mij een aantal alternatieve, maar daar was ik maar weinig in geïnteresseerd. Ik besloot naar het hostel terug te lopen en het daar ook nog eens te vragen, onderweg kwam ik nog langs de heuvel van Puebla en ik besloot naar boven te lopen. Wel met ik bekennen dat ik er maar weinig van genoot, omdat mijn dag een beetje verpest was door dat nieuws.
Het uitzicht was echter wel erg mooi en op mijn weg naar beneden toe, begon de kapel op de berg Ave Marie te spelen wat dan wel weer iets bijzonders had. Bij het hostel, of liever gezegd meditatie oord, vroeg ik naar de waterval. Beide vrouwen zeiden meteen dat ik dat niet alleen kon doen, te gevaarlijk. Daarna vroeg ik nog wat zaken over mijn nadere reis en de vrouw zei vooral dat ik echt heel erg moest uitkijken. Daarna adviseerde ze mij om naar een andere plekte gaan met zwembaden. Ik bedankte voor haar hulp en liep naar mijn kamer toe om het te verwerken. Ik had het er enorm moeilijk mee dat ik nu niks kon doen omdat ik alleen was. Daarbij was ik geschrokken van de vrouw die zei dat ik zo moest oppassen Wat had ik mezelf in mijn hoofd gehaald om alleen door Mexico te reizen. Misschien kon ik maar beter niet mijn ticket omboeken en gewoon naar huis gaan op 1 februari.
Maar ik raapte mezelf bij elkaar, ik besloot naar de zwembaden te gaan zodat ik daar even kon relaxen en rustig kon nadenken. Dus pakte ik mijn tas, deed mijn bikini aan en stapte in een taxi naar Aqua Alegre. Ik werd afgezet en zag niemand waar ik een kaartje kon kopen dus ik liep maar gewoon door. Het hele complex was verlaten op een paar mannen na die aan het werk waren om de mooie tuin zo mooi te houden. De plek was werkelijk schitterend.

Aangezien ik geen mensen zag, besloot ik naar boven te lopen waar een huis was, maar ook daar zag ik niemand. Ach, aangezien ik er nu toch was kon ik er maar beter het beste van maken. Terwijl ik mij uitkleedde kwam er een man naar mij toe, ik moest de entree betalen, zo werkte het dus. Daarna besloot ik het water uit te proberen en het was koud! Maar na er eventjes aan te wennen was het toch wel lekker. Aangezien ik nu toch alle privacy en ruimte had besloot ik mezelf bezig te houden met een fotoshoot. Je moet wat.
Ondertussen voelde ik mij alweer een stuk beter en ik had een plan gemaakt. Of ik ging morgen naar Puebla of ik bleef nog een dagje hier om Xico te bezoeken. Na een tijdje was ik wel weer uit gespetterd en stuitte op het volgende probleem. Hoe ging ik een taxi terug vinden, aangezien het zo uitgestorven was hier? Er was ook niemand aan wie ik kon vragen om een taxie te bellen. Ik had echter wel opgelet met de heenweg en wist dat ik het landweggetje moest aflopen om bij d doorgaande weg te komen waar ik met grote waarschijnlijkheid wel een taxi kon vinden. Dus daar liep ik alleen in de warmte over een landweggetje in Mexico. Gelukkig was het maar tien minuten lopen naar de weg, waar ik vrijwel meteen een taxi had die mij naar het centrum bracht. Daar scoorde ik een Comida Corrida. Een vastgezette maaltijd van de dag, drie gangen voor 55 pesos ( 2,75). Prop vol van het eten liep ik terug naar het hostel. Waar ik de rest van avond lezend en schrijvend doorbracht.

Geschreven door Nancy.op.reis