Na een lange nacht te hebben geslapen stond ik op mijn rustig te ontbijten en mijn tas in te pakken. Ik ontspande nog even in het hostel en rond elf uur vertrok ik naar het centrum omdat ik nog een ijsje wilde eten voordat ik de trein in zou springen. Helaas begon het hard te regenen toen ik begon te lopen, waarmee ik mijn ijsje maar omruilde voor koffie. Vervolgens liep ik door de regen naar het treinsstation waar ik neer plofte tot de trein kwam. Ik was helemaal gesloopt, en kon niet wachten comfortabel in de trein te zitten en te relaxen.
Het weer was de hele weg slecht, perfect dus om te reizen.

Mijn lichaam voelde zwaar aan, net als mijn oogleden. De hele weg van Poprad naar Bratislava heb ik geslspen of uit het raam gestaard. Het landschap dat ik doorkruiste was schitterend. Aangekomen in Bratislava kocht in een tram ticket die mij naar het hostel zou brengen. Ik kwam erachter dat Bratislava helemaal niet mooi is, jeetje wat moest ik hier nu weer gaan doen twee dagen!

Ik checkte in bij het hostel, totaal andere koek dan waar ik tot nu toe verbleven ben. Het was gigantisch! Ik liep naar mijn kamer en raakte in gesprek net twee gasten uit Nieuw Zeeland. Ik lande even in het hostel en ging daarna met hen mee om wat te eten. Maar eerst dat gratis drankje oppikken in de bar beneden. Een van mijn nieuwe vrienden had al ene groepje dames om zich heen verzameld. Toevallig ook Nederlandse meiden, studenten uit Groningen.

We gingen met zijn zessen eten in een Slowaaks eetcafé, waar de toon meteen werd gezet toen Jaden uit Nieuw Zeeland een liter bier voor iedereen bestelde. De glazen waren enorm en met een glimlach gevuld van verdriet proostten we. Een liter is gewoon volumineus teveel voor mij. Gelukkig is het eten erg voedzaam dat werd geserveerd dus er werd ten minste een goede bodem gelegd. Na het eten vertrokken we naar een café toe waar de wedstrijd Engeland - Kroatië werd uitgezonden. We vonden zowaar een café dat The Red Lion heette, in de kelder hing een groot scherm en de hele kelder stond vol met opgewonden Britten die 'It' s coming home' zongen. Een geweldige ambiance om in te verkeren op zo een moment, althans totdat Kroatië natuurlijk het fatale 2e doelpunt scoorden. Na het eind fluitsignaal, was de kroeg binnen een paar minuten leeg.

Onze groep droop af naar het hostel om daar in de pub nog een drankje te doen en meer gelijkgestemden te vinden om de avond verder tot een feestje te maken. In de pub was het gezellig, maar toen we opzoek gingen naar een feestje en een onnozele jongen genaamd Elliot oms de weg ging wijzen ging alles mis. We renden wat heen en weer over de straten van Bratislava om uiteindelijk weer in het hostel te eindigen dat ondertussen was uitgestorven.
We hadden het geprobeerd maar de hoogtepunt van de avond was blijkbaar al geweest en we hadden ons ticket naar een uit de hand gelopen avond gemist. Toch moet ik toegeven dat het een onverwacht leuke avond was, mijn verwachtingen van Bratislava lagen aanzienlijk lager!

Geschreven door Nancy.op.reis