De lichten in de bus gingen aan en verdwaasd keek ik op. Het was nog donker buiten, maar we waren er al. Op de automatische piloot pakte ik mijn spullen, liep de bus uit en haalde mijn backpack op. Hierna volgde ik de mensenmassa en betaalde mijn taxi seguro. Ik volgde het nonnetje voor mij en sloot aan bij de enorme rij mensen die op hun taxi te wachten stonden. In de kou, die extra aanvoelde door de kou, wachtte ik op mijn taxi.
Mijn chauffeur bracht mij onder vrolijk gebabbel naar mijn hostel en ik verbaasde mezelf hoe goed mijn Spaans wat zo vroeg in de ochtend, blijkbaar gaat dat beter op de automatische piloot. Hij zette mij af bij mijn hostel, en de straat zag er in het donker behoorlijk sketchie uit. Ik moest vijf minuten wachten voor de deur werd open gedaan, maar ze hadden een bed. Het enige jammere was dat ik voor deze nacht ook moest betalen, ondanks dat het ondertussen al zes uur was. Ik was het er niet mee eens, maar wilde wel graag slapen.

Dus ik kroop in mijn bed, helaas was het hier ook heel erg koud dus viel ik bibberend in slaap en werd ook op die manier weer wakker. Het was enorm koud in het hostel en ik trok wat kleding stukken over mijn pyjama aan. Het zag er naar uit dat ik de enige gast was. De vrouw maakte ontbijt voor mij klaar, koffie, brood, fruit en gekookte Callebas. Niet erg lekker maar goed je moet alles eens proberen in je leven.
Er was een man die ook bij de ontbijt tafel stond waarmee ik in gesprek raakte. Eerst Spaans en daarna Engels. Hij was een voormalig business journalist uit Canada. We hielden een interessant gesprek over talen, erop gebaseerd dat hij gefascineerd was door het feit dat Nederlanders naar zijn idee zo goed andere talen konden leren. Het gesprek eindigde erin dat hij erachter kwam dat ik geneeskunde studeerde. Waarop hij zei dat het oneerlijk was dat ik zo getalenteerd was, een wetenschappelijke studie en goed met talen. Een leuk compliment om de dag mee te beginnen.

Na een douche, ging ik de stad in. Op zoek naar een toeristen kantoor die mij hopelijk wat informatie kon geven over het vlinderpark Mariposa Monarch en voor de andere informatie over Morelia. Met mijn eerste verkennende wandeling kwam ik erachter hoe schitterend het centrum van Morelia is. Bij het toeristen kantoor gaven ze mij informatie over het vlinderpark en ik besloot terug te gaan naar mijn hostel om daar de tour te boeken. Om het simpele feit dat het daar goedkoper was. Ik raakte opnieuw in een interessante discussie en gesprek verwerkt met de Canadees, dit maal over verschillende culturen en religie. Ondertussen was het middaguur alweer aangebroken en ging ik opnieuw de stad in om rond te lopen.

Eerst scoorde ik een comida corrida en daarna liep ik rond, maar rond een uurtje of half vijf merkte ik dat ik te moe was om er echt van te genieten. Dus ik liep naar een Mercado toe, waar ik wat fruit in sloeg . Op de terug weg kwam ik een stel tegen dat mij aangreep. De man zat in een rolstoel zonder benen, zijn vrouw duwde hem. Terwijl ze door de straat bewogen speelde de man op zijn trompet en mijn hart brak. Wat hebben wij toch allemaal geluk dat we in Nederland wonen. Ik liep verder op mijn weg terug naar het hostel, waar ik van een rustige avond genoot en vroeg naar bed ging.

Geschreven door Nancy.op.reis