Toen ik wakker werd had ik eigenlijk helemaal nergens zin in. Helaas werd ook mijn douche niet warm waardoor ik wat lusteloos de dag begon. Ik keek echter onder de douche naar mijn tatoeage en besefte me hoe leuk ik de reis eigenlijk vind en dat het aan mij ligt of het een leuke dag gaat worden. Dus ik kleedde mij aan en ging opnieuw Tacna in. Deze keer had ik opgezocht waar de centrale markt is, want ik geniet daar altijd wel door daar rond te lopen en goedkoop een ontbijt bij elkaar te sprokkelen. Wat ik echter vergeten was, is dat de markt ook plekjes heeft waar je kan ontbijten. Dus ik had een sandwich met avocado, kaas en een koffie voor zo een 70 cent. Daarbij deed ik een spelletje op de markt, zoek een fruit uit dat je niet kent en koop het. De vrouw was erg behulpzaam en sneed het vreemde fruitstuk voor mij open. Het was glazig wit met allemaal kleine pitjes. Ik nam het mee naar een parkje dat ik had gezien en probeerde het uit. Het was heerlijk! En ik voelde mij allang niet meer lusteloos maar genoot van de ochtend.
Ik liep terug naar mijn hostel om mijn tas in te pakken en het meisje van de receptie adviseerde om drie uur van te voren naar het vliegveld te gaan. Dus rond twaalf uur stapte ik in de taxi naar het vliegtuig. Het vliegveld was heel erg klein en ik was natuurlijk veel te vroeg. Gelukkig was er een gezellig cafeetje met snel wifi. Dus ik heb mij kunnen vermaken met mijn verhalen te schrijven. Om iets over drieën stapte ik het vliegtuig in en vloog naar Lima. Eerlijk toegegeven zag ik er tegenop om weer naar Lima te gaan. De stad heeft toch een wat negatief gevoel bij mij achtergelaten na de laatste keer. Vooral omdat de taxi’s zo duur zijn en ik als toerist word natuurlijk drie keer zo hard afgezet.

Ik haalde mijn tas op en speurde naar andere toeristen, misschien kon ik een taxi delen met iemand. Helaas waren er alleen maar Peruanen. Dus ik besloot naar buiten te lopen waar natuurlijk iedereen meteen ‘Taxi, you need taxi?’ naar mij riep. Een man kwam naar mij toe en zei “ You need taxi , cheap?”
Hij had een vriendelijk gezicht dus ik probeerde het maar. Hij vroeg waar ik heen wilde en hoeveel ik wilde betalen. Ik wilde naar Miraflores en dat is ongeveer een uur rijden van de vluchthaven. Mijn bedrag was natuurlijk te laag. Maar de chauffeur bood aan om iemand anders erbij te zoeken zodat het ongeveer mijn bedrag was. Dus ik liep terug de terminal is op zoek naar reizigers die alleen waren. Na tien minuten had ik nog steeds niemand gevonden en ik begon de hoop al te verliezen. De chauffeur kwam mij echter halen, hij had iemand gevonden.

Een aardige man, ook uit Peru. Ze waren erg vriendelijk en een uurtje later stapte ik uit bij het hostel dat mij was aanbevolen. Gelukkig hadden ze een bed vrij, dus ik gooide mijn spullen in de kamer en liep naar beneden om te vragen waar ik wat kon eten het was inmiddels alweer avond. De jongen van de receptie zei echter dat ik met het meisje samen kon gaan want zij wilde ook wat eten. Hij adviseerde ons een plek vlakbij het hostel dus vol goede moet liepen we er naar toe. Helaas was het gesloten en besloten we maar gewoon wat rond te lopen tot we wat aantrekkelijks zagen. Dat viel echter tegen, we konden helemaal niks vinden wat we wilden. Ondertussen wel leuke gesprekken gehad terwijl we ronddoolden door Miraflores. Het stadsdeel lijkt helemaal niet van Peru, het is vreemd westers iets wat je buiten Lima waarschijnlijk nergens ziet in Peru. Uiteindelijk na meer dan een uur vonden we een Mexicaans tentje, met matig voedsel. We waren echter nu al zo uitgehongerd dat het niet echt meer uitmaakte.

Je snapt dat we op onze terugweg een ontelbaar aantal aan leuke tentjes tegen kwamen, we hadden gewoon pech gehad met welke straatjes we gekozen hadden. We hadden afgesproken om ergens een dessert te scoren, maar ook dat konden we niet vinden. Dus besloten we maar naar de supermarkt te gaan en terwijl we stonden te overleggen of we een chocoladetaartje zouden kopen, mengde een meisje zich in ons gesprek. Als we een goede chocoladetaart wilden, moesten we naar een tentje gaan twee blokken verderop, daar verkochten ze de op één na beste chocoladetaart in Lima. En dat feit in een stad met 10 miljoen inwoners, kunnen vrouwen natuurlijk niet negeren. Dus we liepen naar het tentje. Eerst konden we het niet vinden en we besloten om verder te lopen toen het meisje met wie ik was opeens zei “Ik ruik chocolade”.

En inderdaad daar was het tentje verscholen achter allerlei planten. Natuurlijk bestelde ik de chocoladetaart en hij was fantastisch. Toen we terug kwamen in het hostel besloten we nog eventjes samen een kaart spelletje te doen voor we gingen slapen. Al snel maakten we nieuwe vrienden. Een paar jongens die in Peru woonde, ze leerden ons salsa dansen en haalde mij over om uit te gaan met hen. Ik had wel zin in een Zuid Amerikaans feestje dus ik stapte met hun de taxi in. Het meisje ging naar bed, de volgende dag zou ze al vroeg de bus hebben. Dus ik ging met een groepje mee naar een district buiten Miraflores. Het was een leuke avond maar helaas geen salsa of reggeaton, maar rock muziek. Wel hele leuke en interessante gesprekken gehad en na twee biertjes ( van een liter) besloot ik naar huis te gaan. Ik deelde met één jongen de taxi, hij zette mij veilig af voor het hostel. Toen ik keek hoe laat het was schrok ik, half vijf! Ik liep snel en stilletjes naar mijn bed.

Geschreven door Nancy.op.reis