Vandaag was het defensie sportdag. Oftewel geen witte broek aan, maar een sportbroekje met daarop een knetter lelijk hawai shirt. Het thema van de sportdag is namelijk hawai. Dus met het hele gezondheidscentrum hadden we dezelfde afschuwelijk lelijke shirts aangetrokken, met hoge witte sportsokken en zonnebrillen op het hoofd. Nu vraag je wellicht jezelf af, sportdag bij defensie ? Maar iedereen sport daar toch de hele dag. Nou ik eigenlijk meteen vertellen dat dit niet zo is, behalve dan voor de soldaten die hier zitten. SPortdag bij defensie houdt eigenlijk gewoon in: allemaal verschillende spelletjes spelen met je team. Mijn team: de ziekenboeg!
De hele ochtend was gevuld met limbodansen tot met waterbekertjes rennen, fysieke uitdagingen zoals roeien en airbiking maar ook een opblaaskussen hindernis baan.
Iedereen was bloed fanatiek en ik kreeg een beetje een basisschool gevoel bij, daar had ik namelijk ook altijd sportdag en het was redelijk vergelijkbaar. Volwassen die even kind mogen zijn, iets wat we stiekem allemaal best wel heel fijn vinden. Los van onze verantwoordelijkheden en even helemaal opgaan in het moment van het spel en vooral de beste proberen te zijn. Ook ontzettend leuk om mijn collegaś eens in deze compleet andere positie te zien. Zo een militair uniform geeft toch wat distantie. Maar als de hoofd van het gezondheidscentrum zijn pak met alle goude strepen en gallons inruilt voor een hawaishirt met sportsokken en een bloemenkrans is hij net gewoon een mens. Grappig hoe dat werkt, want hij gedroeg zich ook meteen anders!
Om half één zaten de spellentjes erop en was ik ook compleet uitgeput en hongerig. Gelukkig begon de barbecue ook vrij vlot dus konden we gezellig met alle deelnemers buiten ons eten op de grill gooien en een biertje drinken. Uitgeput van het sporten en toch net iets te weinig eten voor zoveel fysieke inspanning, ging ik samen met Stef naar het strand. Waar we eigenlijk de rest van de middag in de zee hebben gelegen om af te koelen en daarna samen naar Happy Hour op Chill zijn gegaan. Daar kwamen we het gezinnetje tegen met hun baby die wij samen al twee keer mishandeld hadden met een hielprik. Ik had een bucket Amstel bright gehaald toen we langs ze liepen en Stef ik moest er wel een beetje om lachen. We wilden allebei eigenlijk niet weten wat die mensen over ons dachten als een soort rampen duo. We slotne de avond vroeg af, allebei toch wel een beetje uitgeput. Maar dat was prima want morgen zou ik samen met Sam de Christoffelberg beklemmen dus weer vroeg uit bed.

Geschreven door Nancy.op.reis