De volgende ochtend om acht uur namen we de bus naar La Paz. De rit duurde ongeveer vier uur en ik was verbaasd over hoe enorm groot La Paz was. Eerlijk gezegd voelde de stad wat drukkend aan, zoveel mensen, zo veel verkeer en zoveel mensen. Natuurlijk is ook deze stad weer gelegen tussen de grote bergen in. De bus stopte op een wat willekeurige plek, dus wat verstrooid stonden we daar met zijn tweeën in deze grote drukke stad met onze backpacks. Gelukkig stond er een taxi klaar dus we namen die naar het hostel dat we hadden uitgezocht.

Loki is een mooi hostel, en we kregen korting op een vier personen kamer voor de prijs van een acht. Dus we hadden weer een privé kamer. Nadat we hadden uitgepakt, arriveerde ook Natascha in he hostel. Hanna en ik wilden heel graag ons haar laten knippen, want het weer hier sloopt je haar. Er zaten zulke klitten in dat het wel leek alsof ik dreadlocks had!

We vroegen in het hostel naar een goede kapper en nu zijn mijn haartjes helemaal kort, heerlijk! Daarna gingen we meteen door naar de city walking tour. Het is echt de allerleukste tour die k ooit heb gehad. Ik heb veel geleerd over Bolivia en ik zal het jullie natuurlijk ook vertellen.

De grote kerk:de fransicus kerk heeft een interessante geschiedenis. De Franciscanen waren naar La Pas gestuurd om de oorspronkelijke bevolking te bekeren tot het Katholieke geloof. De Franciscanen zijn echter niet echt van mensen dwingen dus ze probeerde hen te verleiden tot hun geloof. Dit deden ze door hen te betrekken bij he bouwen van deze kerk. Ze dachten dat wanneer ze daaraan hadden meegeholpen ze vast wel nieuwsgierig werden naar waarvoor dit werd gebruikt. Dit werkte echter niet, maar het geeft wel een fantastische kerk. In het gebouw zitten namelijk allerlei figuren verwerkt die belangrijk zijn voor de originele bevolking. Zo is moeder aarde afgebeeld, schelpen ( erg kostbaar hier toentertijd) , coca bladeren en een paar andere goden die zij vereerden.

Uiteindelijk is het de Franciscanen gelukt hen te overtuigen. Door hun eigen geloof tegen hen te gebruiken. Mensen hier geloven namelijk dat wanneer je heel erg schrikt, je ziel uit je lichaam gaat. Daarna moet je een ritueeltje don om hem weer terug in je lichaam te stoppen. De Franciscanen wisten van dit gebruik en zeiden tegen de mensen: Het spijt ons heel erg maar met het bouwen van kerk, werden jullie zielen zo gek op de kerk dat ze daar nu voor altijd gevangen zitten. De mensen hier namen het serieus en bezochten de kerk. De Franciscanen hadden spiegels bij het altaar geplaats en de mensen zagen voor het eerst hun reflectie en geloofde dat hun ziel daar gevangen zaten. De Franciscanen stelden hen gerust: als zij elke dag een of twee keer naar de kerk zouden komen zouden ze de band met hun ziel behouden.



Hierna gingen we door naar de Witch Market, waar ze de meest vreemde dingen verkopen. Hier werd ons ook verteld over de rituelen die hier nog steeds dagelijks gebruikt worden. Wanneer je bijvoorbeeld een nieuwe winkel begin ga je naar de Witch markt en verteld dit aan hen. Zij maken dan een ‘tafel’ voor pacha mama. Een papier met daarin speciale snoepjes gemaakt voor de tafel, deze moet naar huis worden gebracht en worden verbrand.

En wanneer iemand een groot huis of gebouw wil bouwen moet er natuurlijk een grotere offer worden gedaan dan een tafel. Meestal met llama’s embryo’s. Maar er is een legende dat er soms ook mensen van de straat worden geplukt. Vooral mensen die niet gemist worden., drugs verslaafde of alcohol verslaafde. Deze worden levend begraven op de bouw plaats als offer. Of het echt waar is of dat het is om te voorkomen dat mensen laveloos op straat liggen is onbekend.

De volgende stop was ook erg interessant de beroemde gevangenis San Paulo. Een gevangenis die net zo heel groot, origineel bestemd voor maximaal 400 gevangen. Momenteel zitten er 2500 gevangenen. Het bijzondere is echter dat er geen bewakers in de gevangenis zijn, omdat ze niet allemaal in de cellen pasten besloot de overheid de cellen gewoon open te laten. Dot is natuurlijk te gevaarlijk voor de bewakers. Er is echter iets heel bijzonders gebeurd, de gevangenis is namelijk nu een kleine stad geworden. Elke twee jaar hebben ze verkiezingen voor wie de nieuwe baas is. Er zijn allemaal regels opgesteld, waardoor de gevangenis zichzelf in stand houdt. Er zijn acht secties in de gevangenis. De cellen worden verhuurd aan de gevangenen. En het varieerd van een cel van vier vierkante meter die worden gedeeld met 15 mensen, tot cellen met jacuzzi, keuken en slaapkamer.
Aangezien de rijkere gevangenen (de drugs baronnen etc.) een goed leven hebben willen zij de gevangenis behouden zoals die is. Zij gebruiken daarom hij netwerk buiten de gevangenis om mensen die ontsnappen terug te gooien in de gevangenis, waar op het ontsnappen de doodstraf staat. Op deze manier heb je een zelfregulerende gevangenis.

Daarbij moeten de mensen hun cellen betalen en hiervoor moeten ze dus werken. De meest lucratieve busniss is voedsel voorziening. De overheid verzorgd dit namelijk niet. Maar ondertussen zijn er allerlei ambachten op gekomen in deze gevangenis van koffieshops en kleding makers tot natuurlijk cocaïne handel. Het is een uiterst interessant fenomeen. Vooral het psychologische aspect, mensen zoeken blijkbaar altijd naar een vorm van samenleving die functioneert. Wij zijn niet gemaakt om zonder regels te leven.

De volgende stop was bij de presidentiële suite. Hier werd mij verteld dat La Paz niet de officiële hoofdstad is, maar Sucre. Hoe dat precies zit, kan je ongetwijfeld op wikipedia nalezen. Maar waar het op neer komt is dat geen enkele president in Bolivia het lang genoeg volhield om president te zijn om de constitutie te veranderen. In de grondwet staat namelijk dat se president in Sucre de hoofdstad moet wonen. Aangezien alles omtrent de overheid in La Paz is gevestigd, is dat onlogisch. Sucre stelde er echter niet mee in dat zij niet meer de hoofdstad zouden zijn. Dus nu is er een overeenkomst getroffen, Sucre is nog steeds de officiële hoofdstad en La Paz is de politiële hoofdstad.
Bolivia heeft overigens een heel bijzonder record, de meeste wisseling in staatshoofden. Ze werden met bosjes afgezet en omgebracht.

Verder is nog leuk om te weten dat de klok op het plein met opzet verkeerd om is opgezet. De ontwerper, dezelfde als van de Big Bang, vond dat de tijd andersom moest lopen aangezien de zon hier anders opkomt en ondergaat dan in het zuidelijke halfrond. De mensen in Bolivia vonden het echter niet echt een geslaagd plan, dus het is de enige klok in Bolivia die zo gemaakt is.

Hierna gingen we naar de oudste straat van La Paz. Hier werd ons verteld dat dit een spookstraat is. De mensen in de straat klagen vaak over geluidsoverlast. Zo horen ze mensen schreeuwen en op de deur kloppen maar als ze open doen, is er niemand. De politie reageerde daarom niet meer op klachten van geluidsoverlast van deze straat. Bovendien gebeuren en af en toe onverklaarbare dingen in de huizen van deze straat. Daarbij is er nog een legende over deze staat.
Er was een vrouw en haar man had haar bedrogen met een ander. De vrouw draaide door en vermoordde haar man en daarna haarzelf. De legende gaat als volgt, de vrouw dwaalt 's nachts door de straat op zoek naar ontrouwe mannen.
Een jongeman die een avondje met vrienden is uitgeweest, gaat naar huis want zijn vrouw wacht op hem. Op zijn weg naar huis komt hij een vrouw tegen gehuld in het zwart, haar gezocht afgedekt met een kap. Ze huilt.
De man gaat naar haar toe en vraagt of het wel goed gaat. De vrouw slaat haar kap naar beneden en een prachtig gezicht komt te voorschijn. Ze verteld hem dat haar man is overleden en het vanavond haar eerste nacht alleen is. Ze wil niet alleen zijn in het huis. Ze slaat haar mooie ogen op en kijkt de man smekend aan. Kun je misschien met mij mee komen, voor een kopje koffie of thee. De man, werkelijk betoverd door de mooie vrouw of omdat ze de arme vrouw werkelijk willen helpen, stemt in. Pakt haar hand om met haar mee te gaan en zal haar nooit meer loslaten.

Nu denk je natuurlijk wat een leuke legende maar dat is het. Er is echter een leuk geitje over dit verhaal. In de afgelopen jaren zijn 18 mannen spoorloos verdwenen in deze straat.

Hierna sloten we de city tour af, het was ondertussen schemering geworden en we gingen opzoek naar een tentje om te eten. Het viel nog niet mee om een vegetarisch restaurant te vinden dat nog open was. Uiteindelijk een vrij prijzig restaurant gevonden, waar we een leuke avond hadden met zijn drieën. Na het eten gingen we naar het café van een jongen die we hadden leren kennen via couch surfing. Hij verwelkomde ons warm in zijn schitterende anti café. Bet idee is dat je een uur betaald en dan onbeperkt koffie en thee kan drinken. Maar als je wat besteld betaal je minder voor je uur. Een leuk concept , maar nog belangrijker zijn WiFi is naar Europese maatstaven!

Daarna waren we allemaal behoorlijk uitgeput en gingen we terug naar onze luxe privé kamer om daar een zalige nachtrust tegemoet te gaan.

Geschreven door Nancy.op.reis