Ik werd die ochtend wakker om naar het toilet te gaan en zag een man in het bed van Callie liggen. Een realisatie die ik pas door had toen ik op het toilet was. Toen ik terug liep naar mijn eigen bed, keek ik iets beter en zag inderdaad dat er een man lag. Callie zag ik echter niet, maar opnieuw viel ik meteen in slaap. Toen ik opnieuw wakker werd, maar deze keer op een acceptabele tijd, was de man alweer verdwenen. We werden alle drie wakker, Callie was gelukkig in de kamer. En ze had een erg vermakelijk verhaal van haar afgelopen avond. Ze was uiteindelijk naar het strand gegaan met een jongen uit Frankrijk. En terwijl ze hun ding aan het doen waren, kwam de bouncer naar hen toe. Blijkbaar heeft de liefde bedrijven tegenwoordig een prijs op het strand, anders komt de politie. Belinda had overigens dezelfde ervaring, maar in beide gevallen betaalde de mannen de prijs voor deze top locatie.
Callie had haar kleding echter een stukje verderop liggen en terwijl ze zichzelf opnieuw verloor in de Fransman, liep er een Mexicaanse man voorbij. Toen zij zich later weer wilde aankleden was alles verdwenen. Haar ondergoed, bh, broek, shirt en natuurlijk haar portemonnee met haar mobiel. Ze rende nog poedelnaakt achter de man aan, maar die was allang weer verdwenen natuurlijk. Wat inhield dat ze naakt naar het hostel terug moest lopen en de Fransman volgde haar. Hij had nog wel zijn ondergoed en één schoen, de rest was ook gestolen. Callie had echter weinig behoefte aan in één bed slapen met hem en kroop in het vrije bed van Belinda. Nie veel later ging Belinda ook weer in haar eigen bed liggen, dus vandaar dat ik Callie niet had gezien. De Fransman was echter verdwenen toen ze wakker werd en het enige wat nog zijn voormalige aanwezigheid kon verraden was zijn schoen die hij had achtergelaten.

Alle drie brak en Callie zonder geld of telefoon, stonden moeizaam op. We besloten een lange strandwandeling te maken naar een ander deel van Puerto Escondido waar een ATM was. Onderweg keken we nog of we misschien nog Callie haar BH terug kon vinden. We liepen langs de plek waar het feestje was en Belinda zei: “Hey Callie, is dat you?” En ze wees naar een ondergoed dat in het zand lag. Enthousiast rende Callie er naar toe en griste haar ondergoed van de grond en zwaaide het boven haar hoofd. Ondanks het brakke gevoel dat onze lichaam voedde, moesten we alle drie hard lachen dat we werkelijk haar ondergoed hadden gevonden. Terwijl we verder over het strand liepen, herstelden we een beetje. Goed genoeg om een ontbijtje te bestellen en ook werkelijk op te eten. Hierna liepen we het hele eind terug over het strand. Terwijl ik in de hangmat een telefoongesprek voerde, huurde Belinda een Boogie board.

De golven waren enorm en zo sterk dat het boogie boarden best wel eng was. Op het moment dat een golf van zo een vier meter mijn boord meenam en bij het breken van de golf ik dezelfde viermeter naar beneden sloeg. Waardoor ik he gevoel had dat ik vloog en daarna een heerlijke smaak van de oceaan al mijn holtes vulde. Na deze adrealine shot had ik wel weer eventjes genoeg gehad voor vandaag en gaf de Boogie board terug aan Callie. We sloten de dag weer af door naakt de zwemmen met zonsondergang. Echt waar het is zo fijn en bevrijdend heerlijk gewoon! We namen afscheid van de zon, gelukkig wetend dat we hem morgen weer zouden zien.

Na al het zand weer te hebben afgespoeld en onszelf in de kokosolie te hebben gezet, gingen we naar de winkel om ons eigen eten te maken. Een voornemen dat we al een tijdje hadden, maar nog niet werkelijk hadden uitgevoerd. We maakten onze eigen quesedilla’s, nacho’s met bonen en kaas en natuurlijk zelfgemaakte guacamole. Een feestmaaltijd. We aten en relaxten een beetje voor we naar bed gingen. De volgende ochtend moesten we om 06:15 opstaan. We zouden namelijk om half zeven of kwart voor zeven worden opgehaald om te gaan zeevissen! Wat is beter dan met twee fantastische meiden zeevissen op Valentijnsdag.

Geschreven door Nancy.op.reis