Na een veel te korte nacht en natuurlijk ook een slechte nachtrust door de alcohol stond ik op. In min pyjama ontbeet ik en ik probeerde te bedenken wat ik vandaag eens zou doen. Met tegenzin pakte ik mijn tas weer in en borg hem op in de storage. Bij de receptie boekte ik mijn tickets voor Huaraz voor dezelfde avond en vroeg daaraan aansluitend hoe ik het beste mijn dagje in Lima kon besteden. Ze adviseerde mij naar het centrum te gaan, wat mij wat onrustig maakte. Miraflores is het veilige deel in Lima waar je met een gerust hart kan rondlopen. Dus ik voelde er weinig voor om in mijn eentje naar het centrum te gaan. Ze stelde mij echter gerust, het centrum is veilig. Er was ook een walking tour waarbij ik kon aansluiten. Maar dan moest ik wel zelf het openbaarvervoer gebruiken. Ik besloot de gok te wagen en met haar aanwijzingen ging het eigenlijk heel eenvoudig. Ze hebben geen metro maar ze hebben hun busstations zo verkleed dat het heel erg op een metro lijkt. De bussen hebben een eigen straat, waar niks anders rijdt dan de bussen verkleed als metro. Ik vond het erg grappig.

Ik stapte uit bij het aangegeven metro station en liep naar Plaza San Martín, waar ik als het goed was de walking tour groep zou herkennen. Op de hele plaza was echter helemaal niemand te bekennen. Ik voelde de moed al in mijn schoenen zoeken, hoe ging ik ooit die groep mensen vinden, in een stad met 10 miljoen inwoners. Het meisje van de receptie had echter nog een plek doorgegeven waar ik hen kon vinden dus liep ik daar naar toe. Ondertussen keek ik mijn ogen uit in Lima het centrum was mooi, ontwikkeld en voelde wat vreemd aan voor Peru. Bij de kerk vond ik de groep en ik sloot aan. De tour was niet zo geweldig, de guide had niet zo een talent voor vertellen. Maar het is altijd een goede manier om de stad te zien. Bovendien kwamen we langs een churros plaats en daar heb ik mijn erste churros op in Zuid Amerika. In plaats van de dunne frietjes, verkopen ze grote dikke churros. Hij was voortreffelijk, zeker als je een beetje brakkig bent.
Na een tijdje had ik een paar leuke menen ontmoet in de walking tour en we besloten om de tour te verlaten om wat te eten. Het was een gezellig groepje met twee mensen uit Portugal beiden afgestudeerd in Geneeskunde dit jaar, en een jongen uit Denenmarken. We liepen rond door de stad en gingen naar de mirador met een bus. Lopen was niet mogelijk omdat het te gevaarlijk zou zijn.

Aangekomen op het uitkijkpunt was ik teleurgesteld, Lima is niet mooi. Het ligt aan de kust maar alles is grijs en er groeit niks omdat het in de woestijn ligt. Daarbij ligt er ook een smog over Lima die de grijstinten nog meer benadrukt. Gelukkig was ik met leuke mensen en hadden we enorm veel lol. Terug in downtown Lima namen we de metro bus terug naar Miraflores. Het was ondertussen alweer na zessen, de dag was voorbij gevlogen. Iedereen ging naar zijn hostel en we spraken af om die avond met zijn alle te eten.
Het was een enorm leuke dag en met de meid en de jongen uit Portugal had ik een hele goede connectie. Dus ik hoop hen nog een keertje te zien. Om half tien pakte een taxi naar de busterminal. Ongelooflijk hoe snel het gaat, ik ga alweer naar Huaraz. Op de terminal raakte in gesprek met een man uit China. En heel bijzonder figuur die zijn hele levensverhaal aan mij vertelde. Ik was meer dan blij m gewoon te luisteren, de paar uurtjes slaap braken mij op.
En na dit verhaaltje voor het slapen gaan viel ik eigenlijk meteen in slaap in de bus. Ondanks dat er een actiefilm boven mijn hoofd gedraaid werd.

Geschreven door Nancy.op.reis