Die ochtend deed ik rustig aan en iedereen van de groep ging mee de boot op die middag. Ik moest die middag duiken samen met Lu, maar het was wel enorm gezellig op de boot. Er werd muziek opgezet en de zon kwam tevoorschijn, kortom alle ingrediënten om het echte tropische eiland leven te ervaren. Daarbij was ik ook nieuwsgierig en een beetje nerveus voor vandaag. We zouden namelijk naar dertig meter diepte duiken met de gevorderde cursus. Waarmee de risico’s van duiken natuurlijk ook groter worden met te snel stijgen en dat soort dingen. Daarbij kan er ook een verschijnsel optreden waarbij je een ‘high’gevoel krijgt, doordat de niveaus van stikstof te hoog worden in je weefsels. Wanneer het enkele het high gevoel is, maakt het niet zoveel uit. Wanneer het echter erger wordt, worden mensen een beetje gek. Ze halen hun inflator uit hun mond omdat ze bijvoorbeeld denken dat ze kunnen ademhalen onder water.

We gingen naar beneden en we zakten natuurlijk een heel stuk. Het was aan het ademhalen te merken dat we zo diep zaten en wanneer ik naar boven keek en de kolom van dertig meter water boven mij zag kreeg ik wel een beetje kippenvel, op een goede manier. Want ik voelde mij veilig en vertrouwde Nico eigenlijk 100%. Terwijl we hier benenden zaten, zouden we wat testjes doen gerelateerd aan de diepte. De eerste had te maken met de absorptie van kleuren. We kregen een kleuren pallet en moesten eronder schrijven welke kleuren we zagen. Daarna kregen we een kaart met cijfers en moesten we ze op volgorde aanraken, waarbij we met even nummers ons voorhoofd moesten aanraken en met oneven onze neus. Nico had namelijk verteld dat ons centrale zenuwstelsel trager is onder zulke hoge druk. Waardoor dus onze handelingen en reacties op situaties ook trager zijn. Hij nam de tijd op hoe lang we erover deden om de test te voltooien en we zouden de test boven water herhalen. Vervolgens haalde Nico twee flesjes gevuld met lucht tevoorschijn, die nu natuurlijk helemaal ingedeukt waren door de waterdruk, door de dop eraf te draaien en voorzichtig water in de fles te laten lopen, zonder lucht te laten ontsnappen, was goed te zien wat er met de lucht gebeurd was. In plaats van de hele fles te vullen werd nu slecht een vier van de fles maar gevuld met de lucht omdat deze nu samengeperst was. Het volgende experiment was een tomaat, die ik openbrak. Bij het openbreken was goed te zien dat er slecht bruin te zien was en geen rood door de licht absorptie. En het laatste experiment was een ei, dat voorzichtig open gebroken moest worden. Zodat we konden zien hoe anders de druk onderwater was die op een ei werd uitgeoefend. We konden de dooier zelfs voorzichtig overgooien. Uiteindelijk kwam er een vis naar ons toe om het ei op te eten en zwommen wij rustig rond. Het lucht verbruik is vele malen groter, vier keer zo veel eigenlijk. Wat ook terug te herleiden is naar het flesje! Na twee veiligheidsstoppen kwamen we weer boven. Natuurlijk waren we nu veel sneller met het testje, het verschil was 25 seconden! Heel wat voor een simpel testje.
In verband met de diepte waarin we geweest waren moesten we een uurtje wachten voor we weer konden duiken. Dus kon ik heerlijk mee genieten van de goede sfeer die op de boot heersten. Daarna hees ik mezelf weer in mijn wetsuit en trok alles aan. Met deze duik zouden we buoyancy oefenen wat inhoudt dat het naar boven en beneden bewegen enkel gereguleerd word door je longen. Door dit op de juiste manier te doen, verbruik je minder zuurstof aangezien je minder beweegt. We waren voor maar liefste 50 minuten onderwater. Dus hierna was ik helemaal gesloopt. Duiken draineert alle energie van mijn lichaam wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat ik veel warmte verlies. Na een duik zit ik gewoon trillend in de boot. En dat in de warme Caribische zee!

Na het eten maakten ik samen met Stijn zijn scriptie af, hij was er zo gelukkig mee. Hij bleef maar vragen wat ik ervoor wilde hebben, waarop ik antwoordde dat ik hem misschien nog een keer een gunst van hem nodig zou hebben. En dat dat idee, dat ik een streepje voor heb wel fijn is. De volgende ochtend moest ik weer duiken, dus ik ging belachelijk vroeg naar bed, om de simpele reden dat ik uitgeput was.

Geschreven door Nancy.op.reis