Die ochtend kregen we een heerlijk ontbijt geserveerd in onze Riad. Na het ontbijt besloot ik de hamam in Mèknes uit te proberen. Dus ik ging met mijn handdoekje, slippers, zeepje en mijn bikini broekje naar de hamam. Vrouwen en mannen zijn gescheiden maar daarbij had Thomas ook niet zo een zin in. Ik liep er naar toe en stond wat twijfelend voor de deur, ik wist niet zeker of het de goede deur was. Een vrouw liep naar mij toe en zei wat tegen mij en wreef met haar handen over haar armen als een wassende beweging. Ik knikte ja, waarop ze vriendelijk lachte en gebaarde dat het de goede deur was. Met een glimlach liep ik naar binnen, benieuwd naar deze ervaring.

De donkere gang kwam uit op een nieuwe kamer waar een stuk of vijf vrouwen zaten. Ze keken mij allemaal wat verbaasd aan, ik begroette ze in mijn beste Frans. Ze begonnen te lachen en allemaal dingen naar mij te roepen in het arabisch. Eentje kwam naar mij en toe en zei wat dingen in het Frans die ik begreep en ik sprak terug in het Spaans. Uiteindelijk eindige ik met een message, een hamam washand, een haarborstel en shampoo. Een dame van zo een vijftig ging mij voor en deed alle spullen in een plastic bakje in de vorm van een bloem die veel weg had van een kinder strand emmer. Ze ging mij voor de ruimte in. Het was een grote en hoge ruimte waar de vochtige warmte meteen je lichaam omarmden. De vrouw bracht mij verder de donkere ruimte in en gebaarde dat ik moest zitten op een stenen bankje. De vrouw ging naar een grote ruimte waar ze enorme emmers vulde met water en die voor mij schoof. Ze pakte het kinder emmertje en goot warme water over mij heen. Ik keek rond en maakte eruit op dat de hamam eigenlijk veel meer een badhuis is. Terwijl ondertussen de vrouw met de handschoen over mijn hele lichaam ging, zag ik een vrouw naast mij met zes emmers staan. Ze gaan echt een heel patroon af, het had wel iets weg van een ritueel. Het was leuk om de vrouwen hier samen te zien, het leek wel een hele eigen communitie. Op straat zie je eigenlijk vooral de mannen maar hier zie je dat de vrouwen hun hele eigen wereld hebben. Met een ongelooflijk zachte huis verliet ik de hamam. De vrouwen moesten lachen toen ik over mijn huid wreef en verrast op keek. Ik bedankten hen een paar keer voor ik wegging en was enorm dankbaar voor deze leuke ervaring. Geen tourist te bekennen alleen ik met de Marokkaanse vrouwen.

Weer terug in de Riad had Thomas nog niet eens gedouched, het hele ritueel had dus niet langer dan een half uurtje geduurd. Onze spullen zetten we beneden neer om uit te checken en op het dakteras lieten we een muntthee geserveerd worden. Opeens kwam er een schildpad te voorschijn, die over het dakteras heen liep. Hij kwam elke keer mijn kant op, maar ik denk dat de reden daarvan was om in mijn teen te bijten! Na de rustige ochtend liepen we Mèknes in om de stad een beetje te leren kennen. Overal waren van die gaten in de muur waarin dan een 'winkeltje' zat. Vaak niet grote 6 m2, waar van alles in kon gebeuren. Kleding gemaakt, iemand die metaal bewerkte, eigenlijk allerlei ambachten werden hier nog met de hand beoefend. Ook kwamen we langs een ruimte die gevuld was met houtsnippers waar in een man lag en een oven. De man zijn taak: houtsnippers in de oven doen zodat de hamam warm blijft! Toch wel een beetje anders dan de Nederlandse Hamam.

We doolden door de straten en markten van Mèknes, deze keer werden we niet gestrikt om iets te kopen. Op het middaguur was het zo heet dat we een dakteras zijn op gevlucht waarover we uitkeken over het centrale plein en we zijn daar ook niet meer vanaf gekomen. Fijn om even te zitten en niks anders te doen dan goede gesprekken. Zaken die niet snel aanbod komen thuis en op die manier elkaar nog beter te begrijpen. Het is immer steen reis samen, dus ook daarin wil ik natuurlijk groeien!

We liepen terug naar de Riad en ik haalde Thomas over om naar de barbier te gaan. Hij wilde het stiekem wel, maar vond het ook wel spannend. Toen we er langs eentje kwamen vlakbij de Riad haalde ik hem over even te vragen wat het kost. Aangezien het omgerekend minder dan 3 euro was, deed hij het toch maar.
Een uur verstreek en hij was nog niet terug, ik begon mij een beetje zorgen te maken en besloot er naar toe te lopen. Toen ik aankwam zei hij net hartelijk gedag tegen de barbier en straalde hij. Plus zijn baart zag er echt heel strak en netjes uit. Lachend kwam hij naar buiten en vertelde hoe gaaf hij het vond, hij had zo goed zijn Frans kunnen oefenen waardoor hij een onwijs leuke ervaring had gehad. Iets dat ik maar al te goed kende van mijn eigen reis!
We zeiden rond tien uur in de avond Mèknes gedag, een stad waar we niet veel te zoeken hadden maar toch mooie herinneringen hebben gemaakt. Nu een nachtbus die ons naar Rissani zou brengen aan de rand van de Sahara.

Geschreven door Nancy.op.reis