Voor ik werd opgehaald door de tour, zei ik het stelletje gedag. Misschien zou ik ze later nog tegenkomen. Ik was de eerste die in het busje stapte en de chauffeur zei dat ik voorin moest zitten. We babbelde wat in het Spaans en bij het volgende hotel moest ik uitstappen. Daar moesten we even wachten, ik kreeg dezelfde reactie als altijd wanneer ik zei dat ik uit Nederland kwam. Ze zijn gek op Nederlands ondanks dat we ze verslagen hebben met voetbal met de vorige wereld kampioenschappen. Er kwamen nog wat mensen bij en ik moest opnieuw voorin zitten van de man. Omdat ik zo lang was en zo mooi was. Dat laatste had er niet echt mee te maken, maar hij vond dat ik het beste uitzicht verdiende. Wie ben ik dan om dat af te slaan?
Een ouder stel van de US stapten ook in en de chauffeur werd gewisseld voor de zoon van de man, die vloeiend Engels sprak. Een man met een enorme passie voor tequila. Hij reed ons richting het dorpje Tequila, drie keer raden waar de naam van dit welbekende drankje vandaan komt! Het gebied waar we doorheen reden, was schitterend. De bergen donkerblauw kleurend op de achtergrond van al de algave plantages. De plant die eruit ziet als een cactus en waarvan tequila wordt gemaakt. We kwamen aan op de eerste distilladerij : Tres Mujeres, oftewel: drie vrouwen. Hier vertelde onze gids Paco dat het zeven jaar duurt voordat de tequila plant geoogst kan worden. De bladeren worden er vanaf gehakt en de kern, die eruit ziet als een ananas, kan wel zo een dertig tot veertig kilo wegen. En zo een tien kilo is nodig voor een liter tequila.
We liepen nog een tequila kerk in. Waar de banken waren gemaakt van de vaten waarin de tequila in wordt gerijpt. Ik dacht dat het enkel voor toeristen was, waardoor ik verbaasd was toen hij vertelde dat de kerk werkelijk gebruíkt werd voor trouwerijen en de vijftiende verjaardag van meisje. Wat eigenlijk inhoudt een sweet 16, maar dan anders. Na de kerk werd het tijd voor het beste deel van de tour: Tequila proeven. Er werden vier flessen op een rij gezet. De eerste was Tequila blanca, degene die het kortste gerijpt was en elke volgende fles was langer gerijpt en had dan ook een donkerdere kleur.
Normaal ben ik niet zo een tequila fan, zoals eigenlijk iedereen. Ik bedoel dat is de reden dat w het drinken met zout en limoen! Maar deze tequila was oprecht lekker en de verschillen tussen de soorten waren duidelijk op te merken. Het enige was, de groep bestond uit het oudere stel uit de US en een Mexicaans stel dat net had uitgevonden dat ze zwanger was. Wat inhield dat de tour guide het zijn persoonlijke doel had gemaakt mij extra te laten genieten van de tequila. En iedereen die mij een beetje kent, zal niet verbaasd zijn dat ik na die vier shots al behoorlijk aangeschoten was, Het was toen we uit de proeverij liepen iets voor twaalven. Dit is net zekerheid het vroegste dat ik ooit in zo een staat ben geweest.

De guide raadde mij aan wat te eten, dus ik kocht eindelijk eens de Papa locals die ik overal had gezien. Een vers gemaakte chips, waar ze allerlei sauzen opgooien: magi, limoen, een paar andere maar voornamelijk chili. Een pikante snack maar voortreffelijk. Dus daar zat ik op een schitterend stukje Mexico, aangeschoten in de zon, mijn papa locals te eten. We reden naar de volgende plek en ik was opgelucht dat we voor we weer gingen proeven een rondleiding en uitleg kregen over het hele proces van tequila, want als ik meteen verder had moeten proeven had ik het waarschijnlijk niet gered. De ananas overblijfselen van de planten worden nadat ze geoogst zijn in een grote soort van over gedaan, waarin heet stoom wordt geblazen. Daarna worden de ananassen in stukjes gehakt, en hieruit komt dan de tequila uit. Wanneer de tequila onder een bepaald percentage komt, gebruiken zij het niet en verkopen ze het aan een andere fabriek die een mindere kwaliteit tequila maken.

Vervolgens gaat de tequila in de vaten en blijven ze daar in variërend van maanden tot een maximum van 7 jaar. Langer dan 7 jaar in een vat en het mag geen tequila meer heten. Hierna was het natuurlijk tijd voor een belangrijk moment : proeven. En we hebben enorm veel geproefd, zoveel dat ik op een gegeven moment voor mij uitstaarde en gesprekken probeerde op te vangen om mij heen. Aangezien ze in het Spaans waren viel dat niet mee. De vrouw uit Colombia waarmee ik aan het praten was wilde een foto met mij, wat ik dan weer wel heel lief vond. Ik kan je dit zeggen de vijf jaar oude tequila die ze hier hebben is extreem lekker! Dat heeft helemaal niks meer te maken met de limoen, zout en het snel naar achter gooien van het drankje. Dit is klasse spul.

Na deze tequila fabriek gingen we naar een restaurant om iets te eten. Aangezien de prijzen behoorlijk waren en ik niet echt veel honger had, deelde ik een gerecht met de vrouw uit de VS. Een slimme keuze, want zelfs samen kregen we het niet op. Met een gevuld buikje, werd ook mijn nuchterheid wat hersteld. We bezochten het dorpje Tequila, waar niet heel veel te zien was om eerlijk te zijn, maar een beetje rondlopen was fijn. Daarna bezochten we de laatste plaats, een brouwerij die al een paar prijzen gewonnen heeft en onder andere een tequila van 7 jaar heeft, die elke keer al uitverkocht is voordat die het vat uitkomt.
Na hier opnieuw een paar soorten te hebben geproefd, was het tijd om terug te gaan naar Guadalajara. Natuurlijk kreeg ik opnieuw de plek, voorin de bus. De hele weg terug had ik een interessant gesprek met de gids over de politieke situatie in Mexico. Rond acht uur in de avond was ik weer terug in mijn hostel, pakte mijn tas in en ging slapen.

Geschreven door Nancy.op.reis