Vanochtend sjokte ik weer door de muur van hitte naar de ontbijt zaal. Wel vandaag met een verrassing namelijk een croissant. Zo zo wat een luxe. Mijn ontbijt werd uiteindelijk een stuk amusante gezien de algemeen militair verpleegkundige bij mij kwam zitten. We hadden een leuke discussie over de mensen en opleidingen in de zorg. Mijn brein snakte naar een inhoudelijke discussie dus ik had hierdoor zelfs geen last van mijn spaarzame spraakzaamheid die normaal over mij heen ligt in de ochtend.
In het gezondheidscentrum begonnen we vandaag met een hechtles. De arts begon met de uitleg en daarna werden de varkensheupen tevoorschijn getoverd. Ik kon gelukkig assisteren en uitleg geven, dat is wel leuk dat mijn kennis en kunde hier wel redelijk uit de verf komt.

Na het hechten was het een wat slomere dag, maar vlak voor de lunch werd het toch opeens 'druk'. Een kindje met hevige waterpokken die kwamen met de vraag of ze al mocht vliegen. Blijkbaar mag je niet vliegen indien je een besmettelijke ziekte hebt, dat wist ik niet. Hierdoor zat het gezin al een week langer op het eiland en gezien ze nieuwe bultjes had zouden ze mogelijk zaterdag ook nog niet naar huis kunnen vliegen. Daar achteraan kwam een kindje met benauwdheidsklachten. Dit viel gelukkig heel erg mee, ze had wat melk opgegeven en moeder was daarvan geschrokken.

Samen met de arts moesten we ons naar de eetzaal haastten anders zouden we niet meer kunnen lunchen. Wat zonde was geweest want woensdag is altijd blauwe hap. Oftewel Indonesische maaltijd. Mijn vega schap moet ik over boord zetten, dus kon ik genieten van gamba's en saté stokjes. Met marine getrouw als toetje een spekkoek. De middag hadden we een paar niet zo interessante patiënten, fungeerde ik de rol van arts in de trauma casuïstiek die de verpleegkundige aan het oefenen waren en toen zat de dag er alweer op. Ik heb nog wel wat rond gevraagd over het meekunnen op oefeningen en iedereen gaat zijn oren voor mij openhouden. Uiteraard zal ik geregeld zelf pols hoogte nemen hierover. Na stage had ik afgesproken om met mijn vriend te bellen en dat deed mij goed. Dat blijkt gezien we anderhalf uur aan de telefoon hebben gehangen. Je hebt elkaar in ieder geval nu genoeg te vertellen. Daarna ging ik met de andere stagiaires avondeten en heb ik mij opgegeven voor een spinlesje vanavond.
Heerlijk dat dagelijks sporten, daarna mediteren, schrijven en een boekje lezen voor het slapen gaan. Ik kom helemaal tot rust hier zonder al mijn gebruikelijke sociale relaties en verplichtingen.

Geschreven door Nancy.op.reis