Verward werd ik wakker, Belinda schudde mij voorzichtig wakker en fluisterde dat het kwart over vier was. Door mijn wekker heen geslapen! Haastig kleedde ik mij om, propte alles in mijn backpack en haastte de kamer uit. Nadat ik mijn tanden had gepoetst, werd er op de deur geklopt. We stapten het busje in terwijl we naar Aqua Azul reden, konden we nog een beetje slapen.
Althans dat was het idee, alleen het busje was niet zo ruim opgezet. Of niet echt bestemd voor lange Nederlandse benen. Waardoor de rit niet bijzonder comfortabel was. Aangekomen bij Aqua Azul was dat leed echter vergeten en vergeven. Het was absoluut schitterend.

We liepen eerst een stukje naar boven toe, zodat we uitzicht hadden over de schitterende blauwe waterval. Zoals misschien ook wel af te zien is aan de foto’s, bevond de waterval zich in de jungle. Oftewel het Was behoorlijk warm en benauwd. Kortom tijd om het water in te gaan. Natuurlijk wilden we ook wel de perfecte Instagram foto. Zelf gecentreerde generatie dat we zijn, maar ook ik ben voor de noodlot gevallen. Dus we hielden een korte fotoshoot. Wat ik echter graag wilde was met mijn twee reisgenootjes op de foto, maar wel met de waterval op de achtergrond. Wat inhield dat ik de life guard moest vragen om het water in te komen om een foto van ons te maken. Dat deed de jongen maar al te graag, hij sprong ongeveer meteen het water in.
Nu wilden Belinda en Callie graag een foto zonder bikini top, vanaf de rugkant. Waardoor ik dat natuurlijk aan de jongen moest vragen. Hij antwoordde dat het eigenlijk niet mocht, mijn weer woord was dat we het heel snel zouden doen. Natuurlijk weigerde hij niet. Drie mooie blanke vrouwen die topless op de foto willen en jij bent de fotograaf. De droom van zo een 80% van de Mexicaanse mannen. Wij hadden er lol om.

De jongen zei dat er nog een mooie plek was, waar we foto’s konden maken. Hij ging ons voor door de rivier over te steken en daar het land op te gaan. Voorzichtig volgden we, op onze hoeden. We kwamen aan de andere kant uit, het was hier nog mooier. Geen gezichtsvervuiling van toeristen, maar enkel de jungle, het blauwe water en de waterval. De jongen zei dat we hier ook een topless foto konden maken, maar we bedankten hem vriendelijk. Toen de andere life guard er ook bij kwam werden we wat wantrouwiger. Wat wilden ze eigenlijk van ons? We begonnen langzaam terug te lopen, al lieten ze ons eerst nog een plek zien. Opnieuw schitterend! We namen opnieuw en paar klassieke Instagram foto’s, of gewoon mooie herinneringen dat klinkt niet zo negatief. Terwijl ik foto’s van Callie maakte, vroeg de jongen recht voor zijn raap of ik getrouwd was. Waarop ik mijn linker hand omhoog hield, wiebelde met mijn vingers waardoor mijn nep trouwring zichtbaar was. "Ja ik ben getrouwd” antwoordde ik, “net als mij vriendinnen”.
Blijkbaar was dat genoeg voor hem, we liepen terug naar het toeristen gedeelte en de jongen verdween meteen naar zijn post. Behendig kleden ik mij om aan de waterkant. Een jong meisje dat bananen chips verkocht, staarde aandachtig hoe ik dat deed. Werkelijk staren, geen moment keek ze weg en haar mond hing geconcentreerd open. Uiteindelijk besloot ik de chips maar van haar te kopen. Die tactiek werkt blijkbaar best wel goed.

We aten hier ons ontbijt: empanadas. Daarna was het alweer tijd om het busje in te gaan. Ik besloot nog een paletas cocos ijsje te kopen. Toen ik het busje in stapten kwamen er letterlijk acht kinderen naar mij toe met allerlei etenswaar om te verkopen. Als je gewicht wilt verliezen, of gezonder wilt eten is dit absoluut niet het land om naar toe te gaan. Ze proberen je met alle kracht die ze hebben je over te halen hun eten te kopen.

Een paar bananen chips rijker en we reden naar de volgende stop. Een andere waterval, minder blauw maar wel indrukwekkend. Alle drie hadden we last van onze after diner dip, waardoor we onszelf tergend langzaam voortbewogen. Eerst volgde er een fotoshoot op een rots en daarna begonnen we rond te lopen. Wat enorm tof was dat we achter de waterval langs konden lopen. De rots gleuf was helemaal begroeid met groen mos, wat een exotische uitstraling gaf. Hierna was de rest van de groep klaar met lunchen en reden we door naar de volgende stop. De ruïnes van Palenque. We stapten de bus uit en de benauwde warme lucht sloeg meteen toe. En daarmee ook alle Mexicanen die geld probeerden te verdienen aan de toeristen. Niet mijn meest favoriete onthaal, dat iedereen je aan alle kanten muskieten spray probeert te verkopen en een guide voor de ruïnes.

Wij besloten het gebied te verkennen zonder guide, de omgeving is heel erg jungle achtig. Dus op eigen houtje het gebied verkennen is wat meer avontuurlijk. We liepen door de jungle heen naar de ruïnes en het park was groot. We klommen een ruïnen op en keken vandaar uit over een deel van ht complex. Na twee uurtje moesten we weer terug zijn bij de bus en na een korte rit werden we afgezet in Palenque. We liepen naar ons hotel toe. Hoewel eigenlijk stuurden we Callie voor ons uit, zodat zij de bedden kon boeken. Er was maar één hostel en we waren niet de enige die aankwamen dus terwijl wij met onze tassen bezig waren, kon zij vast vooruit gaan. Dat waw een wijze beslissing, want Callie boekten de laatste drie bedden. Helaas voor het meisje dat achter ons aan kwam, die dus achter het net viste.
We gooiden onze spullen neer in de warme kamer, alle drie helemaal op. Na een douche voelden we ons allemaal een stukje beter en gingen op jacht naar een tentje om te eten. Wat uiteindelijk gewoon bij het hostel werd. Wel iets duurder maar ze hadden daadwerkelijk salades. Eindelijk gezond voedsel dat niet gefrituurd of gebakken was. Plus we hadden nog een fles wijn dus die dronken we bij het eten. Daarna was het voor ons bedtijd.

Geschreven door Nancy.op.reis