Opnieuw stond ik vroeg op voor de twee uur yoga en mediatie sessie die ochtend. Ik genoot er enorm van maar wist ook dat ik vandaag weer lekker verder ging reizen. Ik was klaar voor een nieuw avontuur en ik kon altijd nog een keer naar Xico vanuit Xalapa. Dus na mijn ontbijt pakte ik mijn spullen en nam een taxi naar de straat waar de lokale bussen gaan. Deze keer ging die niet stuk en kwam ik zonder problemen aan in Xalapa waar ik een taxi naar het busstation nodig had. Op busstation CAXA kon ik zonder problemen een bus boeken naar Puebla, hij ging al over twintig minuten. Dus na een toiletpauze had ik nog net genoeg tijd op een koffie en een pan te scoren voor onderweg.

Nog een leuk weetje: pan is brood en torta is een taart. Althans in Peru en eigenlijk ook als je het vertaald naar Engels of Nederlands. In Mexico hebben ze dat omgedraaid: torta is brood en pan is een taart. Heel verwarrend en eerst snapte ik ook niet waarom ze tortas met ham en kaas hadden.

De bus was rustig en de rit was ongeveer 2,5 uur en in deze tijd doorkruisten we een schitterend gebied. En ik was opgewonden om weer een nieuwe stad te ontdekken en hoopte vurig dat hier meer toeristen zouden zijn. Dit was immers mijn eerste echte stad in Mexico die ik alleen ging bezoeken. Daar aangekomen ging alles heel makkelijk. Ik kreeg mijn tas en kocht bij Taxi Seguro een kaartje naar mijn hostel. De taxi was hier helaas wel een stuk duurder dan in Xalapa.

Toen ik mijn hostel zag was ik blij, dit was iets meer richting de hostels die ik gewend was in plaat van dat bijzondere meditatie oord.
Ik checkte in voor één nacht, ik was namelijk nog niet zo goed op de hoogte van wat hier te zien en te doen was. Bovendien kon ik het altijd nog verlengen. Ik besloot de achttien slaapkamer dorm te nemen zodat ik meer kans had mensen te ontmoeten en ik had geluk! Twee mensen uit Denemarken, wel een stelletje, maar het zijn andere reizigers. Ik heb een tijdje met het meisje zitten praten en kwam zo ook achter iets meer ins and outs over het reizen door Mexico. Bovendien vertelde ze dat de op een na grootste Pyramide in de wereld hier was, een feitje dat ik over het hoofd had gezien. Puebla was dus wel een goede keuze geweest.
Zoals stelletjes zijn, gingen ze samen wat eten en ging ik weer alleen op pad. Ik liep maar gewoon een kant op en kwam al snel boordjes tegen naar het grote plein. Ik besloot eerst maar eens de grootste Cathedraal van Mexico te bezoeken, want dat wist ik dan weer wel van Puebla.
Zoals altijd in een nieuwe stad moet ik eerst een beetje wennen en kan ik nog niet vol genieten van de stad. Je krijgt zoveel indrukken! Toen ik op het grote plein was werd ik al wat rustiger, het plein is enorm en ik kan je dit zeggen: Puebla leeft! De enorme Cathedraal toornde machtig over het plein en ik liep er naartoe. Gratis entree, ongelooflijk. Zo maak je een Nederlander blij, je mocht alleen geen foto’s maken. Je moet mij maar op mijn woord geloven dat het een schitterende kerk is.

Hierna begon mijn maag wat leeg aan te voelen en ik wilde graag naar het toeristen kantoor. Daar kreeg ik een map met uitleg wat er allemaal te zien te doen is in Puebla en dat is nogal wat! Aangezien ik hier toch was, vroeg ik waar goedkope restaurants waren. Het meisje dat mij hielp wist het niet zo goed, dus vroeg ze het aan haar collega. De jongen naast haar nam het echter over en zei dat zijn lievelingsrestaurant hier vlakbij zat. Ik vroeg wat je er zoals kon eten en hij legde het uit met een hoop namen die mij onbekend voorkwamen. Terwijl hij het uitlegde zei hij dat hij er honger van kreeg en als grapje zei ik dat hij wel meekon.
Waarop hij antwoordde “Ja ik denk het wel, meen je dat?”
“Ja waarom niet, anders eet ik alleen” antwoordde ik, een beetje overdonderd dat hij het aanbod werkelijk aannam.

Dus twee minuten later liepen we samen naar het restaurantje toe. Het was eigenlijk onwijs gezellig en aangezien hij talen studeerde, kon ik veilig in het Engels praten. Hij vroeg naar mijn reis en toen ik het hem allemaal vertelde was hij enorm onder de indruk. Soms vergeet ik hoe bijzonder het eigenlijk is wat ik doe en hoeveel lef ik er eigenlijk voor nodig heb om het te doen. Al gaat het natuurlijk wel steeds makkelijker en ben ik er steeds meer relaxt onder.
Onder het eten vroeg hij of ik het leuk vond morgen middag wat typische drankjes van Puebla te drinken en ik stemde in. Aangezien ik nog geen Mexicaanse simkaart had, liepen we naar een telefoon winkeltje en overlegde hij voor mij met de verkoper. Het is zo fantastisch als mensen je helpen zeker met zulke dingen Dus niet veel later liep ik met een simkaart de winkel uit. We liepen terug naar het toeristen kantoor en daar kwam een vriendin van hem naar toe om mijn kaart te activeren. Echt zo onwijs lief van hen! Hij gaf mij nog wat tips was ik kon doen die avond en daarna zeiden we gedag.
Met enorm goed gevoel door zo een warm welkom in Puebla liep ik terug naar mijn hostel. Ik was vanochtend al vroeg op en door de hele dag reizen was ik toch wel moe geworden dus ik gaf mezelf een rustig avondje. Belde met Thomas en schreef aan mijn blog. : Één ding is zeker, ik voelde mij veel beter dan gisteren.

Geschreven door Nancy.op.reis