Opnieuw startte ik de dag met mijn work out, fantastisch dat ze daar hier een ruimte voor hebben. Bij het ontbijt , raakte ik in gesprek met twee meisjes, waarvan eentje in het noorden was geweest. Eindelijk iemand aan wie ik een mening kon vragen. Zij adviseerde echter om niet naar het noorden te gaan want het zou mij teveel tijd kosten. Dus daar gingen al mijn plannen weer en als ik eerlijk keek ik ook niet heel erg uit omdat het zo koud is daar. Het is daar immers ook winter. Daarbij moet ik niet vergeten wat mijn eigenlijke doel was, om mijn Spaans te leren en een goede tijd te hebben. Ik moet ook niet proberen alles te zien en te doen in Mexico dat is gewoon niet haalbaar.
Nadat ze mij wat goede tips had gegeven, pakte ik mijn tas, zei iedereen gedag en bestelde een uber. Alleen dat werkt hier niet zo goed, eentje kwam niet opdagen en de volgende duurde zo lang dat ik het zat was en een normale taxi nam. Op de bus terminal zat het niet helemaal mee, de bus die ik wilde nemen was namelijk al vol. Dat hield in dat ik twee en een half uur moest wachten. Daar had ik eerlijk gezegd weinig zin in, dus probeerde ik de duurdere bus maatschappij. Gelukkig viel de prijs mee en hij ging inderdaad eerder. Uiteindelijk kwam de bus te laat, waardoor ik maar een uurtje tijdwinst had. Maar he positieve was dan weer wel dat ik een jongen uit de VS ontmoette. We hadden allebei precies hetzelfde probleem gehad, met de uber, met de bus en nu dat die te laat was. Toevallig zat hij voor mij in de bus en al vrij snel hadden we het plan om naar hetzelfde hostel te gaan. De rit was een krappe twee uur, maar het was niet heel plezant. Ik werd behoorlijk misselijk in de bus, dus ik kon niet een genieten van mijn luxe bus met persoonlijk schermpje, aangezien ik naar buiten moest kijken. Maar om eerlijk te zijn waren toch alle films in het Spaans.

Aangekomen in San Miguel de Allende, bestelde we op goede hoop een Uber. Na een klein foutje, we dachten namelijk dat onze Uber er was. Maar toen we de deur open trokken en vroegen of hij de achterklep open deed, keek de man wat verward. Hij was helemaal niet onze chauffeur. Oeps! Vijf minuten later kwam hij aan en bracht ons naar het hostel. Dave had gereserveerd maar ik ging zoals gewoonlijk op goed geluk er naartoe. Het was werkelijk niet mijn dag, er waren geen bedden meer vrij. Dave was zo vriendelijk om met mij mee te lopen naar het andere hostel waar nog wel een bed vrij was, maar het was wel weer 50 pesos duurder. Misschien moet ik toch maar weer Hostel World gaan gebruiken om te reserveren. Afijn ik had wel een hele dorm voor mijzelf, wat wel geluk was. De andere dorms zaten bom vol. Na mijn spullen te hebben afgegooid liep ik naar Dave zijn hostel en gingen we samen de stad in. Onderweg naar de stad reed er een scooter tegen mij aan. Gelukkig niks ernstigs maar het deed wel goed pijn.
We aten lunch op de markt en liepen daarna wat rond. San Miguel de Allende is inderdaad mooi, maar naar mijn mening een beetje over rated. Het zit vol met gepensioneerde Amerikanen, en heeft daardoor niet echt zijn authentieke sfeer behouden. Er is weinig Mexicaans over van dit stadje en daarbij zijn de bedelaars brutaal, trekken aan je arm en de kinderen vragen gewoon weg of je een ijsje voor ze wilt kopen. Om heel eerlijk te zijn geloof ik niet dat deze mensen het slecht hebben, de Amerikanen pompen zoveel geld in dit stadje.
Na een tijdje te hebben rond gelopen en de zon onder was gegaan, besloten warme Chocolade melk te drinken bij San Agustin, volgens Lonely Planet een plek waar je absoluut naar toe moest. Dat het populair was kon niet over het hoofd gezien worden, de rij buiten de winkel was enorm. We besloten het erop te wagen en sloten aan in de rij. Terwijl we stonden te wachten observeerde we de mensen om ons heen. Een groepje van drie jonge mannen, Mexicanen te horen aan hun taal, waren een partij arrogant. Ik heb het niet snel, maar ik kon ze ongeveer vanaf het eerste moment niet uitstaan. Zo ongelooflijk snobby!

Echt het tegenover gestelde van wat ik tot nu toe aan Mexicanen had ontmoet. Even later wilden Dave en ik naar een bar toe gaan, waar we niet naar binnen mochten omdat het vol was. Aangezien het pas half elf was, geloofde ik daar helemaal niks van. Dus ik vroeg aan de vrouw hoe lang we moesten wachten, waarop ze antwoordde dat we niet konden wachten. Duidelijk. Toen er mensen uit de bar naar beneden kwamen, had ik het vermoeden dat de reden dat we niet naar binnen mochten, was om hoe we eruit zagen! Ongelooflijk, de vrouw was ook zo onbeleefd.
We liepen naar een andere bar, een gay bar, waar we wel naar binnen werden gelaten. Een leuke hippe bar genaamd Plata, het enige jammere was dat er bijna geen volk was. We vroegen hen over de andere bar La Azotea, of de reden dat we niet werden toegelaten was dat we niet correct gekleed waren. Ze bevestigde dit inderdaad en we waren allebei beledig. Kom op zeg, we zijn reizigers natuurlijk hebben we geen fancy kleding bij ons. Aangezien de gay bar wel wat uitgestorven was gingen we richting een andere bar Mama mia. Een soort funky Spaanstalige rock bar. Zeker interessante muziek en toen er ook nog een band life kwam optreden had het absoluut sfeer. Na een biertje hadden we het wel gehad en gingen we richting huis. We probeerde nog een tacootje te scoren, maar om een of andere reden lukte dat niet heel erg. Dave moest daarbij ook heel nodig naar het toilet en vroeg of hij bij een restaurant of hij het toilet kon gebruiken. Dat kon niet, ook niet als hij ervoor betaalde. Nu moet je weten, Dave is een super aardige jongen maar nu ging hij helemaal los. Hij was woedend. We namen maar genoegen met een Quesadilla con pollo en liepen terug naar onze hostel.

Geschreven door Nancy.op.reis