Na een heerlijke nacht te hebben gehad in mijn koninginnenkamer, stond ik vroeg op. Na kort gebruik van de regendouche schoof ik aan bij het ontbijt benenden. Het was zo uitgebreid en zo lekker dat het mij speet dat ik maar een maag had. Ik genoot met volle teugen van deze luxe, zeker met in ogenschouw nemend dat de komende twee weken zeker niet ondergedompeld zal zijn in deze luxe. Ik vertrok vroeg naar de luchthaven. Ik checkte mijn backpack opnieuw in en ging nog een keer door de douane check heen. Ik had nog zat tijd, maar onderweg naar mijn gate vroeg een dame of ze mijn haar mocht stijlen ter promotie van een krultang. Ik had nog geen interesse in mijn haar getoond, gezien ik toch ging vliegen. Maar als iemand het dan aanbood om het te doen, tja daar zeg ik dan ook geen nee tegen.
Mijn vlucht vertrok vandaag weer een half uur later, maar eindelijk ging ik daar naar Krakow en nog wel in een propellor vliegtuig! Het was echt zo een klein vliegtuigje er pastte maar 38 man in!
Verder merk je eigenlijk niks van zo een propellor vliegtuig maar toch leuk om er een keer in te zitten.

Aangekomen in Krakow liep ik al snel met mijn backpack op, het vliegveld uit. Ik vroeg een man of de bus naar het busstations ging en hij bevestigde dit in heel gebrekkig Duits. Dus ik kocht een kaartje en stapte de bus in, zo ver ging alles vrij soepel. Op een gegeven moment besloot ik toch om mijn vraag te herhalen aan iemand die mij wel verstond. Een man zei dat ik verkeerd ging en hielp mij door te zeggen waar ik eruit moest, welke tram ik moest hebben en elke richting op. Eigenlijk stond ik perplex van de vriendelijkheid en betrokkenheid van de man. Zonder verdere moeite kwam ik aan op het goede station vanwaar ik eenvoudig naar mijn hostel kon lopen. Het hostel heeft een warme uitstraling die ik gemist had. Ik werd meteen ontvangen met alles wat ik nodig kon hebben, maakte mijn bed op en vertrok richting een free walking tour. Eindelijk kon mijn reis echt beginnen. Een Poolse jongeman had al een paar andere touristen om hem heen verzameld en al snel nam jij ons mee door de oude stad van Krakow. Wat een sprookje is deze stad, het is werkelijk schitterend. Hij vertelde over de legende van de twee toren, die verschillende hoogtes had. Namelijk twee broers hadden een wedstrijd, namelijk wie de mooiste kon bouwen. De oudere broer was eerder klaar en keek met jaloezie naar de toren van zijn jongere broer. Hij stak hem neer met het mes dat nog op het marktplein hangt. Uiteraard is dit een mythe, de functie van wachttoren werd op de hoogste toren vervuld, om een 360 graden zicht te hebben moet er natuurlijk een kleiner zijn.

Hij vertelde over de man die nog steeds in de toren zit, een gepensioneerde brandweerman die nog voor de vorm (of beter gezegd de touriste n) trompettert elk heel uur. En inderdaad we zagen zijn trompet tevoorschijn komen en hoorde hem over het marktplein galmen.
Krakow is werkelijk een genot om naar te kijken, het is schoon, goed onderhouden en heeft iets sprookjesachtig over zich. Wat ook niet vreemd is gezien de andere mythe over de draak die onder het kasteel zou hebben gewoond. Niemand kon de draak verslaan, behalve een arme schoenmaker. Die, naar het verhaal zegt, schapen vergiftigde en zo de draak doodde. Waarmee de arme schoenmaker het halve Koninkrijk kreeg en de hand van de princes. Er hangt zelfs een bot van de draak bij de ingang van het kasteel. Deze mythe komt nog uit de middeleeuwen en het bot is die van een walvis.

De gids rondde na twee uur zijn tour af en terwijl ik met hem terug liep naar het centrum, gaf hij mij wat tips voor mijn volgende bestemming, waar ik morgen alweer naartoe zou reizen. Hij was ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam. Ik moet zeggen dat ik mij erg gegrepen voel door de ontzettende vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Polen! Wat een heerlijke verassing. Ik struinde nog wat verder door de start en at ergens een gezonde linzensoep, gezien ik sinds het ontbijt niet meer had gegeten en het nu al na vijven was. Vermoeid liep ik terug naar het hostel om even bij te komen. Er was vanavond gezamenlijk eten daar en misschien een pubcraw, maar ik laat het van de avond afhangen wat ik ga doen.

Voor het diner begon, had ik al met wat mensen gepraat en met het diner kwam alles helemaal los. Gezien er ongeveer 25 mannen waren en 3 vrouwen, stond er voetbal op onder het eten en werd er al snel verbroedert om het noodlot van Japan. Richard mijn nieuwe vriend uit Nottingham en ik wilde eigenlijk wel naar een feestje, maar de pubcraw was niet heel erg populair. We besloten een eigen plan te maken, al snel hadden we een klein groepje van twaalf mensen die aansloten waaronder nog twee dames. Gelijk een pinky promise gemaakt dat we voor elkaar zorgen vanavond. Wat heb ik dat gemist de snelle verbinding aangaan met mensen. Waarom is dat zo moeilijk in Nederland? Hoe leuk is het om met zoveel willekeurige mensen mee te gaan. We sloten aan bij een andere pubcraw van een ander hostel. Daar ga je, je zit opeens in die groep van schreeuwden dronken (voornamelijk) Britten en Ieren. Al was de United States en Canada ook vertegenwoordigd maar ik geloof wel dat ik de enige niet native speaker was. Dat heeft ook wel zijn charme.
Het was een nacht voor met plezier en verstandig genoeg ging ik niet te laat naar het hostel terug en een van nieuwe vrienden uit de States bracht mij naar het hostel. Heel aardig, maar stiekem had hij de wifi nodig om de rest te vinden, gezien hij wel nog verder wilden feesten. Voldaan en uitgeput viel ik in mijn bed in slaap.

Geschreven door Nancy.op.reis