We sliepen uit, aangezien we de vorige dag absurd vroeg op moesten. Vanavond zouden we de bus nemen naar San Cristobalt de las Calas. Terwijl we onze spullen pakten, overkwam mij een gevoel van verdriet. Het was zo fijn de tijd die we hier door hebben doorgebracht. Het was zo fijn me zijn drieën hier, onze eigen kamer. Het voelde als thuis en vertrouwd. Nadat we onze spullen hadden gepakt, hingen eventjes met Adam rond. Voornamelijk omdat we onze spullen in zijn kamer wilden neerzetten, maar uiteindelijk gingen we ook met zijn alle een Café Helado drinken. Waar de fling van Belinda aanwezig was. Tot haar ongenoegen. Ze negeerde elkaar uiterst ongemakkelijk. Maar in plaats van Barcelona, bracht haar fling de rekening. Wat een hoop gelach opleverde.

Natuurlijk besteedde we de rest van onze dag aan het strand, genoten van het heerlijke strand. De zee was echter behoorlijk ruw. Op een gegeven moment floot de life guard op zijn fluitje en terwijl ik mij omdraaide naar de oceaan zag ik waarom. Een monsterlijk grote golf rees op uit het blauwe water en ik was te laat om er onderdoor te duiken. Hij sloeg om vlak voor mij en ik werd omver geblazen door de enorme kracht van het water. Ik tuimelde over de kop in de golf, werd uiteindelijk door het water naar boven gedrukt, kon ademhappen voordat de zuigende kracht mij weer naar beneden drukte. Natuurlijk was de volgende golf net zo monsterlijk groot en het enige dat de life guard deed was op zijn stomme fluitje blazen. Dus ik ging nog een keer door het hel gebeuren heen en zwom daarna zo snel als ik kon naar de kant toe, voordat de volgende golf mij te pakken zou krijgen. Hoestend probeerde ik het water uit te rennen, maar de stroming was zo sterk dat ik niet vooruit kwam. Waardoor ik op mijn plaats marcheerde. Uiteindelijk kon ik mezelf bevrijden uit de zee en besloot dat het weer even genoeg water en zand was voor vandaag. De rest van de dag bracht ik veilig door op het zand en meed het water. Na de laatste zonsondergang te hebben gezien, liepen we terug naar Adam zijn kamer. Die we overnamen en hem buiten opsloten zodat we ons veilig konden douchen en insmeren met kokosolie.

Hierna gingen we hem en zijn vriend uiteten bij een restaurantje waar wij helemaal verliefd op waren geworden om de simpele reden dat ze schommels in plaats van stoelen hadden. We besloten echter al vrij snel dat daadwerkelijk eten op schommels alles behalve handig was. Dus schoven we aan bij een tafel dat een schijf was van een enorme boom. Callie was zo enthousiast over haar hamburger, dat ze alle sausjes die we erbij kregen op haar hamburger deed. Gevolg, het was te pittig voor haar waardoor ze haar hamburger niet op kon eten. En ze kocht melk om te overleven.

De jongens hielpen ons met de spullen naar de taxi brengen, zeiden ons gedag en daar gingen we. Weg uit Puerto Escandido. We kwamen aan bij de bus terminal en wilden onze bus boeken, maar er waren slechts twee plaatsen over. Dat werd hem dus niet.
We hielden een taxi aan en lieten ons terug rijden naar ons hostel/ hotel. Natuurlijk hadden we nu wel bus tickets gekocht voor de volgende dag. Terug aangekomen bij ons hotel was er niemand aan wie we de sleutel konden vragen. Belinda had echter niet de deur op slot gedaan, dus we liepen naar boven om dat te checken. En inderdaad de deur was open, dus we gooiden onze spullen in de kamer en besloten dat we de volgende morgen de dingen wel konden regelen met de mensen van het hostel. We hadden hier natuurlijk lol om, liepen over de straat van Puerto Escandido en iedereen was verbaasd dat we weer terug waren. Ach nog een dagje aan het strand kon geen kwaad.

Geschreven door Nancy.op.reis