Ik werd al vroeg wakker en voelde mij helemaal leeg en behoorlijk zwakjes. Toch stond ik op, nam een koude douche ( omdat er geen warm water was, al beloven ze dat wel) en pakte mijn tas. Mijn maag protesteerde, maar toch probeerde ik wat geroosterd brood te eten en dronk en yoghurtje. Meteen daarna volgden buikkrampen en pijn, maar ik hield het binnen! Voor we het hostel verlieten klaagden we nog over de voedsel vergiftiging en het feestje dat de marteling nog erger maakten. We kregen geen geld terug dan hadden we gisteren weg moeten gaan. Om één uur ’s nachts, met een voedselvergiftiging? Natuurlijk ze had gelijk, dat ik daar niet aan heb gedacht gisteravond.
Voor ik wegliep , vroeg ik of ze Trip Adviser kende, er zou een leuke review komen. Het eerste plan was om naar Barra de Navidad te gaan, een plaatsje ongeveer anderhalf uur verderop. Maar ik bedacht dat ik mij net goed genoeg voelde om daar echt van de genieten. Dus ging ik naar het andere hostel in Manzanillo. Een goede keuze, ze ontvingen ons heel hartelijk. Het was schoon, netjes en een hostel dat echt bestond van het hostel zijn. Het was niet zo mooi gelegen als het andere hostel, maar ze hadden een zwembad en hangmatten. Dat lijkt mij wel een win.

De rest spendeerde ik vooral aan het uitzoeken hoe ik naar de staat Oaxaca kon komen. Mijn oorspronkelijke route bleek namelijk niet zo veilig te zijn omdat er daar enorm veel drugskartels zitten. Daarbij zou ik dan via Acapulo moeten reizen. Een voormalige bruisende toeristen bestemming in de jaren tachtig. Maar momenteel wordt Acapulo heel anders beschreven, een mooi voorbeeld is één van de krantenkoppen “Van glamour naar bloedbaden en schietpartijen”. Niet echt een plek waar ik per sé wil zijn, zelfs niet voor één nachtje. Dan maar iets meer geld uitgeven en terug naar Cuidad de México om vandaar naar Oaxaca city te vliegen. Aangezien Mexico er kampioen in is om van de activiteit :een Bus ticket online kopen, een hele lastige opgaven te maken, is dat een halve dagtaak. Uiteindelijk stond Nederland niet tussen landen van afkomst. Nu overwoog ik wat anders in te vullen maar dat overstemd dan niet met mijn creditcard gegevens. Ik ben nog steeds ontsteld over het feit dat Nederland ontbrak, ik heb de hele lijst nagelezen op Hollanda, Dutch, The Netherlands, Netherlands, zelfs op Amsterdam. Maar nee!
Dus restte er nog maar één ding: op naar de busterminal voor het ticket. Normaal zou ik de gok wagen en een uurtje voor tijd mijn ticket kopen. Maar mijn zenuwen zijn ook niet van staal en met mijn geluk wilde ik niet de gok wagen dat ik een vliegticket zou kopen en niet op tijd in Mexico zou zijn.
Na veel gedoe op de terminal was ik dan eindelijk trotse bezitter van een bus ticket en kon ik terug naar het hostel voor de volgende opgaven. Een vliegticket kopen bleek niet veel makkelijker te zijn. Maar hier stond Nederland gelukkig wel tussen landen van afkomst, wat een opluchting. Toch nog binnen een recordtijd mijn ticket geboekt, binnen een uur!

Na al deze serieuze inspanning, was ik behoorlijk misselijk en zwak geworden. Ik moest was eten. Dus ik besloot op jacht te gaan naar lunch. Dusty ging mee, en ik volde trouw trip adviser. We kwamen ergens aan, dat er super westers uitzag. Zou waren de prijzen ook, dus ik besloot dat ik veder door zou lopen voor iets dat meer in mijn Budget paste. Dusty, die de hele dag al aan het klagen was en een negatieve houding had, was geïrriteerd toen ik daar niet wilde eten. Waarom weet ik niet, hij kon daar blijven ik kon prima alleen verder zoeken. Toen hij zei dat hij het verschil zou betalen was ik het zat. Prima dat hij maar drie weken vakantie heeft, maar op het moment dat hij besloot mee te reizen wist hij dat ik voor zeven maanden weg ben. Respecteer dat of ga weg. Beledig mij net met het aanbieden het voor mij te betalen.
Toch ging hij mee en ik vond een food truck waar allemaal lokals ook aan het eten waren. Ik bestelde een gevulde Quesadilla en kreeg er allemaal groentes bij. Veel te veel, met tegenzin kon ik de helft opeten. Het lieve vrouwtje pakte het voor mij in zodat ik het kon meenemen. Ze vonden het onwijs leuk dat mensen van niet-hier er kwamen eten. Ik gun het mensen nu eenmaal veel meer dan zo een VS keten die zich hier heeft gevestigd.

Hierna moest ik echt rusten, dus terug in het hostel ging ik in de hangmat liggen, perfect. Tegen zonsondegang liep ik naar het strand toe, dat op 5 minuten loopafstand was. Het strand was minder mooi dan aan de andere kant, maar het was nog steeds geen straf om er te zitten. Bovendien genoot ik ervan om even alleen te zijn. Terug in het hostel zat ik nog even bij het zwembad en keek naar de gigantische mieren die van alles droegen. Ik bedoel eerst dacht ik, wat is dat voor beest. Toen bleek echter dat het een steeltje van een blad, gedragen door een mier. Ik vermaakte mij kostelijk door dingen op hun pad te gooien om te zien hoe ze dat oplosten. Fascinerend.
Na zonsondergang, schreef ik nog wat, las in mijn boek en viel in slaap. Zonder pompende disco muziek, ik kon gewoon slapen. Wat een luxe. Zo zie je maar, soms waardeer je dat soort dingen niet omdat je niet anders gewend bent.

Geschreven door Nancy.op.reis