Begrijpelijk werd ik niet heel erg lekker wakker de volgende dag. Ondanks dat ik niet heel veel had gedronken had de alcohol toch goed mijn nachtrust verstoord. Daarbij was mijn kamergenoot ook wakker en die had wat problemen met het hostel, die ze uit frustratie maar naar mij toe uitte. Dit alles was ongeveer zes uur in de ochtend. Ach als je dan toch al wakker bent… Ik besloot contact te leggen met Abel, ik had namelijk nog wat vragen aan hem. We spraken af om die middag te gaan lunchen en het erover te hebben. Vervolgens stond ik maar op en ging samen met mijn kamergenootje een ontbijtje ergens regelen. Ze was erg kieskeurig en ik vroeg mij af hoe ze al zo lang door Zuid Amerika kon reizen en zo kieskeurig heeft kunnen blijven. Ze was lief maar wel een klein beetje teveel een zeur naar mijn mening. Afijn dat is voornamelijk haar probleem.
De rest van de ochtend besteedde ik aan het schrijven van mijn blog en om twee uur kwam Maarten naar mijn hostel waar we samen op Abel wachtten. Die natuurlijk gepast een half uur te laat kwam, helemaal gepast aan de Peruaanse begrippen. Hij nam ons mee naar een tentje waar we goed konden eten, voor de prijs van vijf soles. Helemaal niks dus.

Abel wilde ons helpen om ons in contact te komen met een Sjaman voor een spiritueel ritueel in Chavín. Hij had zijn werk gedaan, de Sjaman zou ons de volgende dag op komen halen vanaf het bus station in Chavín. Daarmee sloten we de lunch af.
Maarten en ik gingen op jacht naar een ijsje en we hadden het genoegen om het meest verschrikkelijke ijsje van de hele wereld te proeven. Die we dus ook maar hebben weggegooid. Ik heb nog nooit in mijn leven een schepijsje weggegooid! Vervolgens gingen we wat andere ijssalonnetjes af, maar we vroegen eerst of we het mochten proeven. Je begrijpt we kochten een ijsje bij een tentje dat wel lekker schepijs had.
Allebei waren we nog moe van de trek en de avond ervoor, dus namen we afscheid om allebei wat te relaxen in ons hostel. De volgende ochtend hadden we om zeven uur al de bus naar Chavín. Helaas was ik eventjes vergeten wat ik ook mijn backpack weer moest ordenen en inpakken dus dat nam mijn hele ‘relaxing’ tijd van de avond in. Helaas, het zware leven van de backpacker.

Geschreven door Nancy.op.reis