Die ochtend was ik een stuk meer uitgerust en Vivianne en ik wilden naar het Frida museum. We aten met Barbara ontbijt en vertrokken daarna met zijn drieën naar de metro. Er was blijkbaar een enorme manifestatie op het plein. Het hele zocalo stond helemaal vol met mensen, maar echt intens vol. Ik kan je vertellen het Zocalo is gróót. Dat allemaal voor een politiek event. Kun je voorstellen dat wij zulke aantallen zouden hebben voor politieke evenementen. In Nederland zijn ze al blij als er vijftig man opdaagt. Hier heeft het stemrecht nog echt een betekenis. We baanden ons moeizaam een weg door de menigte naar het metro station. Halverwege zeiden we Barbara gedag en gingen wij verder. Toen we het metro station uitstapten zagen we een enorme bakkerij. En zij houdt net zoveel van bakkerijen als ik. Dus we konden ons enthousiasme delen. Als twee kleine kinderen liepen we door de bakkerij, keken en roken aan alles. Ik dacht aan pap, die zou zijn geluk hier niet op kunnen als een ware bakker man. Ondanks dat we nog niet echt hongerig waren, kochten we wat voor later. Uiteraard om te delen, aangezien we natuurlijk allebei niet konden keuze. Er was zoveel keuze!!

Blij met deze vondst liepen we naar het museum. Wow, het was druk. Maar niet gewoon druk, meer druk als in waarschijnlijk twee uur in de rij staan. We besloten dan maar een andere keer te gaan en kaartjes online te kopen, zoals de jongen daar ook adviseerde. Dus we liepen verder naar een artisanaal markt die hier ergens moest zijn. Maar eerst werden we nog opgehouden door een voedselmarkt. Een aardige man met fruit, heette ons van harte welkom in Mexico ( nadat hij wist dat we niet uit de VS kwamen) en liet ons allerlei fruitsoorten proeven. Daarna zagen we geweldige ceviche staan en we besloten dat we hier terug moesten komen.

We liepen door deze buurt van de stad heen en het was schitterend. Het had iets over zich en we waren de enige blanke mensen daar. We liepen naar de markt en waren daar een lange tijd. We konden nu eindelijk kopen wat we wilden kopen want we gingen naar huis! Opgelaten gingen we los op de markt en kwamen bepakt terug uit de markt. Mijn nieuwe appartement wordt zo kleurrijk. Gelukkig hadden we ondertussen honger gekregen, dus konden we mooi die ceviche uit proberen. Yum Yum wat was dat lekker met garnalen, maar ook wel erg heet. Aan het einde hadden we allebei rode wangetjes en stonden de zweetdruppeltjes op onze neuzen.

Hierna keerden we terug naar het centrum. Het museum was niet gelukt, maar we konden nog wel naar de Latino Amerika toren en uitkijken over de stad. Tijdens mijn tour hadden ze mij verteld dat er een restaurant bovenop de toren zat, dus dan hoefden we niet te betalen op de toren op te mogen. Dus we vroegen naar het café en het was op nummer negen. We stapten uit en allebei dachten we er niet echt bij na maar we waren verbaasd dat het een koffieplek was, we waren meer in voor een cocktail. Hmm, we besloten het te vragen. Het restaurant was op 42. Oeps niet negen dus. Wat dom, natuurlijk kon de top niet op de negende verdieping zijn.

We moesten met twee andere liften en kwamen aan bij het restaurant, en het uitzicht was geweldig. Maar enkel één kant van het restaurant had een uitzicht. Er was precies een tafeltje vrij dus we maakten ons klaar om te gaan zitten toen we werden teruggeroepen. Dat kon alleen wanneer we wat zouden eten. Dus werden we aan een tafeltje gezet waar we enkel de muur zeggen. Niet echt de cocktail waard. Doei. We stonden op en gingen weer de hele weg naar beneden. Het uitzicht was toch maar matig zeiden we tegen elkaar, grote stad sure maar dat had ik al twee keer vanuit mijn vliegtuig gezien. Lachend om de hele situatie liepen we terug naar het hostel en maakten ons eigen eten klaar.
Die avond gingen we nog even naar een barretje met life muziek en dronken wat biertjes. Een super fijne relaxte dag met zijn tweeën, precies goed en wat we allebei wilden hebben.

https://youtu.be/mwNm44BSVB0

Geschreven door Nancy.op.reis