Nog voor de zon op was maakte Thomas mij wakker. De horizon begon wat lichter te verkleuren en we liepen met een deken het kamp uit om in de duinen de zonsopgang te kunnen zien. Het was stil in de woestijn en het was een prachtig gezicht de eerste stralen licht het zand weer lichtbruin te zien kleuren. Er werden prachtige schaduwen geworpen op het landschap en toen de zon net boven een heuveltje uit kwam moesten we onze spullen pakken en weer op de kamelen klimmen. Mijn kont en benen waren behoorlijk stijf en pijnlijk en ik wist niet zo goed hoe ik de hele rit terug zou gaan overleven. Het was een heerlijke ochtend ondanks de kamelen pijn van de dag ervoor. De wind die door de duinen heel waaide en de vroege zonnestralen voelden al warm aan op mijn kleding. De toch door het serene landschap ging sneller dan verwacht maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet blij was dat ik van mijn lieve kameel af mocht. Ondanks dat het ongelooflijk schattige beestjes zijn, met hun grote ogen en hun grappige uitstraling zijn ze gewoon niet comfortabel.

We liepen met zijn alle terug naar het hostel waar Hassan een fantastisch ontbijt voor ons voorschotelde. Echt fantastisch! Hierna was ik eigenlijk zo moe dat ik de hele dag heb gechilled in het hostel. Helaas ging er geen nachtbus naar Marrakesh wat inhield dat we morgen overdag de bus moesten hebben. Dus beperkte we onze bezigheden tot het zoeken van een hostel en het kopen van een bus ticket.

Ik genoot na van de prachtige ervaring. Toen ik nog op de middelbare school zat vertelde een docent over zijn reis door de Sahara met een gehuurde auto en hij had daar dia's bij. Toen had ik mezelf voorgenomen dat ik ook ooit in mijn leven de Sahara wilde zien. Wat gaaf om mijn kinderdromen waar te maken. Wat is het leven toch een prachtig gegeven en wat is onze wereld toch vol wonderen. Allemaal verschillende wonderen die door elk persoon weer op een andere manier worden geapprecieerd.

Die avond maakte Hassan voor iedereen in het hostel avondeten. We aten met de hele groep en daarna droop iedereen af naar zijn bed. Ik was meer dan uitgeput en voelde dat ik verkouden werd, maar dat was een probleem voor morgen.

Geschreven door Nancy.op.reis