Ik werd al iets voor mijn wekker wakker en besloot maar om op te staan. Genoot van een warme douche, deed de laatste spullen in mijn backpack en nam alles mee de kamer uit. Ik kreeg mijn ontbijt en daarna stond de taxi al klaar die mij naar het vliegveld zou brengen.
Daar ging ik dan, voorlopig mijn laatste taxi van Peru. Onvoorstelbaar dat ik dit land alweer ging verlaten en met week gevoel keek ik uit het taxi raampje.
Ik was nu voor de vijfde keer op de luchthaven van Lima, dus ondertussen maakte het mij al niet meer onrustig. Ik checkte mijn bagage in, gebruikte nog even de WiFi en ging daarna de douane door. Terwijl ik aan het wachten was bij de gate zat er een huilende baby naast mij. Ik was toevallig aan het praten met Thomas en zei, ach het kind zit tenminste niet naast mij in het vliegtuig. Echter toen ik het vliegtuig binnen liep en mijn plaatsje opzocht moest ik helaas constateren dat de baby naast mij zat. In de stoel naast mij nog wel. Gelukkig was het maar zeven uur vliegen.
Maar met oordopjes in, was het allemaal goed te doen. Wat versuft kwam ik aan in Mexico stad, haalde mijn tas op en nam een taxi naar het busstation. De taxi chauffeur was enorm vriendelijk. Toen we aankwamen bij het busstation, stapte ik uit. De chauffeur zei echter dat hij de deur voor mij wilde open doen, dus moest ik terug de taxi instappen, zodat hij de deur voor mij kon opendoen. Daar kocht ik mijn buskaartje naar Xalapa, nog eens vier uur reistijd. Eigenlijk was ik verbaasd hoe goed alles geregeld was in Mexico! Ik kocht wat te eten voor mezelf en een grote fles water want in he vliegtuig hadden ze mij een klein beetje laten uitdrogen.

Helaas had ik ook nu niet heel erg geluk met mijn buurman in de bus. Een man van aanzienlijk zat naast mij, dus ik moest mezelf er echt tussen wringen om op mijn plekje bij het raam te zitten. Dit rit was lang maar gelukkig stond er een Spaanse kinderfilm op en viel ik ook nog in slaap, wat de tijd aanzienlijk sneller liet gaan.
Uiteindelijk om tien uur ’s avond ( Mexicaanse tijd, dus een uur eerder dan in Peru) kwam ik aan op Xalapa. Ik stuurde mijn neef en zijn vrouw al een whatsappje dat ik nu in Xalapa was en ze stonden al op mij te wachten. Dat was wel eventjes spannend toen ik met mijn backpack naar de uitgang liep. Ik had mijn neef al 13 jaar niet gezien en zijn vrouw nog nooit ontmoet. Maar ik werd meteen vriendelijk onthaald en ze brachten mij naar hun huis waar ook mijn tante uit Nederland zat. Heel gek het voelde een beetje als thuis komen.
We praatte die avond gezellig en ik ging niet al te laat niet naar bed, ik was immers wel een beetje uitgeput van de reis. Ik kreeg het bed van hun dochtertje Alice. Die nu samen met haar broertje in het andere bed lag. Ik kroop in een heerlijk zacht kinderbedje en viel eigenlijk meteen in slaap.

Geschreven door Nancy.op.reis