De volgende ochtend hadden we rustige ochtend. Alle drie waren we verbaasd over hoe goed georganiseerd het hostel was. Het ontbijt was allemaal heel netjes neergelegd er was goede koffie en zelfs nog broodje van de lokale bakkerij. Om twaalf uur werden we opgehaald, natuurlijk in het meest gebruikte vervoersmiddel: Een truck. In de laadklep waren provisorische bankjes ingebouwd en daar zaten we dan met de hele groep met de wind door onze haren. Na een kort ritje kwamen we aan bij de paarden. Gelukkig zagen de beestjes er goed en gezond uit.

Ik stapte het paard op en het viel mij alles mee hoe soepel dat ging. Er is toch meer blijven hangen van mijn paardrijlessen dan ik origineel had gedacht. Helaas begonnen we in een rijtje en zat ik ne achter iemand die nog nooit op een paard had gezeten, dus ze ging tergend langzaam. De omgeving was echter prachtig en na een tijdje kon ik er voorbij en kreeg ik het paard in draft. Genieten!
Ik was helemaal vergeten hoe leuk ik paardrijden vond en het ging allemaal nog best wel soepel. Na ongeveer een uurtje rijden, stegen we af. De paarden werden in de schaduw gezet en wij hadden een uurtje om he maya dorpje te bezoeken. Er was niet heel veel te zien. Een kerk en een markt.

De mensen hier zijn echter veel meer de inheemse bevolking en daarmee dus donkerdere huidskleur, met zwarte haren. Vergelijkbaar met de Peruanen maar de gezichtstekening is anders. Op het plein won een bedelaarster mijn hart en daarmee dus ook een deel van mijn pesos. Rond de afgesproken tijd liepen we weer terug naar de paarden. Ik had weinig zin om weer in een rijtje te lopen, dus ik spoorde mijn paard aan en daar gingen we. Natuurlijk was ik nu als eerste en Callie volgde met haar paardje. Belinda won het gevecht met haar paard niet echt dus sjokte ze met de rest van de groep mee.

Callie en ik vochten aan het eind met onze paardjes want ze wilden water drinken en gras eten. Een gevecht dat ik zeker verloor. Ach we moesten toch wachten op de rest. De man die de groep leiden en met een driftige hengst reed, maakte een opmerking. Namelijk dat ik op zijn Engels reed. Eerlijk gezegd was ik best wel gevleid dat hij dacht of zag dat ik kon paardrijden. Oké ik heb drie kwart jaar lessen gevolgd, maar dat is al toch snel zo een zeven jaartjes geleden!

We zeiden gedag tegen de paardjes en stapten weer in onze hippe open jeep taxi. We werden voorbij ons hostel afgezet, nog steeds om onbekende reden. Na eventjes te hebben gerelaxt gingen we de stad in om wat street food te eten. Bovendien zouden we Callies vriendinnetje uit Sayulita daar ontmoeten. Beth, beter bekend als het zeemeermin meisje. Aangezien ze een zeemeerminnen vin heeft laten maken, waarmee ze kan zwemmen. Het was druk op straat, er werd volop muziek gespeeld, er waren mensen aan het dansen en ik zag aanzienlijk wat mensen die fanatiek verkleed waren. We gingen op jacht naar eten en vonden mijn persoonlijke favoriet: mais op een stok met mayonaise, kaas en chili. Hierna vervolgden we onze toch naar chocolade. Eindelijk vond ik goede chocolade dus nu ik hier toch was, nam ik ook maar meteen een warme chocolademelk. Mmm.

We liepen terug naar het hostel en zochten naar wijn. Aanzienlijk moeilijker te vinden dan bier, maar gevonden. Belinda wilde nog steeds een ring voor haar moeder kopen. Dus nadat we haar geld hadden gehaald, liepen we naar de winkel toe. Helaas was deze dicht, waardoor ze diep teleurgesteld was, het was het perfecte cadeau voor haar moeder. De taco place maakte hij gelukkig minder verdrietig. Wat voedsel wel niet kan doen. Opgelaten dat we ons eten hadden, renden we naar een trapje toe waar we het op konden eten. Terwijl we genoten van ons eten, leerden ze mij het concept van Punch Buggie. Het duurde even voor ik het door had.
Terug in het hostel pakten we onze spullen in, aangezien we de volgende dag om vier uur in de ochtend werden opgehaald.

Geschreven door Nancy.op.reis