Die ochtend had ik alweer mijn laatste Spaanse les. Manuel kocht voor mijn glas verse vruchtensap. Hij was heel vriendelijk. Vroeg daarna of hij een foto mocht maken, blijkbaar was hij erg bij dat hij een Nederlandse studente had in zijn school.
Hierna haasten ik terug naar het hostel. Vandaag zouden er vee golven zijn en ook hoge dus we hadden twee surfsessies ingelast. We vertrokken naar het stand en peddelde in, het was zwaar maar ging wel redelijk. Het tij was echter laag en er was heel weinig water wat het niet makkelijker maakten. We waren echter aan de verkeerde kant van het visnet terecht gekomen en na de vorige ervaring hadden we daar slechte ervaringen mee. Eerlijk toegegeven, beweerde ik dat we er gewoon overheen konden peddelen. Natuurlijk kwam ik met mijn board vast te zitten in de netten. We probeerde er daarom maar omheen te peddelen, maar daardoor kwamen we in breekgebied van de golven. Na vijftien minuten peddelen waren we nog steeds niet veder. De golven kwam continu, waardoor we elke keer van onze boarden werden geslingerd en alle progressie die we hadden gemaakt, verloren ging. Dus we gaven het op en zonder ook maar te hebben gesurft vielen we hijgend in het zand. We besloten het die middag met hoge tij nog maar eens te proberen.
Toen we het die middag nog eens probeerde was het opnieuw geen succes. De golven waren of te groot, of te onregelmatig. Dus uiteindelijk was helemaal geen goede surf dag. Maar mijn lichaam deed ook nog een beetje pijn van de vorige dag. De avond bedacht ik opeens dat het alweer mijn laatste dag was in Huanchaco. Wat oneerlijk dat de tijd zo snel voorbij gaat.

Geschreven door Nancy.op.reis