De wekker maakte mij wakker, ik werd vandaag om 9 uur verwacht op mijn WorkAway adres. Douchen, inpakken en gaan. Ongelooflijk dat het alweer December is, mijn reis is zowaar al een beetje aan het einde aan het raken. Aan de andere kant ik heb nog twee maanden. Ik liep naar de buren, mijn thuis voor de aankomende tijd. Ik kreeg voor nu mijn eigen kamer, er zijn namelijk nog twee vrijwilligsters die in de andere kamer sliepen. Ik settelde mijn spullen in de kamer en niet veel later kwam een Frans meisje naar mij toe. Ze stelde zich voor als Alice en we liepen samen naar de markt. We kochten spullen voor vanavond, dronken samen een verse jugo en namen de mototaxi terug naar Janpix. De spullen werden in de koelkast geplaatst, we moesten het bier in de koelkasten plaatsen en een klein beetje schoonmaken. Daarna waren we klaar tot een uurtje of vier. Ik had een surf les geregeld en Maarten wilden ook wel mee doen. Ik kwam er goed vanaf, aangezien de twee mannen de boorden droegen. Ze waren enorm en van een soort schuim, ze zeiden dat het opstaan eenvoudig zou zijn op deze boorden.
Ondanks dat we aan de zee zitten moesten we een heel stuk lopen. De beginnersgolven zijn namelijk aan de andere kant van de pier. De golven vlak voor Janpix zijn veel te wild en te groot voor ons. John, de surf leraar was niet helemaal wat ik verwacht had. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn als je gaat leren surfen verwacht je eigenlijk een knappe man waar je minimaal een beetje kriebels van in je buik krijgt. Maar wat krijg ik een man van middelbare leeftijd, kort, bruin met een goed buikje. Dus die fantasie was al snel afgelopen.

Daar aangekomen konden we onze wetsuits aantrekken, helaas is het water nog te koud voor om zonder wetsuit te surfen. John legde ons uit hoe we op moesten staan, wat enorm eenvoudig leek. We moesten op het zand liggen en het opstaan oefenen, maar daar is natuurlijk niks aan. Ik bedoel als je niet kan op staan in het zand moet je jezelf wel dingen gaan afvragen. Oké goed ik verloor één keer mijn evenwicht in het zand.

Nu was het tijd voor het echte werk, de enkelbanden maakte we vast aan onze enkels. Ik pakte het enorme schuimen boord vast en liep het water in. Natuurlijk half struikelend over alle rotsen, ik was erg dankbaar voor de waterschoentjes. We kregen het bevel om op he boord te gaan liggen en te gaan peddelen met onze handen. Dat ging verassend goed, natuurlijk wel een paar keer een goede golf in mijn gezicht gekregen. John liet on omdraaien, gezicht naar het strand. Gebood ons te peddelen als er een golf aan kwam, maar hielt ons boord vast. Dus je krijgt een beetje een tekenfilm idee, maar op het juiste moment gaf hij het boord een zet. De golf pakte het boord en met een behoorlijke snelheid begon het boord zich richting het strand te begeven. Opnieuw kreeg ik een commando ‘Stand up’. Dus ik deed precies hetzelfde als op het zand en warempel ik stond gewoon! Ik was aan het ‘surfen’. Daarna volgde het derde commando ‘Stop’. Wat, zoals je misschien al begrijpt, inhoudt dat je van het boord af springt. Daarna peddel je het hele eind weer terug en zo deden we dat anderhalf uur lang. Ik vond het leuk en keek er naar uit om het werkelijk te leren, maar de eerste les was mij goed bevallen.

Na de les ging ik naar de markt om wat spulletjes voor mezelf te kopen en ontmoette ik daarna Maarten om wat te gaan lunchen. Wat overigens puur toeval was omdat hij net kwam aanlopen. We hadden een gezellige lunch en daarna was het alweer tijd om aan de slag te gaan in Janpix. De twee Franse meisjes legde mij uit wat de bedoeling was. We moesten verse sapjes maken voor de cocktails en al het versierfruit snijden. Vervolgens gingen we de boulevard op om te flyeren voor de avond. Daarna was het powernap tijd waar ik graag gebruik van maakte.

Rond negen uur was ik weer wakker en maakte we ons alle drie klaar voor het feest. Toen ik beneden kwam werd mij gelijk een cocktail aangeboden, daar kan ik wel aan wennen. Vanavond was het salsa avond inclusief een gratis les. Juan, mijn ‘baas’, zei dat mijn opdracht was om salsa te dansen. De leraar, een klein en tenger Peruviaans mannetje die ik er van verdenk homo te zijn, nam mij mee naar de dansvloer. Hij gaf mij privé les voor een uur. Natuurlijk waren we de enige twee die aan het dansen waren en keken de bezoekers vanaf de bank vermakelijk toe. Ach iedereen moet het een keer leren toch.

Na mijn privé les begonnen de mensen wat meer binnen te lopen dus moest ik aan het ‘werk’. Wat vooral bestaat uit, of mensen bierflesjes geven of glazen ophalen. Aangezien we met z’n drieën waren was er ook genoeg ruimte om van het feestje te genieten dus ik danste me een lokal. En het ging niet eens heel slecht. Het was een leuke avond en de mensen waren enorm vriendelijk. In het eerste deel van de avond maakte iedereen een praatje met mij, maar in het tweede en meer dronkendeel van de avond begon iedereen mij te vertellen hoe mooi ik wel niet was. Ik wil niet weten hoeveel mensen mij wel niet hebben aangeboden mij gratis surfessen te geven, mij Spaans lessen te geven of mij mee uit eten te nemen de volgende dag. Natuurlijk heb ik ze allemaal vriendelijk geweigerd.
Op een gegeven moment kwam er zelfs een man naar mij toe die zei “Wil je misschien een tattoo, dat zou je heel mooi staan. Kom morgen eens langs , of vanavond.”

Ik vraag mij oprecht af of dat ooit werkt. ‘Hé wil je een tattoo’ ‘Ja waarom niet, kom op zet maar waar je wilt, wat maakt het uit dat je gedronken hebt.’. Er was wel één hele vervelende man die mij maar bleef proberen te zoenen en op een gegeven moment wilde hij mij naar boven volgen. Toen moest ik wel even streng zijn, maar hij luisterde gelukkig.

Rond half vier ging de bar dicht en waren wij vrij om nog eventjes uit te gaan. Voor de enige andere tent stond echter politie. Aangezien ik honger had gingen we naar een tentje dat hamburgers verkocht. Een van de jongens kocht een hamburger voor mij en ik kon niet echt wegeren dat hij voor mij betaalde, daarvoor was hij te snel. Terwijl we wachtten op mijn hamburger kwam er een jongen binnen met bloed aan zijn handen en hoofd. Aangezien ik de enige nuchtere was, bekommerde ik mij om de jongen. Hij vertelde dat hij overvallen was, ze hadden zijn telefoon gestolen. Hij had hen terug geslagen wat hem waarschijnlijk meer klappen had opgeleverd. Ik stelde hem gerust, het was enkel zijn telefoon. Het had ook anders kunnen aflopen en adviseerde hem morgen naar de politie te gaan als hij weer nuchter was. Ik kreeg mijn hamburger en vroeg of we eventjes met de jongen konden meelopen, want om hem nu alleen te laten leek mij niet helemaal handig. En wat zegt de man die de hamburger voor mij gekocht had : ‘Ik wil je kussen’. Dat je ook denkt, heb jij een klap van de molen gehad. Net iemand overvallen, ik probeer die jongen gerust te stellen, kom je met dat voorstel. In welke wereld leef je dan met je hoofd. Ik verontschuldigde mij kortaf en zei dat ik getrouwd was terwijl ik triomfantelijk de ring van Thomas liet zien. Hierna bracht het groepje mij ook naar huis, want ik had het eigenlijk wel een beetje gehad. En na dat voorval liep ik liever niet alleen terug naar huis.

Geschreven door Nancy.op.reis