Opnieuw stond de wekker om kwart voor zes, deze keer was ik gelukkig wel op tijd. De zonsopgang was schitterend boven het meer. Wat is de natuur toch prachtig. Stilletjes liep ik met Hanna richting het meer, waar de zon haar eerste stralen weer op de aarde wierp. De grond was bevroren en knisperde onder mijn voeten, de lucht was koud en de zon de enige bron van warmte. Het was een schitterende ochtend.
Na het ontbijt gingen we op pad, het laatste stukje van onze tour. We stopten nog bij twee meren, bij de woestijn van Cali ( de schilder) en om negen uur waren we al bij de grens van Chili. We bevonden ons bijna op 5000 meter en het was behoorlijk koud toen we daar in de rij stonden. Toen we bijna aan de beurt waren hoorden we iemand zeggen dat we geld moesten betalen. Wat op zich natuurlijk al vreemd is, want waarom moet ik betalen om een land te verlaten? Daarbij wisten we dat het verlaten van Bolivia op zich gewoon gratis is, plus we hadden alle vier onze portemonnee in de auto gelaten. Gelukkig hadden we Natascha bij ons die me de man overlegde in het Spaans. We weigerden beleefd met dat we uit Europa kwamen en ons niet bekend was dat we moesten betalen, bovendien hadden we dat geld dus niet. De man vroeg naar onze bus tickets en zei, het is inclusief in jullie tickets. De grootste onzin die er is, er staat daarover niks op onze tickets. Maar goed we hoefde niet te betalen en mochten Bolivia wel verlaten!

Na de exit stempel moesten we even wachten op een ander busje dat ons naar San Pedro zou brengen. Daarvoor moesten we natuurlijk eerst Chili in. Hier kon je gelijk zien dat dit land iets meer ontwikkeld is dan Bolivia bijvoorbeeld. Alle bagage moest worden gecheckt voor we het land in mochten terwijl in Bolivia er niet eens gekeken werd naar de bagage.
De bus dropte ons af in San Pedro, en de temperatuur was ondertussen behoorlijk opgelopen. We hadden helaas nog niet de tijd gehad om een hostel te zoeken dus dat moesten we hier doen. Daar liepen we in de hitte met onze zware bepakking opzoek naar een betaalbaar hostel. Chili gaat wat betreft prijzen iets meer richting Europa helaas. Maar na zo een twintig minuten hadden we een goedkoop hostel gevonden. Uitgeput lieten we ons neervallen op de banken die buiten stonden. We genoten van een, helaas koude, douche en liepen vervolgens het stadje in.
San Pedro is klein, toeristisch en heeft zijn eigen charme. Een rustig dorpje met genoeg plekjes om bij te komen van al het snelle reizen. We zochten een vegetarisch restaurantje op waar we ons zelf trakteerde op een lunch. Daarna boekte Hanna en ik een mountainbike tour voor de volgende dag. Ondertussen begon ik een geweldige hoofdpijn te krijgen, hoogstwaarschijnlijk door het snelle afnemen van hoogte. San Pedro ligt maar op zo een 2000 meter en we kwamen van 5000. We kochten snel wat boodschappen voor het avondeten en gingen terug naar het hostel. De ander leden ook onder de hoofdpijn klachten dus we hielden een rustig avondje.

Geschreven door Nancy.op.reis