Vandaag kon ik mij weer in mijn Marine tenue hijsen, want op de planning staat varen met De Pelikaan. Eindelijk eens een echte marine ervaring! Op het gezondheidscentrum ontmoette Stephanie mij al en zij nam mij mee naar het schip de Pelikaan. Ik werd aan iedereen voorgesteld en ze liet mij in een vogelvlucht de vier verdiepingen van het schip zien. Een relatief klein schip in vergelijking met de Johan de Witt waarmee ik ook een keertje voor een uurtje ben meegevaren. Ik was vandaag niet de enige verstekeling want er ging een groep mariniers mee die Sniper opgeleid zouden worden. Wat inhield dat we een stukje gaan varen en midden op zee een vlot wordt losgelaten met daarop de schietdoelen.
Ik was aanwezig op de brug bij de briefing en natuurlijk bij de veiligheid instructie aan boord. Het heeft wel iets bijzonders, zo een schip waar je met zo een 40 man op bent. Iedereen heeft een taak en het gaf best wel een veilig en gemoedelijk gevoel. Bij het uit de haven weg varen keek ik mee op de brug (daar besturen ze het schip) en toen we door het water waren gevaren dat Punda en Otraband van elkaar scheidt, kwamen we aan op open zee. Wat wel leuk is, is dat we langs het gouveneurs huis varen en dan moet er over bakboord in de houden worden gestaan en worden gegroet, ter ere van vaderland. Toch grappig dat dit nog steeds wordt gedaan.
Bij aankomst op open zee ga je de deining natuurlijk voelen. Wat ook inhield dat ik wat klammig werd en mij aanzienlijk minder prettig voelde. Zeker in een ruimte zonder ramen vond ik het medium prettig. Op een gegeven moment liep ik naar de 'eetzaal' wat ook ontspanningsruimte is toe, om naar het dek te gaan. Want er stond een klein laagje zweet op mijn hele lichaam en ik voelde mij alles behalve lekker. Twee mannen zagen mij natuurlijk zwalken, want die zee benen heb ik niet en ze vroegen of het de eerste keer was. Met een schuchtere glimlach bevestigde ik dat en zei er ook bij dat ik mij niet heel goed voelde. Hun advies was, je moet er niet teveel op letten. Dus in plaats van naar het dek te gaan, ging ik met hen praten en dat leidde best goed af. Zij waren allebei van de technische dienst dus ik heb ze maar eens ondervraagd over wat dat precies inhoudt en wat ze doen. Enthausiast vertelden ze over hun werk en boden aan om mij de machine ruimte te laten zien. Dat wilde ik natuurlijk wel, hoe unieke kans om eens te kijken hoe dat allemaal zit met de motoren etc van een schip. oorkappen op liepen we door de machine ruimte heen en kon ik ede core zien. Vervolgens kreeg ik een hele uitleg waaraan gedacht moet worden met varen en wat voor systemen er allemaal van belang zijn. Het was schitterend om te zien hoe gepassioneerd ze over hun vakgebied waren én ontzettend leerzaam om erachter te komen wat er allemaal bij een schip komt kijken om het te laten varen. Ik wist bijvoorbeeld niet dat die schepen zelf uit zeewater, drinkwater konden maken. Dat is toch fascinerend!
De hele rondleiding en uitleg duurde ongeveer anderhalf uur en ondanks dat ik in een afgesloten ruimte zat, was ik mijn zee ziekte helemaal vergeten en had ik er ook geen last meer van. Ondertussen waren de snipers al bezig met vuren, dus liep ik naar de brug toe om aan hun commandant te vragen of ik mocht meekijken op het boven dek. Dat was geen probleem en ik kreeg een paar gehoorbeschermers aangereikt. Ik liep het dek op en daar lagen de Marinier al klaar met die enorme wapens. Het vlot met de doelen dobberde zo een 600 meter verderop. Wat een klap geeft dat ding zeg!
Vervolgens kreeg ik nog uitleg over de brug zelf, zodat ik ook wist wat alle knopjes, radars en schermpjes betekende. Oftewel een beetje een globaal idee wat het reilen en zeilen van zo een schip inhoud. Na de lunch keek ik nog mee op het beneden dek én ik mocht ook met beide sniper wapens schieten. Dat was natuurlijk wel mooi, heb ik er toch wat aan gehad dat ik als basisschutter ben opgeleid! Maar dat was nog wel pittig, gezien de doelen bewogen in de zee en het schip zelf natuurlijk ook bewoog. Maar ik deed het lang niet slecht en had zelf een aantal keer raak geschoten of ik zat er vlak bij, nou kan ik weer trots op zijn! Daarna ging ik ook naar bovendek om met een Accurancy te schieten, dat was wel een mooi apparaat maar wat een klap! Daarmee kon je wel perfect zien waarop je aan het richten bent hoor.
Een bijzondere dag was het dus zeker! Wel heel leuk dat ik dit kon en mocht mee doen. De mariniers waren bijzonder vriendelijk en welkomend. Toch wel lachen dat ik daar als enige vrouw super enthausiast ook stond te schieten! En uiteindelijk ook nog eens alles binnen gehouden. Het voordeel aan de Carribean, het is buiten gewoon warm dus je staat lang niet verkeerd op het dek om naar de horizon te kijken.

Geschreven door Nancy.op.reis