Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen, maar ergens vroeg in de ochtend werd ik weer wakker. De mensen één bed verderop waren seks aan het hebben. Dus ik keek aan tegen een te dikke en te harige kont.
En voor ik het wist riep ik naar ze : “Guys, please go tot he fucking beach or something” . Het werkte verrassend goed. De harige kont jongen pakte zijn spullen en verliet de kamer voorgoed. Helaas was ik te getraumatiseerd door dit hele schouwspel en besloot ik maar gewoon op te staan. Ik kon later op de dag wel slapen op het strand. Ik pakte het ontbijt en ging op een strandstoel zitten in het zand. Met een geweldig uitzicht over de zee met het kalmerende geluid van de golven. Ik genoot, het blauwe water, de schitterende baai en de echte palmbomen met kokosnoten erin. Een werkelijk paradijsje.
Later die middag besloot ik een surfboord te huren. Hij was wel een stuk kleiner dan waar ik tot nu toe op had gesurft, dat hield in dat het ook meteen een stuk moeilijker zou zijn. Ik liep in mijn bikini het water in en wist niet wat mij overkwam. Het water was gewoon warm! Daarbij waren er geen rotsen, enkel zand en was het water zo helder dat je de bodem makkelijk kon zien. Dit was wel even anders dan het surfen in Peru. Helaas was het ook wel echt veel lastiger op dit kleine boord en doordat de zon zo sterk was moest ik na een uur ook ophouden anders zou ik levend verbranden. Er is wel één nadeel aan het surfen zonder wetsuit, de golven zijn her best wel sterk dus ze trekken je helemaal onder en ze trekken je bikini topje naar een plek waar die niet hoort.

Na nog een hele tijd te hebben gezwommen in de zee, kwam ik er eindelijk uit. En ik was ongelooflijk blij, ik weet niet waarom maar dat effect heeft water gewoon op mij. Vooral al het zulk lekker water is, op een schitterend strand in zo een fantastisch land. Na de lunch liep ik samen met Dusty naar de markt toe om wat spullen te kopen voor die avond om te koken. Het was behoorlijk warm en aangezien ik vol zat kreeg ik last van mijn buik. Op de markt aangekomen was ik bijzonder misselijk geworden en blies ik het plan om te koken af. Ik kon nu niet aan eten denken. We liepen terug en met elke stap die ik zette, voelde ik mij beroerder en beroerder. De hitte van de zon maakte het er ook zeker niet beter op. Nu ben ik nogal eigenwijs dus ik weigerde te zitten en bleef rustig doorlopen. Op een gegeven moment werd ik helemaal niet lekker en moest ik wel gaan zitten. Er was een houten kratje die mooi als stoeltje kon fungeren. Maar na een minuut liep ik door naar de muur om daar een beetje maaginhoud uit te spugen. Klam en trillend stond ik weer op, gelukkig ik voelde mij weer beter. Het was vast de hitte. We liepen verder, maar na vijf minuten moest ik weer zitten. Ik zat met mijn hoofd tussen mijn knieën en twee mannen vanuit een winkeltje keken bezorgd toe. Ze boden mij water aan of een plek om te rusten. Ik weigerde, natuurlijk, maar ter verdediging ik was bijna bij het hostel. Toen ik iets minder draaierig was stond ik weer op en liep weer een paar meter. We waren letterlijk voor het hostel maar ik moest op het bankje gaan zitten, ik kon gewoon weg niet verder lopen. Na eventjes te hebben gerust, liep ik meteen door naar mijn bed waar ik in elkaar gedoken ging liggen. Maar na een paar minuten verplaatste ik mezelf naar het toilet, en die ving mij goed op om het zo maar te zeggen. Eindelijk, mijn voedselvergiftiging is er. Ik bedoel geen reis is compleet zonder voedsel vergiftiging. Ik begon al helemaal naast mijn schoenen te lopen en te denken dat ik er immuun voor was. Het was verschrikkelijk.

Dus ik lag langzaam dood te gaan in mijn bed, wat het er ook zeker niet beter op maakte was de luide muziek van de bar. Nu had ik vanochtend wel gevraagd of er weer een feestje zou zijn. Indien dat het geval zou zijn, zouden we naar een ander hostel gaan. Ze had gezegd van niet, maximaal tot elf of twaalf. Uiteindelijk was het tot een uurtje of drie. Geloof mij ik wilde enorm graag weg, maar was te zwak om werkelijk op te staan. Mijn hele lichaam was leeg en uitgeput, dus ik was gedoemd om te blijven. Gelukkig was ik nog wel genoeg bij om mezelf ORS te geven, om weer te hydreren. Zeker in zo een warm land is dat immers het grootste probleem met zulke symptomen. Uiteindelijk viel ik onrustig in slaap.

https://youtu.be/_uAuh70gK5I

Geschreven door Nancy.op.reis