Ik werd wakker en dacht eigenlijk dat vandaag wel een mooi moment was om weer alleen op pad te gaan. De kinderen waren al op maar Esmee lag nog lekker te slapen. Terwijl ik de afwas deed en een beetje met de kinderen aan het spelen was, kwam Esmee naar boven toe en warmde ze pizza op. Waarom ook niet pizza als ontbijt. De kinderen wilden graag een film met mij kijken, maar natuurlijk ontstond er een strijd welke film er gekeken ging worden. Alice en Adam wilden natuurlijk allebei een andere film zien. Ik mocht de doorgevende keus geven, maar wilde nie verantwoordelijk zijn voor de tranen die daarna zouden komen. Dus ik besloot de oplossing te gebruiken die mijn ouders op mij hadden toegepast. Een getal onder de vijf. Alice won, we gingen Finding Dory kijken. Gevolg: Adam vond het niet eerlijk en ging pruilen. Het viel mij op dat beide kinderen sneller geïrriteerd waren en huilerig waren nadat ze twee avonden geleden zo laat naar bed waren gegaan.
Uiteindelijk keek Adam toch ook mee naar de film en was hij al het leed dat hem was aangedaan alweer vergeten. Na de film, maakte Esmee weer heerlijke cappuccino’s voor ons klaar. Aangezien de dag nog lang was, besloot ik dat ik wel naar het Antropologische Museum wilde. Het museum staat in de Lonely planet onder de vier beste musea van Mexico. Tegen mijn verwachting in wilden John en Esmee ook mee naar het museum, dus we gingen met zijn alle.

Het museum was gigantisch! Het stond vol met beelden en voorwerpen van de pre- Hispanische volkeren van Veracruz. Het opvallendst waren de enorme stenen hoofden van de Olmeken. Een civilisatie die tussen 1500 en 1200 voor Christus ontstond en bloeide tot 400 voor christus. De enorme hoofden zijn ontdekt in d twintigste eeuw. Dus pas recent! Het doet je afvragen hoeveel andere volken en schatten we nog niet ontdekt hebben in Mexico!

Na een hele middag te hebben doorgebracht in het museum, werden we eruit gestuurd omdat het ging sluiten! Iedereen was hongerig en koud. Vandaag was het een beetje miezerachtig en aangezien het museum veel openingen had was het er niet heel aangenaam. Toen we buiten waren had ik het oprecht koud en Alice gaf mij haar oorwarmers. Daar sta je dan in Mexico in de miezer regen met oorwarmers. Niet echt het klimaat wat je verwacht!

We aten bij Pollo Feliz, een Mexicaanse Fast- Food keten maar dan met goed eten. Oprecht het zag euit als een Mac Donalds maar het eten was werkelijk goed en eindelijk kreeg ik eens guacamole. De voornaamste reden voor mij om naar Mexico te gaan. En ik werd niet teleurgesteld.

Nadat we onze buikjes hadden rond gegeten was de zon onder gegaan. We reden met de taxi naar huis en Esmee en ik liepen nog naar de minimarkt om de hoek, om wat boodschappen te scoren en ingrediënten voor warme chocolademelk.
Niet veel later zaten we met bekers Chocolate Caliente in onze handjes op de bank. De kinderen gingen daarna naar bed en wij keken nog twee documentaires over Mexico. Zoals je nu misschien al begrepen had, ben ik niet naar mijn hostel gegaan. Esmee en John stelde voor om morgenavond op Schorpioenen jacht te gaan en dan dinsdag nog met zijn drieën een hike te doen en dan kon ik daarna naar Coatepec gaan. Het klonk als een goed plan, want eerlijk gezegd had ik het nog steeds goed naar mijn zin bij hen.

Geschreven door Nancy.op.reis