Ik had niet verwacht al zo snel weer terug te keren naar het Zuid Amerika, dat mijn hart veroverd heeft twee jaar geleden. Weliswaar zal deze keer de reis een Nederlands tintje hebben én zal ik niet van dezelfde vrijheid kunnen genieten zoals twee jaar geleden. Nee, dit avontuur is louter op mijn toekomstige carrière gericht als arts in spé. Maar daardoor is het natuurlijk niet minder.
Coschappen lopen bij de Koninklijke Marine, dat klikt toch wel als een ervaring die de moeite waard is. Zeker als in ogenschouw wordt genomen dat ik een carrière bij de Marine overweeg, dit is dus de uitgelezen kans om een kijkje in de keuken te nemen. Na veel gedoe en regelen is het mij gelukt een coschap plek te bemachtigen. Ik kreeg vanuit Nederland akkoord dat ik mocht gaan en meteen had ik mijn tickets geboekt. Vanuit defensie werden mij documenten toegestuurd met summiere informatie en kreeg is bevestiging dat ik vijf weken daar intern kon verblijven. Op kazerne Paters. Verder bleef de informatie uit... Maar een paar weken voor vertrek nam de betreffende arts contact met mij op om mijn vluchtgegevens te vragen, dat gaf mij de geruststelling dat bekend was dat ik hier naartoe zou komen.

Vol overgave werd de backpack weer uit de kast getrokken en gevuld met de benodigdheden. Deze keer dus ook mijn kisten, barrett en stethoscoop mee. Ik nam afscheid op Leiden Centraal en vervolgde mijn weg eenzaam naar Schiphol. Precies zoals ik dat stiekem fijn vind, alleen op pad. Het overdreven Nederlandse resort publiek was uiteraard ook aanwezig wat mij al wel snel uit mijn avonturiersdroom haalde, waardoor ook het besef doordrong dat dit wel een andere reis zou worden.

De vlucht verliep rustig en na tien uurtjes te hebben relaxt met als enige activiteit een cadeau uitpakken die ik van mijn nieuwe vlam had gekregen, stapte ik uit op het tropische Texel in de Caribbean. Ik belde de Luitenant op die mij zou ophalen en vrij spoedig kwam er een jonge gast met een Brabants accent mij tegemoet. Stef nam mij mee naar de Kazerne, hij was net klaar met zijn opleiding van algemeen militair arts en was nu een maand op Curaçao. Hij liet mij de kazerne zien en hielp mijn spullen de kamer in te slepen die ik met iemand deelde. Daarna bracht hij mij naar een supermarkt zodat ik wat te eten kon halen en zette mij vervolgens weer veilig op de kazerne af.

Moe gezien het tijdsverschil en de lange reis liep ik maar mijn kamer toe. Ondertussen was mijn kamergenootje ook gearriveerd: Marsia. Ze is militair, administratief medewerker die hier voor 8 maanden zit. Een prima dame die ook haar eigen gang gaat. De verdere indrukken over Curaçao, daarop kom ik nog terug. Voor nu kan ik zeggen het is tropisch warm en een eiland. Maar mijn slaap te kort en vermoeidheid halen mij in, gelukkig heb ik nog zes weken om een beeld te scheppen van onze kolonie.

Geschreven door Nancy.op.reis