Vandaag was mijn laatste nacht in het fijne hostel in Polen, mijn bus naar Slowakije was al geboekt. Ik pakte mijn spullen bij een en maakte mij klaar. Voor ik vertrok uit het hostel had ik een ontzettend leuk gesprek met een van de vrijwilligers van het hostel, Lia. We deelden veek dezelfde interesse en ze nodigde mij uit om naar haar Yoga centrum te komen in Lombok dat ze samen met haar man ging opzetten. Ze had namelijk gezien dat ik een boek over Yogi aan het lezen was, waarop ze vroeg of ik een Yogi was. Ik heb eigenlijk nog nooit mijzelf dat label opgeplakt, maar volgens haar paste het wel gezien het boek, het feit dat ik mediteer en een yoga deed. Afijn, een heeleuk persoon waarmee ik hopelijk in contact kan blijven gezien we beide graag langer met elkaar hadden gepraat.

Iets na tienen zei ik iedereen gedag uit het hostel en liep naar de bushalte om een bus te vinden die mij naar het station zou brengen. Het duurde even voordat er eentje kwam, wat inhield dat ik wat zenuwachtig heen en weer wiebelden bij de bushalten. Gelukkig kwam de bus en ik werd netjes afgezet bij het busstation. Ik nam daar mijn bus naar Slowakije en ik had een fantastische dag uitgekozen om te reizen, gezien nu eindelijk de onweersbuien over de bergen heen trokken. Ik zat in de bus en had er dus weinig last van en na twee uurtjes kwam ik aan op het busstation van Poprad in Slowakije. Vanuit daar was het een half uur lopen naar mijn hostel. Poprad was zeker anders dan Zakopane en ik moet bekennen dat ik betreurde dat ik hier naartoe was gegaan. Het was een stad die helemaal niet in de gebergte lag.

Aangekomen bij het hostel zag het er prima uit, al is het meer een bed en breakfast dat daarbij ook een slaapzaal heeft. Maar het was schoon, er was een keuken en een mooie tuin. Er was niemand toen ik aankwam en ik was in dubio over wat ik zou gaan doen. Eerlijk gezegd was ik behoorlijk moe en wilde ik eigenlijk helemaal niet zo veel. Tegenover het hostel zat Aquacity een soort wsterpark en het klonk best aantrekkelijk. Ik besloot even wat boodschappen te gaan doen voor mijn hike de volgende dag. Terug in het hostel was er nog iemand gearriveerd, Josh uit Schotland. Even wennen aan dat accent, maar hij had ook interesse in Aquacity. Hij had de afgelopen 10 dagen gehiked in de Tatra bergen, door van berghut naar berghut te trekken. Mijn originele plan dat ik door te weinig planning vooraf niet voor elkaar heb gekregen.

Hij gaf mij wat tips over waar ik heen moest toen er drie meiden uit de States aankwamen. Zij verbleven ook in het hostel en waren verregend tijdens de hike die ze die dag hadden gedaan. Ze sloegen het aanbod af voor het Aquapark en al snel ging ik met Josh op pad. We kwamer er al gauw achter dat Aquacity echt enorm groot was. Van warm water baden tot glijbanen tot enorme huttubs. Oftewel perfect om even bij te komen van al dat geploeter in de bergen.
Al snel raakten we in een diep gesprek verwikkeld. Soms heb je dat, een connectie die je met iemand maakt waardoor je meteen een goede band hebt, zoals Lia in het hostel. Misschien was het een goede dag voor mij.

Na het goede gesprek bezochten we de poolbar, dat heb ik altijd al een keer willen proberen in mijn leven. Het was geweldig. De goede gesprekken gingen verder, maar de twee biertjes oeg behoorlijk in op onze lege magen. Lachend gingen we van de glijbaan af, beste waterglijbaan die ik ook sf ben geweest. We kochten samen nog wat ingrediënten om mij pasta sufficient te maken voor twee, voordat we terug keerden naar het hostel. Ondertussen waren er nog wat mensen bij gekomen in onze kamer en gingen we met een deel naar de supermarkt om wat drank te halen, wat makkelijk ging omdat de Amerikaanse meiden een auto hadden. Hierdoor kon ik meteen wat cash halen en bij terugkomst in het hostek had Josh eten gekookt. Wat een service!
We maakten er een fijne avond van met zijn alle, wat een heerlijke avond was het weer met al deze mensen. Je blijft leren van iedereen die je ontmoet in je leven.

Geschreven door Nancy.op.reis