Ondanks dat ik gisteren helemaal aan mijn eind was, werd ik al voeg wakker. Om zeven uur lag ik al te woelen. Toch iets te veel aan mijn hoofd om echt lekker mijn rust te pakken. Aangezien ik toch maar lag na te denken over mijn vlucht veranderen, besloot ik maar gewoon alvast op onderzoek uit te gaan. Niet vel later stonden we alle drie op en nadat ik mij had gedoucht en mij dus eindelijk weer fris voelde, ging ik naar de receptie. Het lieve vrouwtje van de receptie vroeg hoe de tour geweest was. Natuurlijk vroeg ze ook hoe het met mijn ouders ging, aangezien we zo laat aan kwamen. De mensen van het hostel waren zo vriendelijk dat je echt een thuis gevoel krijgt. De telefoon stond tot mijn beschikking dus ik belde de luchtvaartmaatschappij op. Het was wel mogelijk om mijn vlucht te veranderen maar he zou mij wel ongeveer 80 dollar kosten. Hoe leuk ik de groep ook vind, het is mij niet dat geld waard. Dus ik besloot gewoon lekker met papa en mama terug te vliegen naar Lima en daar nog mijn laatste dagen in Peru door te brengen.
We hadden vrij snel alles gepakt, ik regelde alvast mijn hostel in Lima. In plaats van terug te gaan naar wat ik al kende, boekte ik een hostel in een deel van Lima waar ik nog niet gewest was. Barranco, een veilig district in Lima dat aan het strand ligt. Toen ik de foto’s zag was ik eigenlijk wel blij dat ik niet in Cusco bleef Het klonk erg aantrekkelijk om na deze intense tien dagen eventjes te relaxen aan het stand in Lima.
De bagage werd opgeborgen en aangezien het lieve vrouwtje bij de receptie niet om kon gaan met het Visa betaal automaat, gingen we eerst ontbijten. We sloten af met een voortreffelijke lunch in restaurantje Museo del Café, waar we ook ‘tweede kerstdag’ hadden gegeten. De rest van de tijd die we nog hadden, gingen we op jacht voor een Lonely Planet van Mexico in het Engels voor mij. Helaas niet succesvol, gingen we langs het reisbureautje vanwege het feit dat onze tickets voor de bus naar Machu Piccu niet betaald waren, maar ook dit was niet succesvol. Er was namelijk niet in he reisbureautje en niemand wist waar ze heen waren. Het laatste uurtje hebben we nog maar besteed aan rondsnuffelen in het souvenir winkeltje waar we sinds de free walking tour al naar toe wilde. Natuurlijk werden er spullen gekocht, hoewel dat niet de intentie was. Ik kocht eindelijk mijn kussentjes die ik al wilde hebben sinds Arequipa en papa en mama smeerde mij nog een trui aan.
Na weer een goede hoeveelheid soles te hebben geïnvesteerd in de Cuscaanse economie, liepen we voor een laatste keer de trap naar het hostel op. Het lieve vrouwtje en haar man waren er en ik moest hun helpen het Visa apparaat aan te krijgen. Niet dat ik het ooit eerder had gedaan maar het functioneerde We namen afscheid van onze gastheer en vrouw, wat inhield dat we alle drie een knuffel van ze kregen. De taxi chauffeur kwam ons ophalen en reed ons naar he vliegveld. Onderweg kwamen we Tommer nog tegen dus konden we persoonlijk gedag zeggen. Hoogstwaarschijnlijk spreken we nog wel een keer af als we beiden weer terug zijn in Leiden.

Na onze bagage te hebben ingecheckt dronken we nog een met koffie en aten onze laatst gekochte croissantjes. Terwijl we de koffie dronken keken we terug op de fantastische week die we achter de rug hadden. Vermoeiend maar zeker ook het gevoel van voldoening.
We stapte het vliegveld in, het ging eigenlijk allemaal heel rustig en vanzelf , zelfs mama was er heel kalm onder. In Lima aangekomen checkten ze meteen de koffers in. Het pand werd nog ontruimd voor drie meten vanwege een verdacht pakketje maar dat was de enige kink in de kabel. Terwijl ik nog met mijn grote backpack liep, dronken we nog een laatst drankje. Nu begon het besef binnen te komen, ik bleef achter en zij gingen weg. Het was raar voor mij, want het voelde alsof k ook mee naar hui zou gaan. Maar om eerlijk te zijn, was ik opgelucht dat ik nog bleef. We zeiden elkaar gedag, alle drie geraakt door de emoties. Ik belde de chauffeur weer op en daar ging ik. Het voelde ergens ook heel goed om zo onafhankelijk te zijn dat ik zonder tranen te laten weer mijn eentje Lima in liep. Terwijl pap en mam weer op het vliegtuig werden gezet na hopelijk een hele mooie ervaring. Mijn taak hier zat erop en ik zou nu weer verder alleen moeten gaan reizen. Een lot dat ik met beide armen omarm.

Het was nog een heel gedoe om Roy de taxi chauffeur te vinden wat daar ook niet bij hielp was dat ik hem zocht op de parkeerplaats en hij mij opwachtte bij arivals. Afijn we vonden elkaar en hij bracht mij naar Barancus. In de auto moest ik flink mijn Spaans oefenen maar dat vond ik juist leuk. Hij nodigde mij nog uit om mij aan te sluiten die avond bij zijn vrienden om nieuwjaar te vieren. Ik zei dat ik het on hold zou houden en hem wel zou berichten. Mijn hostel zag er goed uit en dankbaar liet ik mij op het bed zakken. Aangezien het ondertussen alweer twee uur 2017 was in Nederland, belde ik Thomas op. Zo gek dat zijn feestje er alweer bijna op zat terwijl het hier nog moest beginnen. Daarna ontmoette ik mijn kamergenoot, maar jammer genoeg leek hij niet echt plannen te hebben om iets te gaan doen vanavond. Verder zag ik ook eigenlijk geen mensen in het hostel, dus ik besloot om eerst maar eventjes mezelf wat eten te geven. Aangezien al veel gesloten was, viel de keuze op pizza. Terwijl ik deze aan het opeten was, moest ik moeite doen niet in slaap te vallen. Zonder een verder plan te hebben, ging ik terug naar het hostel. Mijn kamergenoot lag al te slapen en ik besloot ook maar eventjes mijn ogen dicht te doen, ze waren toch al aan het dichtvallen. Kwart voor twaalf werd ik wakker en ik moest mezelf echt uit bed trekken. Ik liep het hostel uit en liep maar een beetje rond in Barancas. Een schitterende plek om nieuw jaar in te luiden. In alleen mijn t- shirtje liep ik langs de palmbomen terwijl aan alle kanten siervuurwerk de lucht in ging, de grote zwarte vogels vlogen rond door de onrust van al deze actie. Echt fantastisch, maar ik voelde mij wel alleen. Het is een feest dat toch meestal wel gemakt wordt door het te delen met de mensen van wie je houd. En een deel daarvan had ik zojuist op het vliegtuig gezet naar Nederland.

Ik liep nog een laatste rondje door de stad en besloot toch nog eventjes op het strand te gaan kijken. Terwijl ik daar naar toe liep, sprak een man mij aan in het Engels. Hij vroeg of ik het leuk had en we raakte in gesprek. Hij was een Peruviaan maar woonde in de United States. Terwijl we aan het praten waren, liepen we richting het strand. We stopte eventjes op een punt dat uitzicht bood over de zee. Voor ons waren twee vrouwen die dingetjes in elkaars shirt en haar gooide. De man lachte naar ze en vroeg wat het was. Daarna vroeg hij tegen de vrouwen in het Spaans om mij ook deel te laten nemen in de traditie. Dus ook op mij werden de korreltjes gegooid, op mijn hoofd, in mijn shirt en in mijn broek. Daarna vertelde de man, dat ik verdrietig was omdat ik zojuist mijn ouders gedag had gezegd. Ik had niks gezegd over het feit dat ik verdrietig was, dus dat vond ik opvallend. De kleinte vrouw gaf mij een dikke knuffel. Een knuffel de alleen kan worden gegeven door een moeder. We bleven met zijn viertjes een tijdje babbelen en maakte foto’s, aangezien iedereen het moment wilde vast leggen. Aangezien de helft een lege telefoon had, liepen we naar het hostel van de man ( Enrique) en schreven op de ouderwetse manier onze namen en telefoonnummer op een papiertje. Vervolgens liepen we naar een bankje en begonnen nog meer te praten en plotseling stond de man op en begon het hoofd aan te raken van iets minder kleine vrouw. Hij zat op zijn knieën terwijl hij haar nek en hoofd aanraakte. . Het was heel vreemd want terwijl hij met haar bezig was, veranderde haar gezicht, ze leek opeens heel jong. De kleine vrouw vroeg wat hij zojuist gedaan had, terwijl de andere vrouw alleen maar aan het lachen was. Als antwoord op haar vraag raakte hij nu de kleine vrouw aan en stelde daarop een paar vragen. De vrouw begon opeens te huilen. Hij werkte verder met haar en ook haar gezicht begon heel jong te tonen.

Hierna vertelde de man dat zijn oma een genezer was en hij haar gevonden had, waardoor hij ook een deel van deze eigenschappen had overgenomen. Ik vond dit interessant , je hoort dit soort verhalen best vaak en dit was mijn kans om het zelf te ervaren.
We besloten met zijn vieren naar het huis van de kleine vrouw te lopen. ( Ze heetten trouwens allebei Patricia). We liepen en praatten over van alles en ik kon nauwelijks bevatten in wat voor situatie ik terecht gekomen was. Aangekomen bij het huis, trouwens een schitterend huis. Nodigde de vrouw ons in naar binnen. Enrique zag meteen dat ze een massage bank had, ze werkte namelijk met cosmetica. De man stelde voor om ons alle drie een sessie te geven van wat hij deed. We stemde in. Ik was als laatste aan de beurt en ik wist niet zo goed wat mij overkwam. Terwijl hij zijn werk deed, kwamen alle ervaringen langs die ik heb gehad. Goede en negatieve en aan het einde was ik opeens klaar wakker. Langzaam kwam ik overeind, het was ondertussen al licht. Aangezien het ook twee uur later was dan toen de massage begon, nam ik aan dat ik een goed uur had geslapen. Ik voelde mij intens vredig, uitgerust en wakker.

We dronken een kop thee en hadden het over de avond. Enrique vertelde bijvoorbeeld dat toen we de twee vrouwen aanspraken die avond. Er meteen een connectie was met mij en de kleine vrouw. Vandaar dat ze mij ook opeens zo beet pakte. Het gekke is dat het inderdaad zo voelde, alsof ik een hele sterke band had met deze vrouw. Zonder haar eigenlijk te kennen. Dus vanaf nu was ik haar dochter en zij mijn moeder uit Peru
Die middag zouden we elkaar weer zien om te gaan eten. Enrique en ik liepen naar huis terwijl hij mij vertelde dat hij mij ook deze eigenschappen wilde leren. Volgens hem kon ik het enorm goed combineren met mijn studie. Hoe en wat het ook was, ik besloot er open minded in te staan en accepteerde het. Ondertussen was het negen uur en ik liep terug naar mijn hostel waar ik nog een ontbijtje kon meepakken. Voor ik mijn bedje in kroop belde ik Thomas en probeerde mijn ervaring van die avond te delen, wat maar voor een deel lukte. Daarna viel ik vredig in slaap.

Geschreven door Nancy.op.reis