Vanavond zou er weer een feest worden gegeven in Janpix dus Yao en ik gingen na mijn Spaanse les naar de markt om alles op te halen. Terwijl we erheen gingen hadden we het over de situatie met Andreas. Hij was zo onvriendelijk tegen ons dat er allebei een beetje genoeg van hadden. Toen we weer aankwamen in Janpix seinde Maarten ons dat hij iets moest vertellen.

Andreas was helemaal los gegaan tegen hem overeen aantal dingen. De dag ervoor waren Maarten en ik gaan surfen om iets voor vijven toen de surfschool nog open was, hij had zijn rugzak daar laten liggen en zijn slippers. Toen we terug kwamen was de surfschool al gesloten maar aangezien ik in het huis woon, kon ik de deur openen naar het terras. Dus Maarten pakte zijn spullen en ging er vandoor. Andreas had al eerder tegen mij gezegd dat ik de jongens van de surfschool na het sluiten van de surfschool niet binnen mocht laten in verband met privacy. Wat ik soort van begreep we zaten toen ’s avonds buien op het terras te chillen. Maar blijkbaar was het absoluut niet de bedoeling dat ze überhaupt een stap binnen zetten als het dicht is.

De avond ervoor had Maarten mij ook naar Janpix gelopen na het eten en hadden we bij de deur staan praten en dat kon ook echt niet volgens hem. Wij hadden nul autoriteit over het huis en hij kon ons zo lozen want hij had ons absoluut niet nodig. Daarbij mochten de jongens ook niet met ons praten als we aan het werk waren.
Je begrijpt misschien dat Yao en ik lichtelijk pissig waren toen we dit hoorden. Die man bezit ons niet! Het enige dat we ervoor terug kregen is dat we in zijn huis mochten verblijven. En om eerlijk te zien het is niet echt een top accommodatie. Als je te het doucht of pech hebt, knalt de hele elektriciteit eruit en er zit een enorme schimmelplek in onze slaapkamer. Wat betreft het praten met mijn vrinden als ik aan het werk bent vond ik nog wel he mooiste. Ik doe dit werk voor de ervaring en niet zozeer voor het geld, de hostels zijn hier heel goedkoop. Daarbij de enige momenten dat ik met mijn vrienden praat is als he heel rustig is. Kortom Yao en ik hadden er genoeg van.
Eerst ging ik nog surfen met Maarten om er over na te denken. En ik bedacht in het water al snel, dat ik toch al bijna weg ging. Daarbij als ik niet hoefde te werken ik zelf naar een feestje kon en aangezien Yao weg ging zou mijn werk de komende twee avonden verschrikkelijk zijn!

Met het surfen peddelden we in aan de andere kant van de pier omdat daar meer golven waren. Na een halfuur kwamen we erachter dat deze golven veelde groot en sterk voor ons waren dus na een paar keer heen flink neer geslagen te zijn door de golven vluchtte we het water uit naar de baby kant van de pier.
Eerst maakte we nog grapjes over het niet bestaan van golven aan deze kant, maar hoog tij kwam en daarmee dus ook betere golven. Eindelijk had ik een golf goed te pakken maar net toen ik opstond crashte Maarten in mij. We vielen samen en tuimelde rond in de golf botsend op elkaar. Toen ik boven kwam barstte ik in lachen uit, helemaal toen bleek dat Maarten vastzat in een visnet. Hem bevrijdde was echte nog een hele klus met inkomend tij maar hij heeft het overleefd.
Terug in Janpix had Yao alles al gepakt, ze was klaar om weg te gaan. Dat trok mij over de streep en ook ik pakte mijn tas. We lieten een briefje achter met onze sleutels en gingen naar het hostel van de jongens.

Die avond kochten wat rum, cola en dronken op ons terras. Yao was die avond jarig dus zeker een reden voor een feestje. Iets voor twaalven liepen we naar het strand op zoek naar een plek om ons feestje voort te zetten. Maar aangezien Janpix de plek voor een feestje is, en Yao en ik daar absoluut niet konden komen liepen we verloren over het strand. Op een gegeven moment raakten we in gesprek met twee gasten van Huanchaco. En niet veel later zaten we in een taxi naar Trujillo, vier achterin en twee voorin naast de bestuurder.
Het eerste plan was om naar een club te gaan, maar aangezien twee mensen flipflops droegen kwamen we er niet in, dus gingen we ergens anders heen. En rond vijf uur waren we weer terug in Huanchaco, we stapten de taxi ui en liepen naar ons hostel. Op de terug weg kwamen we erachter dat die gasten alles voor ons hadden betaald, de taxi’s, de drankjes echt alles. Lachend en opgelaten door de bizarre nacht gingen we naar bed.

Geschreven door Nancy.op.reis