Zondag 19 juni 2022/Carry
Dag 34

We worden vanmorgen zowat de bus uitgewaaid, de wind loeit, het is flink bewolkt en de golven beuken op het strand. Ook wel eens even heerlijk wakker worden zo, niet meteen die volle zon op je lijf . Maar helaas is dat van korte duur, die afwezigheid van zon dan. Na een uur schijnt hij alweer volop, maar de wind blijft wel sterk aanwezig.
We laten het strand van Kyllini al vroeg achter ons want we hebben werk te doen. In Kalogria bij het kapelletje ligt een cache die wij in 2016 daar zelf hebben geplaatst en de laatste log was een: ‘did not find’. Dus is er controle en eventueel onderhoud nodig en nu we tóch in het land zijn én ook nog eens in de buurt, is het niet meer dan logisch dat we even gaan kijken. Het is geen straf om in deze omgeving rond te rijden, het was het eerste plekje dat we in 2010 aandeden nadat we in Patras waren aangekomen. Een klein wit kapelletje, in de wet-lands, geflankeerd door hoge rotsen. Een schitterend beeld.
De cache is er inderdaad verdwenen maar met wat ‘geknutsel’ door Geer, ligt er al snel een nieuw doosje op een iets andere plek dan voorheen. Wellicht een plek waar rondhangende jeugd niet zo snel hun handen in zullen steken.

En dan wordt het tijd om het strand op te zoeken, het is inmiddels lunchtijd. Van vorige jaren weten we dat achter die hoge rotsen een prachtige baai ligt, kilometer lang zandstrand en helder water: Cap Araxos. De weg ernaartoe is steil, bochtig en vrijwel onverhard. Rond de baai heeft een paar jaar geleden een flinke brand gewoed en als je op dat moment op dat strand bent, zit je letterlijk opgesloten. Dat is het enige argument waarom ik er eigenlijk niet naartoe wil, maar de pracht van de eenzame baai weegt zwaarder. Op de weg naar boven komen ons tientallen auto’s tegemoet en wanneer we op het hoogste punt zijn van waaruit je de baai kunt zien liggen, weten we niet wat we zien! Honderden auto’s staan op het strand en langs de kant van de weg geparkeerd. De laatste 100 meter lopen we even om te kijken of we toch nog ergens een gaatje kunnen vinden, maar het is niet te doen. De auto’s staan op het strand drie rijen dik geparkeerd.
Jammer dat ook deze mooie baai ten onder is gegaan aan het massatoerisme.

Inmiddels stroomt het zweet door alle hoeken en gaten, we hebben afkoeling nodig. Park4night geeft op 20 kilometer afstand wel een strandje bij een kleine haven in Alykes.
Maar omdat we dat te ver vinden pakken we de eerste beste weg die naar een ander klein strand leidt. In de verte zien we wat parasols en een kleine kantine. “Er is geen auto te zien, “ juich ik, “dan hebben we geluk”. Maar er is niet alleen géén auto, er zijn ook geen mensen. En de reden: de bruine golven beuken ook hier tegen de kust aan, brengen veel zand en wier mee en er is totaal geen schaduw. Nog even twijfelen we, maar we zijn toch te zeer verwend met al die mooie stranden die we de laatste weken hebben gezien. De uitbater die in de kleine Kantina zit hoopt waarschijnlijk tegen beter weten in dat die van ons vandaag nog enige klandizie krijgt, maar we moeten hem teleurstellen.
Dus toch maar de Park4night volgen naar Alykes. Een piepklein dorp met een net zo kleine haven waarin een aantal bootjes liggen die hun beste tijd hebben gehad en meer ónder water liggen dan erop. Een strand waar een CITO event op zijn plaats zou zijn en volle stinkende vuilnisbakken.
Net buiten het dorp aan de doodlopende weg die aan een smal strand ligt, vinden we een plekje voor de nacht. En hoewel we allebei snakken naar een verkoelend zee-bad, is het water ook hier niet erg aantrekkelijk om erin te gaan. Wellicht heeft het toch allemaal te maken met de harde wind die nog steeds boven zee woedt.
Maar het uitzicht is mooi: aan de overkant de hoge bergen bij Kato Vasiliki, in de verte de brug van Patras, en op een kleine afstand het lelijke haventje van Alykes.
Voor vandaag doen we het ermee. Stoeltjes buiten en wat later waag ik me toch nog maar even de hoge golven in. Maar ben er ook zo weer uit. Met een nat badpak en een zon die het om half 7 net even laat afweten, weet ik wel wat leukers te verzinnen...

Route: Kyllini - Kalochria - Cap Araxos - Alykes.
Gereden kilometers: 106
Coördinaten slaapplek: N 038°09,278’. O 021°32,077’

Geschreven door Geer.en.Car.on.tour